Το 2019 βρέθηκα στην Κοπεγχάγη, συμμετέχοντας σε μια δημοσιογραφική αποστολή. Ο δήμος μόλις είχε παρουσιάσει ένα φιλόδοξο project: την ανάπλαση της οδού Bryggervangen και της πλατείας St. Kjelds (συνολικής έκτασης 34,9 στρεμμάτων), προϋπολογισμού 4,3 εκατ. ευρώ.
Ο δρόμος και η πλατεία δεν απέκτησαν απλώς νέα πλακόστρωση και φωτιστικά LED, όπως εννοούμε συνήθως την ανάπλαση στη χώρα μας. Η συγκεκριμένη περιοχή είχε πλημμυρίσει το 2011, σε μια πλημμύρα που έπληξε το 60% των κατοικιών της πόλης. Στην ανάπλαση, λοιπόν, ο δήμος ζήτησε έναν νέο αντιπλημμυρικό σχεδιασμό, ορίζοντας συγκεκριμένα τις ποσότητες νερού που έπρεπε να συγκρατηθούν. Τι έκαναν οι αρχιτέκτονες που επικράτησαν στον διαγωνισμό; Ο δρόμος ανακατασκευάστηκε κοίλος, με κλίση προς το εσωτερικό –το αντίθετο από πριν–, ενώ αφαιρέθηκαν σχεδόν όλα τα πεζοδρόμια. Κατά μήκος του δρόμου και στην πλατεία δημιουργήθηκε μια νέα τυπολογία πρασίνου, μια νέα φύση που έχει περιβαλλοντική και αισθητική αξία, αλλά και αντιπλημμυρική λειτουργία. Ετσι, στην περίπτωση μιας ισχυρής βροχόπτωσης, η πλατεία και ο δρόμος (στο κέντρο του) πλημμυρίζουν, συγκρατώντας το νερό, που έχει χρόνο να απορροφηθεί στο έδαφος από τη διαπερατή επίστρωσή του («Δρόμοι που συγκρατούν πλημμύρες στην Κοπεγχάγη», «Κ» 18.3.2019).
Περπατώντας στο σημείο, ένιωθα από τη μια πλευρά ενθουσιασμένος, σαν να βλέπεις μπροστά σου το μέλλον να συμβαίνει. Ταυτόχρονα ένιωθα μια βαθιά, ενοχική ντροπή. Τι να νιώσεις άλλωστε όταν σου εξηγούν ότι τα όμβρια ύδατα στην Κοπεγχάγη καταλήγουν στον βιολογικό καθαρισμό, ώστε να μη ρυπαίνεται η θάλασσα; Τα γραφεία της «Καθημερινής» βρίσκονται δίπλα στην απόληξη του Κηφισού στη θάλασσα, επομένως οι οσμές από τα λύματα που αδειάζονται στο ποτάμι κάθε φορά που βρέχει και οι εικόνες από όλα όσα καταλήγουν στη θάλασσα μόλις φουσκώσει το ποτάμι είναι… οικείες.
Καταστροφές υπήρχαν και θα υπάρχουν. Οπως καταφέραμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας απέναντι στους σεισμούς, χτίζοντας όχι μόνο καλύτερα κτίρια αλλά και μια κουλτούρα γύρω από την αντισεισμική προστασία, το ίδιο πρέπει να κάνουμε και για τις πλημμύρες. Να δημιουργήσουμε νέους κανονισμούς, να αλλάξουμε τη νοοτροπία των έργων (φτάνουν τα τσιμεντώματα των ρεμάτων), αλλά και να φροντίσουμε τη λιγοστή αυλή μας. Και, κυρίως, ας ακούσουμε επιτέλους τους επιστήμονες.