Λένε ότι έφταιξε ο Κατρούγκαλος. Η κακιά τηλεοπτική στιγμή. Κι άλλοι λένε ότι, όχι, μάλλον έφταιξε η εικόνα του ίδιου του Τσίπρα να προσπαθεί, λίγες ώρες πριν από τις κάλπες, να δελεάσει το ποίμνιο της Χρυσής Αυγής. Οσοι κοιτάζουν πιο μακριά, ενοχοποιούν για την ήττα την επιλογή της απλής αναλογικής, που απέβη αυτοκτονική, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε αδυναμία να περιγράψει πώς και με ποιους θα κυβερνούσε.
Αν έπρεπε όμως να ακολουθήσει κανείς την οδό της υπεραπλούστευσης, επιλέγοντας μόνο μια στιγμή ικανή να συμπυκνώσει τις αιτίες της εξαέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως γύριζε δυο μήνες πριν από τις εκλογές, στις 18 Μαρτίου. Ηταν η μέρα που ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να πάρει πίσω τον Πολάκη.
Η υπαναχώρηση από την αποπομπή του βουλευτή έδειχνε τότε ότι ο Τσίπρας δεν μπορούσε να υπηρετήσει με συνέπεια τη στρατηγική του Κέντρου. Διατηρούσε την πλάνη ότι με το αριστερό του παπούτσι μπορούσε να πορεύεται αντισυστημικά και με το δεξί κεντροαριστερά. Η αντίφαση επαναλήφθηκε με τις επιλογές του ψηφοδελτίου Επικρατείας, για το οποίο επελέγησαν τοξικές φίρμες της διαδικτυακής αγοράς. Δεν φταίει βέβαια ο Πολάκης που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την επαφή του με την κοινωνική πλειοψηφία. Φταίει όμως ο εγγενής πολακισμός του κόμματος και του ίδιου του προέδρου του, που νόμιζε ότι ο χουλιγκανικός βόμβος του ψηφιακού «θερμοκηπίου» απηχούσε την ψυχή της κοινωνίας.
Εκεί οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και η αποτυχία της απλής αναλογικής: ο ΣΥΡΙΖΑ που την ψήφισε δεν υπηρέτησε ποτέ τη συναινετική λογική της. Αντιθέτως, παρέμενε πάντα φορέας τέτοιας οξύτητας, ώστε οι όψιμες εκκλήσεις του για συνεργασία να μπορούν να απορριφθούν αζημίως από τους παραλήπτες τους ως προσχηματικές.
Ποια στιγμή συμπυκνώνει τις αιτίες της ήττας;
Η κατηγορία ότι για το ναυάγιο της απλής αναλογικής ευθύνονται οι υπόλοιπες «προοδευτικές δυνάμεις» αγνοεί και την ουσία της εκλογικής ετυμηγορίας. Δεν υπήρχε αντιμητσοτακικό/αντιδεξιό ρεύμα για το οποίο τα κόμματα της Κεντροαριστεράς έπρεπε να συμπήξουν κοινό μέτωπο. Ακόμη κι αν αθροίσει κανείς φανταστικά τα ποσοστά τους, θα δει ότι το εγχείρημα ήταν καταδικασμένο. Ο δεύτερος ισχυρισμός της συριζαϊκής (παρ)ανάγνωσης του εκλογικού αποτελέσματος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει, όπως είπε ο πρόεδρός του, λόγο εκλογικής ύπαρξης «για να μην επιτρέψει την παλινόρθωση ενός βολικού αντισυστημικού δικομματισμού».
Αρα, στο βασικό ερώτημα της επομένης των εκλογών, αν ο Τσίπρας παραμένει «παίκτης» στο πολιτικό παιχνίδι, ο ίδιος έχει ήδη δώσει την απάντηση: πρώτον, έχει χρίσει αντίπαλό του το ΠΑΣΟΚ, με το οποίο θα αναμετρηθεί για τα πρωτεία στην αντιπολίτευση. Και, δεύτερον, επαναπροβάλλει εαυτόν ως την αντισυστημική εκδοχή της αντιπολίτευσης.
Στον εκλογικά καταστροφικό πολακισμό, είναι έτοιμος να απαντήσει με περισσότερο πολακισμό.