«ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟΣ»: Εις την Διάσκεψιν του Αφοπλισμού εναπόκειται να καθορίση, μεταξύ των άλλων, και τον χαρακτηρισμόν του «επιτιθεμένου κράτους». Και ενώ εκ πρώτης όψεως ο χαρακτηρισμός είνε αυτονόητος, διά την εξήγησίν του κινδυνεύει να ναυαγήση η όλη προσπάθεια της Διασκέψεως. Διότι «επιτιθέμενον κράτος» είθισται να είναι πάντοτε… εν μικρόν κράτος δεχόμενον την επίθεσιν ενός μεγάλου. Η Διάσκεψις δε, αποτελουμένη από τα «μεγάλα», διστάζει και διασκέπτεται διά την πραγματικήν ερμηνείαν του αυτονοήτου αυτού όρου.
ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ: Εις το Λονδίνον ιδρύθη μία ειδική οργάνωσις εις την οποίαν θα ημπορούν να απευθύνονται οι γονείς οι οποίοι δεν έχουν τον καιρόν ή την διάθεσιν να διαβάσουν προηγουμένως τα βιβλία τα προοριζόμενα διά τα παιδιά των, ενδιαφέρονται όμως να μη αφήσουν εις χείρας των τέκνων των οιανδήποτε φιλολογίαν. Η οργάνωσις, παίζουσα, ούτως ειπείν, τον ρόλον της προληπτικής λογοκρισίας, θα ημπορή να απαλλάσση τους γονείς από κάθε σχετικήν μέριμναν ή ανησυχίαν. Η κριτική επιτροπή της απετελέσθη από πρόσωπα ειδικά και λίαν έγκυρα, ως ο δόκτωρ Αλιγκτον, διευθυντής του περιφήμου αριστοκρατικού κολλεγίου Ητον, η λαίδη Βάδεν-Πάουελ, σύζυγος του ιδρυτού των προσκοπικών οργανώσεων, και ο αρχιεπίσκοπος Σέπαρδ.