Αξιζε περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερη προσοχή στην προεκλογική συζήτηση η υπόθεση του γιατρού της Σερίφου, Θανάση Κοντάρη, που εμπεριέχει δύο ιδιαίτερα δύσκολες και προβληματικές πραγματικότητες στη χώρα μας σήμερα, αλλά και δύο εξαιρετικά σημαντικές προκλήσεις για το πώς θα πορευτούμε στο μέλλον.
Οπως έγραψε η συνάδελφος Ηλιάνα Μάγρα, ο Θανάσης Κοντάρης, που το 2018 επέστρεψε από τη Σουηδία στην Ελλάδα και επέλεξε να εγκατασταθεί στη Σέριφο για να λειτουργήσει το ιατρείο του νησιού, αποφάσισε να ανακαλέσει την παραίτηση που είχε προ μερικών εβδομάδων υποβάλει. Μετά τη δημοσιοποίηση των λόγων για τους οποίους αποφάσισε να παραιτηθεί, την περιγραφή των ιδιαίτερα απογοητευτικών και αντιπαραγωγικών συνθηκών υπό τις οποίες ήταν υποχρεωμένος να παρέχει τις υπηρεσίες του ως γιατρός, έλαβε δεσμεύσεις ότι θα ενισχυθεί με επιπλέον ιατρονοσηλευτικό προσωπικό η ιατρική υπηρεσία του νησιού, ώστε να μπορούν να καλυφθούν κάπως πιο αποτελεσματικά οι αυξημένες ανάγκες της τουριστικής περιόδου, αλλά και οι ιδιαίτερες συνθήκες για την περίθαλψη του μόνιμου πληθυσμού του νησιού τους χειμερινούς μήνες, όταν οι καιρικές συνθήκες μπορεί να επιβάλουν πολυήμερο αποκλεισμό.
Η περίπτωση του Θανάση Κοντάρη αντικατοπτρίζει ιδιαίτερα γλαφυρά τις δυσκολίες με τις οποίες πρέπει να αναμετρηθούν οι νέοι επιστήμονες που εγκατέλειψαν τη χώρα σε αναζήτηση επαγγελματικής προοπτικής και επιθυμούν να επιστρέψουν για να εργαστούν εδώ. Το brain gain δεν είναι διακόπτης που τον γυρίζεις και αντιστρέφεις την πορεία μαζικής εξόδου νεαρών επιστημόνων, που έλαβε χαρακτήρα επιδημίας, ιδιαίτερα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Απαιτεί σχεδιασμό, βούληση, προσπάθεια, πολιτική παροχής κινήτρων και, κυρίως, την εξασφάλιση ενός μίνιμουμ προϋποθέσεων που θα δώσουν τη δυνατότητα σε όσους επιστρέφουν να αισθάνονται ότι μπορούν να είναι παραγωγικοί και αποτελεσματικοί.
Η περίπτωση του γιατρού της Σερίφου ανέδειξε παράλληλα μια πραγματικότητα με την οποία οι κάτοικοι των νησιωτικών περιοχών της χώρας, αλλά και χερσαίων απομακρυσμένων σημείων, είναι απόλυτα εξοικειωμένοι. Με τη δυσκολία πρόσβασης σε υπηρεσίες, που στα αστικά κέντρα θεωρούμε δεδομένες. Οι ελλείψεις σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό σε πολλά νησιά, αλλά και σε πολλά περιφερειακά ή ακόμη και κεντρικά νοσοκομεία της χώρας, είναι γνωστές χρόνια τώρα. Η κραυγή απόγνωσης του Θανάση Κοντάρη τράβηξε ξανά την προσοχή μας στο θέμα. Πραγματικό και κρίσιμο ζήτημα, όχι μόνο για την καθημερινή ζωή των κατοίκων των νησιών.
Ζήτημα που σχετίζεται με την επιδίωξη να κερδίσει η χώρα το στοίχημα ποιοτικών υπηρεσιών στον τουριστικό τομέα –δεν μπορεί να βασίζεται στην τύχη ότι όσοι θα έρθουν στα νησιά θα φύγουν ασφαλείς και υγιείς– και ζήτημα που θα κρίνει το στοίχημα για επιτυχή ανάσχεση και αντιστροφή του κύματος της μεγάλης φυγής.