Κάθε τυραννία ασκεί τρόμο, τόσο πιο φρικτό όσο πιο ανένδοτος είναι ο τύραννος και πιο στεγανή η ιδεοληψία για τη ζωή που επιβάλλει στους υποτελείς του. Υπό αυταρχικά καθεστώτα ζει τo 37,1% του παγκόσμιου πληθυσμού, σύμφωνα με έκθεση του Economist. Είναι σε αριθμό (59) τα περισσότερα στον πλανήτη. Επονται οι συνήθεις δημοκρατίες με τα μικρά ή μεγαλύτερα προβλήματα (53), τα «υβριδικά» καθεστώτα της υψηλής διαφθοράς και της ροπής στον δεσποτισμό (34) και οι πλήρεις δημοκρατίες (21). Στις αρχές του 21ου αι. η απολυταρχία ήταν σε υποχώρηση. Σήμερα πληθαίνουν τόσο οι χώρες που διολισθαίνουν στον κεκαλυμμένο ολοκληρωτισμό όσο και εκείνες που, πετώντας το δήθεν εκσυγχρονισμένο προσωπείο τους, υποχωρούν στον γύψο της δικτατορίας. Ιράν και επιστροφή στον πρωτοεπαναστατικό αντιδυτικισμό, στην ξενοφοβία, στη μαζική βία. Εν ψυχρώ δολοφονίες διαδηλωτών, αθρόες συλλήψεις, αντιδιαδηλώσεις, μετά τη φωτιά που άναψε η θανάσιμη κακοποίηση της Μαχσά Αμίνι από την αστυνομία ηθών. Ο Ραϊσί, που εξοπλίζει τη Ρωσία με drones – καμικάζι και προμηθεύει την Κίνα με πετρέλαιο, ήταν το 1998 ένας από τους εισαγγελείς της Επιτροπής Θανάτου, που καταδίκασε σε απαγχονισμό 5.000 αντιφρονούντες. Ρωσία και ο ατελεύτητος πόλεμος στην Ουκρανία. Προσάρτηση ουκρανικών εδαφών διά βεβιασμένων δημοψηφισμάτων και νέες απειλές για χρήση πυρηνικών. Ο Πούτιν έχει επιχειρήσει 22 στρατιωτικές παρεμβάσεις, τις περισσότερες από κάθε άλλον αυταρχικό ηγέτη.
Νεοαυταρχισμός είναι και η διά νόμου ισόβια προεδρία του Σι Τζινπίνγκ στην Κίνα, του Πολ Καγκάμε στη Ρουάντα, του Ορτέγα στη Νικαράγουα. Είναι οι πολυεπίπεδες ραδιουργίες του Ερντογάν, όπως ο αποκλεισμός του Ιμάμογλου από την υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές. Είναι οι προσπάθειες αυταρχικών ηγετών –Ορμπαν, Λουκασένκο, Μαδούρο, Μόντι…– να υπονομεύουν ανεξάρτητους θεσμούς. Οι νέοι αυτοκράτορες διενεργούν μεν εκλογές, όμως σχεδόν πάντα τις κερδίζουν λογοκρίνοντας τον Τύπο, χειραγωγώντας τους πολίτες, κατηγορώντας για (κατασκευασμένα) εγκλήματα πολιτικούς αντιπάλους, αντικαθιστώντας την πολιτική ιδεολογία με την έχθρα προς τη Δύση, τις πικρές αλήθειες με τις θεωρίες συνωμοσίας. Διαφεύγουν τη λογοδοσία, π.χ. δι’ επιτροπών, όπως στην Ουγγαρία, για την επιβολή εξουθενωτικών προστίμων σε μη αρεστά ραδιοτηλεοπτικά μέσα, ή δια νόμων, όπως στην Ινδία, για την έμμεση ποινικοποίηση της διαφωνίας και την απαγόρευση των ξένων χρηματοδοτήσεων –και του ελέγχου– προς τις ΜΚΟ. Σχεδόν 3 δισ. άνθρωποι βρίσκονται υπό τον συντριπτικό ζυγό του ολοκληρωτισμού και της μονοφωνίας, της ωμής αδιαλλαξίας, ενώ ακόμη 1,6 δισ. ζουν σε νερωμένες απολυταρχίες και μισές τυραννίες. Η δικτατορία δείχνει να είναι μεταδοτική. Το ερώτημα είναι, τι κάνει η δημοκρατία.