Η μη αλλαγή του εκλογικού νόμου είναι ορθολογική και σωστή επιλογή. Το αντίθετο θα αποτελούσε προσβολή στους θεσμούς και θα καθιστούσε τον πρωθυπουργό ευάλωτο σε εύλογη κριτική. Παράλληλα, θα απωθούσε ένα σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων στους οποίους απευθύνεται.
Το εκλογικό σώμα δεν ανταμείβει όσους γελοιοποιούν τους θεσμούς. Η αλλαγή του ισχύοντος νόμου θα τον έπληττε προσωπικά, καθώς μόλις πριν από λίγους μήνες ο ίδιος δήλωνε πως «δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά» και πως ως υπεύθυνος θεσμικός πολιτικός έχει μάθει να πορεύεται με κανόνες.
Στόχος ήταν να μην απογοητεύσει τους σκεπτόμενους ψηφοφόρους –αυτούς που βγάζουν κυβερνήσεις– οι οποίοι έντονα προβληματισμένοι από την υπόθεση των υποκλοπών, δεν θα του συγχωρούσαν μια πρωτοφανή ενέργεια, όπως θα ήταν η δεύτερη αλλαγή του εκλογικού νόμου εντός της ίδιας κυβερνητικής θητείας. Ισως μάλιστα μια τέτοια κίνηση να στοίχιζε στη Νέα Δημοκρατία έναν σημαντικό αριθμό ψήφων. Εχει, δε, επισημανθεί, ότι οι επιπλέον έδρες από το μεγαλύτερο μπόνους στο πρώτο κόμμα δεν είναι σίγουρο ότι θα επαρκούσαν για την εξασφάλιση αυτοδυναμίας. Ετσι, θα έβγαινε διπλά χαμένος.
Παίρνει πολιτικό ρίσκο με την κίνησή του αυτή; Προφανώς. Στο σημερινό περιβάλλον, το 38% είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο να επιτευχθεί. Αλλά η απόφαση εκπέμπει ένα μήνυμα βεβαιότητας και συνέπειας και όχι φόβου και ηττοπάθειας. Αλλωστε, ούτε το 36% θα ήταν εύκολο, έχοντας μάλιστα δυσαρεστήσει και ίσως χάσει έναν αριθμό ψηφοφόρων.
Οπως και με την απόφαση για τη διεξαγωγή των εκλογών στο τέλος της τετραετίας, ο πρωθυπουργός δείχνει πως δεν παρασύρεται από τις κατά καιρούς εισηγήσεις πολλών και διαφόρων.
Σε κάθε περίπτωση, το σκηνικό παραμένει εξαιρετικά δύσκολο. Ακόμη κι αν η υπόθεση των παρακολουθήσεων αποδειχθεί διαχειρίσιμη και δεν υπάρξουν άλλες αποκαλύψεις που θα καθιστούσαν το βάρος ασήκωτο, ακολουθεί ένας χειμώνας ακρίβειας και δεινής οικονομικής πραγματικότητας.
Η αυτοδυναμία καθίσταται μονόδρομος λόγω της απουσίας δυνητικών κυβερνητικών εταίρων – για διαφορετικούς λόγους δεν διαφαίνεται προοπτική συνεργασίας ούτε με το ΠΑΣΟΚ ούτε με την Ελληνική Λύση. Η στρατηγική της Ν.Δ. θα περιλαμβάνει έντονη πόλωση και αυτή υπηρετείται καλύτερα από τον πήχυ της αυτοδυναμίας να βρίσκεται ψηλά. Προφανώς δεν είναι καλό για τη χώρα ούτε για την «επόμενη μέρα», όπου χρειάζονται συνεργασίες και συναίνεση, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο των επόμενων περίπου επτά μηνών θα αναμετρηθούν, από τη μια οι μέχρι τώρα επιδόσεις της κυβέρνησης, όπως και η ικανότητά της να διαχειριστεί τις επερχόμενες δυσκολίες, και από την άλλη το κατά πόσον η αντιπολίτευση θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, δεν θα διολισθήσει σε λαϊκισμούς και θα ασκήσει μετρημένη κριτική με εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία.
Οι πολίτες θα κρίνουν και θα ψηφίσουν. Εάν τα πραγματικά ποσοστά στις κάλπες επιβάλλουν τη συνεργασία, θα κριθούν και οι πολιτικοί.