Ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης είναι πολύ σημαντικός στη θεσμική λειτουργία μιας χώρας. Και γίνεται ακόμη πιο καίριος την εποχή της κυριαρχίας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου ο καθένας μπορεί να εκφέρει την de facto υποκειμενική άποψή του συσκοτίζοντας πτυχές γεγονότων τα οποία είτε δεν μπορεί να γνωρίζει είτε δεν θέλει. Προφανές.
Προφανές επίσης: Ο αποτροπιασμός για γεγονότα της επικαιρότητας είναι δεδομένο ότι αποτελεί το κριτήριο που θα κινητοποιήσει τα ειδησεογραφικά αντανακλαστικά ενός ΜΜΕ για το εάν «η είδηση πουλάει», για το πιθανό χρονικό διάστημα που η είδηση θα διατηρηθεί στην πρώτη γραμμή τηλεοπτικής επικαιρότητας, για το δημοσιογραφικό βάθος που έχει. Ομως, η –καθόλου ερευνητική– δημοσιογραφία της εκμετάλλευσης του πόνου εμπλεκομένων σε αστυνομικές υποθέσεις, μέσω των δηλώσεων των εμπλεκομένων, έχει όρια.
Στο μυαλό μου έρχονται οι εικόνες των τηλεοπτικών συνεργείων στην Αλόννησο έξω από το σπίτι των γονιών της Καρολάιν, η οποία δολοφονήθηκε τα ξημερώματα της 11ης Μαΐου 2021. Η κοινή γνώμη είχε υποστεί σοκ από την εξέλιξη της υπόθεσης που μετατράπηκε σε δικαστικό θρίλερ, ωστόσο οι παππούδες του μωρού της Καρολάιν ζητούσαν να τους αφήσουν ήσυχους οι κάμερες… Αλήθεια, τι θα πρόσθετε μία δήλωση της οικογένειας στις πτυχές της υπόθεσης, ώστε να υπηρετηθεί το δημοσιογραφικό λειτούργημα;
Χθες είδαμε ένα ακόμη επεισόδιο δημοσιογραφικής αστοχίας, όταν οι κάμερες των τηλεοπτικών καναλιών είχαν σταθμεύσει έξω από το σπίτι της 12χρονης που έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης. Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ μίλησε για «χωρίς φραγμούς κάλυψη του θέματος από μερίδα των ΜΜΕ και ιδίως από ορισμένους τηλεοπτικούς σταθμούς», καλώντας «τους διευθυντές ενημέρωσης των τηλεοπτικών σταθμών να αποσύρουν αμέσως τα τηλεοπτικά συνεργεία από το σπίτι της μικρής και να απέχουν αυστηρά από τη δημοσιοποίηση κάθε πληροφορίας που μπορεί να οδηγήσει σε ταυτοποίηση της 12χρονης και εκ νέου θυματοποίησή της». Η ΕΣΗΕΑ μιλάει για κακοποίηση της δημοσιογραφίας μέσω της κάλυψης της συγκεκριμένης υπόθεσης.
Αγνοώντας τα όρια δεοντολογίας και ηθικής, τα ΜΜΕ συμβάλλουν στον εθισμό της κοινωνίας σε ένα τέτοιο «ενημερωτικό μοντέλο». Βεβαίως, εκτός από τα ΜΜΕ θα πρέπει να ελέγχονται και θεσμικοί παράγοντες που με διαρροές «δείχνουν» πού θα πάνε να «στηθούν» τα κανάλια.