Η αντεπίθεση των ουκρανικών δυνάμεων στα μέτωπα του πολέμου με τη Ρωσία αποτελούσε εξαρχής μια πρόκληση και ένα στοίχημα. Πριν ξεκινήσει η εκδήλωσή της, τον περασμένο Ιούνιο, οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούσαν ότι τα αποτελέσματά της θα διαμόρφωναν σε μεγάλο βαθμό την έκβαση του πολέμου. Σήμερα, ωστόσο, σχεδόν δύο μήνες μετά, κανείς δεν διακινδυνεύει να μαντέψει ποια θα είναι αυτή η έκβαση.
Η ανακατάληψη εδαφών από τον εχθρό στη διάρκεια ενός πολέμου είναι, ούτως ή άλλως, ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα. Ζωτικής σημασίας για την επιτυχία του είναι το στοιχείο του αιφνιδιασμού και της έκπληξης, ώστε οι κατοχικές δυνάμεις να μη γνωρίζουν πότε και πού θα δεχθούν πλήγματα από τους αντιπάλους τους.
Το στοιχείο αυτό δεν διέθεταν οι ουκρανικές δυνάμεις. Κατ’ αρχάς, έπρεπε να περιμένουν να έρθει το καλοκαίρι ώστε να επιτρέψουν οι καιρικές συνθήκες την έναρξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Επιπλέον, έπρεπε να εκπαιδευτούν τα στρατεύματά τους από τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους συμμάχους τους, αλλά και να ολοκληρωθεί η προμήθεια του ουκρανικού στρατού με τον κατάλληλο δυτικό εξοπλισμό, κόστους πολλών δισ. δολαρίων.
Ολα αυτά προσέφεραν τον απαραίτητο χρόνο στη Μόσχα να προετοιμαστεί καταλλήλως ώστε να οργανώσει την άμυνά της, η οποία εξ ορισμού είναι πιο εύκολη από την επίθεση. Κάτι που μάλλον έκανε καλά, όπως δείχνουν τα πενιχρά, σε σχέση με τα προσδοκώμενα, αποτελέσματα της αντεπίθεσης έως σήμερα.
Οι ρωσικές δυνάμεις οχυρώθηκαν κατά μήκος της «χερσαίας γέφυρας» που εκτείνεται από την ανατολική έως τη νότια Ουκρανία προς την Κριμαία, έχοντας δημιουργήσει βαθιές αμυντικές γραμμές με νάρκες, αντιαρματικά εμπόδια και χαρακώματα. Οι ουκρανικές ταξιαρχίες βάλτωσαν σε αυτά τα ρωσικά ναρκοπέδια, με συνέπεια να έχουν, όπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, σοβαρές απώλειες και λιγοστά κέρδη σε εδάφη.
Σήμερα, και ενώ το Κίεβο και οι σύμμαχοί του έχουν υιοθετήσει νέα τακτική, εστιάζοντας την προσοχή τους στην καταστροφή των ρωσικών αμυντικών θέσεων με το πυροβολικό και με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, οι περισσότεροι στρατιωτικοί αναλυτές συμφωνούν ότι η αντεπίθεση δεν θα σημειώσει κάποια ουσιαστική πρόοδο έως το τέλος του χρόνου.
Επομένως, το επικρατέστερο σενάριο είναι ότι ο πόλεμος –εκτός κάποιου εντελώς απρόβλεπτου γεγονότος– θα συνεχιστεί τουλάχιστον και το 2024. Μία τέτοια εξέλιξη δεν φαίνεται να δυσαρεστεί τη Μόσχα, που στοχεύει αφενός να εξαντλήσει τις ουκρανικές δυνάμεις και, αφετέρου, να αποδυναμώσει την υποστήριξη στη δυτική οικονομική αρωγή στο Κίεβο. Αντιθέτως, η διαιώνιση των εχθροπραξιών κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί τα σχέδια της Ουάσιγκτον και της Ευρώπης, καθώς υπάρχει πλέον ο ορατός κίνδυνος να κλιμακωθούν οι αντιδράσεις στο υψηλό κόστος της βοήθειας της Ουκρανίας. Η ανθεκτικότητα του πληθωρισμού και η νέα άνοδος των τιμών σε ενέργεια και βασικά τρόφιμα είναι ανησυχητικά σημάδια.