Ακουγόταν πολύ θυμωμένος ο κ. Ανδρουλάκης προχθές στην εκπομπή του Παύλου Τσίμα στον ΣΚΑΪ. Μιλούσε σαν την όλη υπόθεση να την έχει πάρει προσωπικά. Σαν απατημένος εραστής: «Μα πώς είναι δυνατόν να μου το έκαναν αυτό εμένα»; Ευρωβουλευτής και κοινοβουλευτικός ηγέτης σε άλλο Κοινοβούλιο από αυτό που εξελέγη, υποθέτω ότι μέρος του θυμού του οφείλεται στην αντίδρασή του απέναντι σε όσα συνέβησαν στη Βουλή. Υψωσε τον τόνο της φωνής του λες και ήθελε να ξεπεράσει τη ματαίωσή του από ένα κοινοβουλευτικό επεισόδιο στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο ίδιος. Θυμωμένος ίσως με τον εαυτό του, θυμωμένος σίγουρα με τον Τσίπρα, ο οποίος, γνήσιος σαλταδόρος, χίμηξε για να καλύψει το κενό. Δεν ξέρω αν οι δημοσκοπήσεις τον βοήθησαν να αφήσει τον θυμό του να ξεθυμάνει. Τον έδειξαν ελαφρώς ενισχυμένο, παρότι έδειξαν πως το πολιτικό εκτόπισμα του γεγονότος ήταν πολύ μικρότερο από τον θόρυβο που ξεσήκωσε στην πολιτική ελίτ – με ολίγη από συνταγματολόγους. Μάλλον χλιαρό το χειροκρότημα και χωρίς μπιζάρισμα. Κανείς δεν έχει αντίρρηση ότι η υπόθεση πρέπει να διαλευκανθεί, αναρωτιέμαι όμως μήπως η τόση πολιτική εκμετάλλευση δεν οδηγεί στον μερικό αφοπλισμό των μυστικών υπηρεσιών της χώρας. Με τον ίδιο τρόπο που η φασαρία περί αστυνομικής βίας στόχο είχε τον αφοπλισμό της αστυνομίας απέναντι στην αλητεία των μικροομάδων με τις μολότοφ.
Δεν έχω ιδέα πώς λειτουργούν οι μυστικές υπηρεσίες. Και δεν θέλω να μάθω. Αυτά τα πράγματα δεν τα μαθαίνεις δωρεάν. Ξέρω μόνον ό,τι μου υπαγορεύει η κοινή λογική. Μια μυστική υπηρεσία δεν μπορεί να αναρτά τις δραστηριότητές της στη «Διαύγεια» και να εκθέτει τις πρωτοβουλίες της σε δημόσια διαβούλευση. Γι’ αυτό τη λένε και «μυστική». Αναρωτιέμαι, όμως, τι έχουν να πουν σήμερα όσοι, μέρες τώρα, διακηρύσσουν ότι οι βουλευτές πρέπει να χαίρουν και αυτής της ασυλίας, εκτός των άλλων όλων. Θέλουν δηλαδή να μας πουν ότι οι αρχές ασφαλείας δεν δικαιούνται να ψάξουν και να μάθουν με τα μέσα που διαθέτουν αν ο βουλευτής Ξάνθης του ΠΑΣΟΚ κ. Μπουρχάν Μπαράν διατηρεί σχέσεις με την τουρκική διπλωματία; Σίγουρα, πάντως, δεν του ξέφυγε η απόδοση εθνικής ταυτότητας στη μουσουλμανική μειονότητα της περιφέρειάς του. Σίγουρα ξέρει πως η «τουρκική μειονότητα» είναι ένα μέσο παραβίασης της ελληνικής επικράτειας, χειρότερο από τις πτήσεις στον εναέριο χώρο μας ή το μεταναστευτικό. Δεν έχω αντίρρηση ότι η υπόθεση Ανδρουλάκη πρέπει να διαλευκανθεί. Ομως, όλος ο δημοκρατικός χορός των καλοθελητών ας θυμηθεί ότι ποτέ στην Ιστορία δεν υπήρξε κράτος χωρίς μυστικές υπηρεσίες με προστατευμένη τη «μυστικότητά» τους. Δεν το περιμένω από τον Τσίπρα. Ο κ. Ανδρουλάκης καλόν θα ήτο όμως να αφήσει το γινάτι του αν ελπίζει όντως να ξεχωρίσει.