Μέσα στη δίνη αποκαλύψεων και καταγγελιών, δεν μπορούμε ακόμη να διακρίνουμε πόσο ευθύνεται ο πατήρ Αντώνιος, ιδρυτής και «ψυχή» της «Κιβωτού του Κόσμου», για όσα ακούγονται. Ισως η δικαστική έρευνα να δείξει. Εως ότου αυτή ολοκληρωθεί, όμως, τα θηρία της δημόσιας οργής και αγανάκτησης θα έχουν διαμελίσει τον (σε αναστολή) ιερέα, τους γύρω του και την οργάνωση που ίδρυσε και ανέπτυξε τα τελευταία 15 χρόνια. Πολλοί χαίρονται.
Κυρίως όσοι έβλεπαν με φθόνο τον θαυμασμό του κόσμου και της πολιτείας στο πρόσωπο του ιερέα που αφιέρωσε τη ζωή του στη φροντίδα δυστυχισμένων παιδιών και οικογενειών – Ελλήνων και μεταναστών. Οι περισσότεροι, όμως, εύχονται ακόμη οι καταγγελίες να μην ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, καθώς ο πατήρ Αντώνιος ήταν ο πρωταγωνιστής που έχουμε ανάγκη – κάποιος που προέβαλλε καλοσύνη και αγάπη. Οι συχνές απογοητεύσεις μάς έχουν κάνει και κυνικούς, αλλά και πάντα επιρρεπείς στην ελπίδα ότι «αυτή τη φορά» αυτός που φαίνεται να υπερβαίνει τον μοιραίο κύκλο της ανόδου και πτώσης σε σκάνδαλα θα αποδειχθεί ακέραιος και ανθεκτικός.
Είτε βρεθεί ένοχος είτε όχι, οι πολλές αποκαλύψεις δείχνουν ότι (τουλάχιστον) ο πατήρ Αντώνιος ενέδωσε στον πειρασμό να αναπτύξει έναν οργανισμό τον οποίο ή διοικούσε με κακό τρόπο ή αδυνατούσε να ελέγξει.
Με τις τιμές που του απονεμήθηκαν, με τη γιγάντωση του οργανισμού, φυσικό θα ήταν ο Αντώνιος να αντιμετώπιζε κάθε είδους πειρασμό. Εξάλλου, ο Μέγας Αντώνιος έμεινε στην Ιστορία ως παράδειγμα του αγίου που αντιστέκεται στους πειρασμούς της σάρκας και του πλούτου. Εάν οι «δαίμονες» δεν ήταν τόσο ισχυροί, δεν θα είχε τέτοια σημασία η νίκη του ασκητή και θεμελιωτή του μοναχισμού.
Οι πειρασμοί του Αντωνίου του Κολωνού ήταν σκληρότεροι απ’ αυτούς του συνονόματου. Δεν ήταν αποκυήματα της φαντασίας σε ερημική σπηλιά της Αιγύπτου, αλλά η ίδια η καθημερινότητα σε μια κοινωνία που αδυνατεί να θέσει όρια, να θεσμοθετήσει εγκαίρως δομές και συμπεριφορές, να προλάβει το κακό. Μια κοινωνία που ενδίδει στον πειρασμό να αποθεώσει και, με μεγαλύτερη σπουδή, να αποκαθηλώσει, πριν στραφεί προς νέο ήρωα, νέα απογοήτευση.