Μου φαίνεται παράξενο που ο Πειραιάς έχει κι αυτός οδό Πραξιτέλους στο κέντρο του. Ακόμη πιο περίεργο μου φαίνεται ότι έχω έρθει έως εδώ μόνο σε 20 λεπτά από την καρδιά της Αθήνας· χάρη στην πρόσφατη επέκταση του μετρό. Κατευθύνομαι στο μοναδικό βιβλιοπωλείο που διαθέτει ο έκτος μεγαλύτερος δήμος της χώρας και το οποίο μετρά μόλις 18 μήνες ζωής. Θέλω να σταματήσω τους περαστικούς που σουλατσάρουν αμέριμνοι στον εμπορικό πεζόδρομο της Σωτήρος Διός και να τους φωνάξω: «Ξέρετε ότι στην άλλη γωνία βρίσκεται το μοναδικό βιβλιοπωλείο της πόλης σας;».
Οταν φθάνω έξω από το Fata Libelli, στο νούμερο 161-163 της Πραξιτέλους του Πειραιά, δεν μπορώ παρά να σταματήσω. Η καμαρωτή βιτρίνα έχει κάτι το μοντέρνα παλιομοδίτικο, ελάχιστη αγάπη να έχεις για τα βιβλία και σε τραβάει από τη μύτη. Με υποδέχεται ο Σπύρος Βαλτετσιώτης, τον οποίο γρήγορα αντιμετωπίζω με κάποιο δέος και σεβασμό: είναι ο άνθρωπος που ύστερα από 25 χρόνια στον χώρο του βιβλίου αποφάσισε να κάνει το όνειρο κάθε βιβλιόφιλου πράξη: να ανοίξει το δικό του βιβλιοπωλείο. Ωστόσο, δεν ήταν μια εύκολη απόφαση.
Ανοιξε το μοναδικό βιβλιοπωλείο στον Πειραιά. Ενάμιση χρόνο μετά, αφηγείται την εμπειρία του.
«Πιστεύω ότι ένα βιβλιοπωλείο είναι ένας φάρος για κάθε γειτονιά, για κάθε πόλη», ακούω τον Σπύρο Βαλτετσιώτη να αφηγείται ένα είδος προσωπικού «καλέσματος», γιατί περί αυτού πρόκειται. «Κι αν δεν υπάρχει αυτό το βιβλιοπωλείο σε μια ακτίνα πολλών εκατοντάδων μέτρων, κάποιος πρέπει να το τολμήσει ακόμη κι αν χάσει τα λεφτά του». Ενώ δεν έχει τίποτα το πομπώδες ο τρόπος που μιλάει, υπάρχει μια αίσθηση αυτοθυσίας στον αέρα· έχεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που άκουσε την εσωτερική του φωνή όταν όλα και όλοι τού έλεγαν «όχι»· για την πιθανότητα μιας οικονομικής καταστροφής, για το στερεότυπο ότι ο Πειραιάς δεν έχει ένα βιβλιοπωλείο της προκοπής επειδή ο Πειραιάς δεν διαβάζει. Για όλους αυτούς τους λόγους ο Σπύρος Βαλτετσιώτης, που είναι ταυτόχρονα ο εμπνευστής, ο ιδιοκτήτης, ο (μοναδικός) υπάλληλος, ο μεταφορέας, ο λογιστής, ο χειριστής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης του βιβλιοπωλείου του, ήθελε να γίνουν όλα «σωστά». Για αυτό διάλεξε το κέντρο της πόλης, για αυτό ήθελε το Fata Libelli να έχει αρχιτεκτονική υπογραφή και ταυτότητα (της Αννας Γιωτάκου). «Ηθελα να τα κάνω όλα με τον σωστό τρόπο για να εξαντλήσω τις πιθανότητες να εξελιχθούν τα πράγματα καλά». Σήμερα το βιβλιοπωλείο έχει τον δικό χαρακτήρα, στα λίγα τετραγωνικά του δεν χωράνε τα πάντα. «Μου αρέσει ένας πελάτης που έχει μπει για να πάρει κάτι που μάλλον δεν θα βρει εδώ, να φύγει με μια δική μου πρόταση. Είναι ωραίο να ξεμαθαίνεις από την ασχήμια», λέει.
Ενάμιση χρόνο μετά, ο Σπύρος Βαλτετσιώτης όχι μόνο δεν το έχει μετανιώσει, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Πειραιάς απέκτησε ξανά, ύστερα από πολλά χρόνια, ένα αυθεντικό βιβλιοφιλικό στέκι. Ενίοτε τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα.