Την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2022 στις ροζ σελίδες της «Κ» υπήρχε ένα εκτενές ρεπορτάζ του Γιώργου Λιάλιου με τίτλο «Η «μάχη» για τα αρχαία κοστίζει ακριβά». Δεν θα σας κουράσω με το κείμενο. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι το διαιτητικό δικαστήριο επιδίκασε στους εργολάβους 45,2 εκατ. ευρώ για τις καθυστερήσεις στο μετρό της Θεσσαλονίκης. Τα 45,2 εκατ. δεν είναι μικρό ποσό και φυσικά θα το επιβαρυνθούμε όλοι εμείς οι φορολογούμενοι, οι οποίοι δεν έχουμε καμία σχέση με την αντιδικία. Πόσο δίκαιο είναι αυτό;
Ποια ήταν η αντιδικία; Αν τα αρχαία που βρέθηκαν στον υπό κατασκευήν σταθμό Βενιζέλου θα μείνουν στη θέση τους και θα γίνει νέος σχεδιασμός του σταθμού ή θα μετακινηθούν και θα επανατοποθετηθούν μετά την ολοκλήρωση των εργασιών. Μια διελκυστίνδα που καθυστέρησε τα έργα για 6 ολόκληρα χρόνια. Αξιζε τον κόπο και το κόστος; Δεν νομίζω.
Στις 15 Δεκεμβρίου 2019, έγραψα ένα κείμενο με τίτλο «Η κατάρα της Φυλής μας: Διχασμός» αναφερόμενος στο θέμα αυτό από όπου αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα: «[…] Αφού, λοιπόν, όλοι συμφωνούν ότι δεν θέλουν καθυστέρηση, ας υποσχεθούν ότι ανεξάρτητα από την επιλογή που θα γίνει, κανένας δεν θα ξεκινήσει δικαστικές παρεμβάσεις, οι οποίες μόνο καθυστέρηση μπορούν να επιφέρουν. Οποιος αγαπά τη Θεσσαλονίκη και τους κατοίκους της θα αποδεχθεί την επιλογή χωρίς αντιρρήσεις. Μπορεί να έχει όσες αντιρρήσεις θέλει μέχρι την επιλογή. Από τη στιγμή εκείνη δεν επιτρέπονται αντιρρήσεις. Ετσι συμπεριφέρονται οι πολιτισμένοι άνθρωποι. […]»
Δυστυχώς, οι προσφυγές πολιτών και οργανώσεων έπεφταν βροχή, με αποτέλεσμα να έχουμε καθυστερήσεις και πρόσθετα έξοδα. Δεν γνωρίζω πόσες προσφυγές έγιναν, αλλά μια πρόχειρη αναζήτηση έδειξε ότι ήταν πολλές. Η πιο πρόσφατη (Σεπτέμβριος 2021) αφορά την προσφυγή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, 304 πολιτών, οι οποίοι ζητούν να σταματήσουν οι εργασίες απόσπασης των αρχαιοτήτων στον σταθμό Βενιζέλου του μετρό Θεσσαλονίκης. Οι αιτούντες, στην πλειονότητά τους κάτοικοι της Θεσσαλονίκης, κάνουν λόγο για «προσβολή της προσωπικότητάς τους» από την εκτέλεση των εργασιών.
Βλέπετε με τι δικαιολογίες προσπάθησαν να σταματήσουν τις εργασίες. Για έναν περίεργο λόγο όλοι αυτοί είχαν την υποστήριξη της Αριστεράς. Με περηφάνια η «Αυγή» στις 30/11/2021 διακήρυττε: «Μετρό Θεσσαλονίκης / Πρώτη δικαστική νίκη για τις αρχαιότητες στον σταθμό Βενιζέλου». Και τώρα στο κρίσιμο ερώτημα. Πόσο στοίχισε σε αυτούς τους 304 πολίτες η προσφυγή και η απόρριψη; Αγνωστο, αλλά υποθέτω ότι πρόκειται για πενταροδεκάρες. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο έχουμε συνεχείς προσφυγές και καθυστερήσεις.
Πρόσφατα, δύο πολύ γνωστοί δικηγόροι Αθηνών, ο Στάθης Ποταμίτης και ο Θεόδωρος Σκουζός, δημοσίευσαν ένα άρθρο στην «Κ», με τίτλο: «Η βραδυδικία και οι δικηγόροι», από όπου σας μεταφέρω ένα απόσπασμα:
«[…] Χαμηλό κόστος πρόσβασης στα δικαστήρια. Η πρόσβαση στη Δικαιοσύνη στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα φθηνή ακόμα για το μέρος που χάνει. Κατά συνέπεια, εκλείπει το αντικίνητρο για την αποτροπή της χρήσης των διαδικασιών σε περιπτώσεις που κάποιος από τους διαδίκους έχει προφανώς άδικο, καθώς ακόμα και αν τελικά χάσει (έχοντας αποτρέψει τις σχετικές συνέπειες για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω της καθυστέρησης στην οποία και ο ίδιος συμβάλλει) η επιβάρυνσή του λόγω της αδικαιολόγητης προσφυγής στα δικαστήρια είναι ιδιαίτερα μικρή. Στα μάτια κάποιων δικηγόρων το χαμηλό κόστος είναι θεμιτό γιατί έτσι υποστηρίζεται η αύξηση της “δικηγορικής ύλης”. Για άλλους, το χαμηλό κόστος είναι επιβεβλημένο για την ελεύθερη πρόσβαση στη Δικαιοσύνη. Και οι δύο αυτές απόψεις μας βρίσκουν αντίθετους. […] Οσο για τη συνταγματική επιταγή της ελεύθερης πρόσβασης δεν ισοδυναμεί με δωρεάν πρόσβαση όλων. Είναι σωστό να προβλέπεται οικονομική βοήθεια σε αυτούς που την έχουν ανάγκη για να φτάσουν στο δικαστήριο αλλά θεωρούμε λανθασμένο και βλαπτικό για την ποιότητα της δικαστικής αρωγής το να προσφέρεται η επιδότηση αυτή (γιατί η ανεπαρκής συνεισφορά του διαδίκου στο κόστος της διαδικασίας συνιστά έμμεση επιδότηση) χωρίς οποιοδήποτε φίλτρο ή διάκριση. Ειδικά όταν η έλλειψη “φίλτρων” κατά της καταχρηστικής προσφυγής στη Δικαιοσύνη, έχει συνέπεια τη μειωμένη πρόσβαση στη Δικαιοσύνη (μέχρι αρνησιδικίας) για αυτόν που την έχει πραγματικά ανάγκη, κάτι που βλάπτει μεταξύ άλλων και το κύρος της Δικαιοσύνης και τα συμφέροντα των δικηγόρων. […]»
Πιο ξεκάθαρη θέση δεν υπάρχει. Ιδού, λοιπόν, γιατί στην Ελλάδα έχουμε «δικομανία» και κυριολεκτικά για «ψύλλου πήδημα» καταφεύγουμε στα δικαστήρια με αποτέλεσμα να υπάρχει βραδυδικία, όπως εύλογα διαπιστώνουν οι δικηγόροι.
Το πόσο φτηνή είναι η δικαιοσύνη για τον χαμένο, φαίνεται και από την περίπτωση του «Εθνικού Μηνυτή», όπως έχει χαρακτηριστεί ο Παναγιώτης Δημητράς. Ο μηνυτής αυτός έχει υποβάλει 409 μηνύσεις μέσα σε 5 χρόνια! Δηλαδή, μία μήνυση κάθε 4,4 ημέρες. Οποιος διαφωνεί μαζί του χαρακτηρίζεται από τον ίδιο: «Ρατσιστής», «εθνικιστής», «ακροδεξιός», «ισλαμοφοβικός» κ.ο.κ. Και ενώ μηνύει τους πάντες και για τα πάντα, εντούτοις υπερασπίστηκε όμως σθεναρά τα ανθρώπινα δικαιώματα του Κουφοντίνα κατά την πρόσφατη απεργία πείνας. Βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.
Από τις 409 μηνύσεις και μηνυτήριες αναφορές (ψευδείς καταμηνύσεις στην πλειονότητά τους) οι 263 αρχειοθετήθηκαν ως προφανώς αβάσιμες. Οι υπόλοιπες 146 βρίσκονται σε εκκρεμότητα, δηλαδή είτε στο στάδιο «για μελέτη και επεξεργασία» είτε στο στάδιο «προκαταρκτικής εξέτασης», ενώ ελάχιστες πρόκειται να εκδικαστούν. Δηλαδή και αυτές οι 146 θα καταλήξουν στο αρχείο ή στις ελάχιστες περιπτώσεις που οι μηνυθέντες θα οδηγηθούν στο ακροατήριο θα αθωωθούν.
Είναι να απορεί κανείς πού βρίσκει τον χρόνο και το χρήμα για να υποβάλλει μηνύσεις σε όλη την Επικράτεια, αφού έχει υποβάλει μηνύσεις στα Πρωτοδικεία Αθηνών, Αιγαίου, Αν. Κρήτης, Β. Αιγαίου, Δ. Μακεδονίας, Δωδεκανήσου, Εύβοιας, Θεσσαλονίκης, Θράκης, Ιωαννίνων, Καλαμάτας, Κέρκυρας, Κρήτης, Λαμίας, Λάρισας, Ναυπλίου, Πατρών, Πειραιά…!
Είδατε, λοιπόν, πώς φαλκιδεύεται η δικαιοσύνη όταν τα έξοδα του χαμένου είναι ασήμαντα, ώστε να μην πονάει η τσέπη του; Δεν γνωρίζω τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, αλλά στις ΗΠΑ τα δικαστικά έξοδα τσακίζουν κόκαλα, γι’ αυτό και πολλές περιπτώσεις λύνονται εξωδικαστικά. Είπαμε να είναι φτηνή η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, ώστε να μην υπάρχει αποκλεισμός, αλλά ο χαμένος να επιβαρύνεται με τα πραγματικά έξοδα, που κανένας σε αυτόν τον τόπο δεν έχει μάθει να τα λογαριάζει.
Ηλθε όμως η ώρα του, όπως λέμε στην Κύπρο. Αντιγράφω από το ρεπορτάζ της Ιωάννας Μάνδρου από την «Κ» (21/12/2022): «Βαριά ποινική δίωξη για εγκληματική οργάνωση ασκήθηκε σε βάρος του Παναγιώτη Δημητρά, διευθυντή του Ελληνικού Παρατηρητηρίου Συμφωνιών του Ελσίνκι, γνωστού στις ελληνικές δικαστικές αρχές καθώς κατά καιρούς υποβάλλει εκατοντάδες μηνύσεις κατά πάντων.
Ο Παναγιώτης Δημητράς αντιμέτωπος με τη βαριά κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, διώχθηκε ποινικά από τις εισαγγελικές αρχές της Κω, μετά από έρευνα που διενεργήθηκε –για καιρό– για παράνομη διακίνηση μεταναστών στη χώρα μας […]»
«Εστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ’ ορά»!
Το κερασάκι στην τούρτα το έβαλε ο Σύριζα. Θυμάστε που ο Πρόεδρός του στη Βουλή υποσχέθηκε μόνο Δικαιοσύνη και υιοθέτησαν και το σύνθημα «Δικεοσύνη παντού»; Ε, λοιπόν, τώρα υποστηρίζουν τον εθνικό μας μηνυτή. Αντιγράφω από αυτή την ανακοίνωση:
«[…] Πρόκειται επιπλέον για την πλήρη υιοθέτηση μιας συνωμοσιολογικής, ακροδεξιάς και αντιδραστικής αντίληψης ποινικοποίησης της αλληλεγγύης, αλλά και της κοινωνίας των πολιτών συνολικά, ανοίγοντας τον δρόμο σε εξαιρετικά νοσηρά φαινόμενα. Οι μόνοι που ωφελούνται από την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης είναι η κυβέρνηση και οι ακροδεξιοί της συνοδοιπόροι. […]
Η σωρεία των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθιστά αδήριτη την ανάγκη θεσμοθέτησης της νομικής προστασίας των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον Παναγιώτη Δημητρά, αλλά και την αποφασιστικότητά μας να υπερασπιστούμε το δικαίωμα της κοινωνίας των πολιτών να δρα ενάντια σε κάθε κατάχρηση εξουσίας.
Να αντισταθούμε στο κυνήγι μαγισσών και στον ολισθηρό δρόμο της Ορμπανοποίησης. Η αλληλεγγύη και η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι έγκλημα».
Ομως παρόλο που επικαλούνται τη δικεοσύνη αυτή η δικαιοσύνη δεν τους αρέσει.
Παρόμοια θέση για τον Δημητρά πήρε και το Τουρκόφωνο «Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας» (DEB) που δραστηριοποιείται στη Θράκη.
Οι αριστεροί παντού βάζουν εμπόδια ώστε να μην υπάρχει πρόοδος. Θεέ μου από ποιους γλιτώσαμε!
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.