Την ίδρυση ενός νέου οργανισμού εξήγγειλε από τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και, δυστυχώς, έχουμε χάσει τον λογαριασμό πόσα νομικά πρόσωπα ιδρύθηκαν μετά την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Τέτοιους λογαριασμούς κάνουμε μόνο μ.Χ., μετά από χρεοκοπία. Το 2010 μάθαμε ότι σε 5,5 χρόνια (2004-2009) η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε στήσει 695 νέους κρατικούς φορείς και οργανισμούς.
Δεν ξέρουμε αν χρειάζεται ο φορέας που εξαγγέλθηκε εν θερμώ, λίγο μετά τις πρώτες πλημμύρες στον Κάμπο. Γνωρίζουμε όμως ότι:
α) Το υπουργείο Περιβάλλοντος είναι αρμόδιο για θέματα προστασίας των υδάτινων πόρων.
β) Υπάρχει Εθνική Επιτροπή Υδάτων για την εφαρμογή της υδατικής πολιτικής της χώρας στο πλαίσιο της οδηγίας 2000/60/ΕΚ.
γ) Σύμφωνα με τον 3199/2003 ήδη υπάρχει «Διεύθυνση Υδάτων Θεσσαλίας στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας, η οποία εξετάζει για κάθε δραστηριότητα και έργο και έχει την ευθύνη επίβλεψης εφαρμογής του προγράμματος, σε τοπικό επίπεδο, και τον συντονισμό των αρμόδιων φορέων υλοποίησης τών μέτρων». Να σημειώσουμε εδώ ότι η «Αποκεντρωμένη Διοίκηση» δεν είναι του κ. Κώστα Αγοραστού. Ανήκει απευθείας στο κεντρικό κράτος, το οποίο για μία ακόμη φορά τα θαλάσσωσε.
Είναι προφανές ότι το κεντρικό κράτος έχει πλεόνασμα τεχνογνωσίας στη χρηστή διοίκηση (φαίνεται όπου να κοιτάξουμε) και αποφάσισε να μεταφέρει λίγο και στους «από κάτω».
Ομως, εδώ που φτάσαμε και μέσα στην τούρλα των πλημμυρών, λέμε «ας πάει και το παλιάμπελο». Ας φτιαχτεί ένας ακόμη οργανισμός, παρόλο που εκ πείρας γνωρίζουμε ότι δεν θα είναι παρά ένας επιπλέον σταθμός μεταφόρτωσης ευθυνών μετά τις καταστροφές. Η κυβέρνηση έπρεπε να δείξει ότι κάτι κάνει αφού «Daniel» έκατσε στη βάρδια της. Υπάρχει και το μπόνους κάποιων διορισμών.
Ταυτοχρόνως, το υπουργείο Εσωτερικών παρουσίασε νομοσχέδιο «για την αναμόρφωση του συστήματος διακυβέρνησης των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που στοχεύει στη βελτίωση της λειτουργίας των δήμων και περιφερειών». Είναι προφανές ότι το κεντρικό κράτος έχει πλεόνασμα τεχνογνωσίας στη χρηστή διοίκηση (φαίνεται όπου να κοιτάξουμε) και αποφάσισε να μεταφέρει λίγο και στους «από κάτω».
Δύο στοιχεία κρατάμε από το 12.000 λέξεων νομοσχέδιο. «Καθιερώνει», λέει, «δείκτες ποιότητας και παρακολούθησης των επιδόσεων των ΟΤΑ, με ανοιχτά διαθέσιμα δεδομένα σε όλους τους πολίτες». Πολύ καλό! Αμα πετύχει ίσως να το δούμε και για την κυβέρνηση. Το 2019 έκανε κοτζάμ Ειδική Γραμματεία Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος Παρακολούθησης και Αξιολόγησης του Κυβερνητικού Εργου, και από τότε χάσαμε τα ίχνη της. Αναρωτιόμασταν, προεκλογικώς: «Τι απέγιναν οι μπλε φάκελοι που μοιράστηκαν στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο; (…) Μήπως πρέπει να δούμε αυτές τις αξιολογήσεις ώστε να ψηφίσουμε σωστά;» («Η Καθημερινή», 6/4/2023).
Το σημείο του νομοσχεδίου που πήρε μεγαλύτερη δημοσιότητα είναι η κατάργηση 515 οργανισμών· όχι του κεντρικού κράτους –μην τρελαθούμε κιόλας!– αλλά της τοπικής αυτοδιοίκησης. Στον κατάλογο βλέπουμε κάποιους που είναι για τα πανηγύρια – «οργανισμοί πολιτισμού», λέγονται. Οι περισσότεροι είναι κοινωνικής πρόνοιας. Είναι σίγουρο, όμως, ότι ανάμεσα στα πολλά ξερά θα υπάρχουν και κάποια χρήσιμα. Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ, αφού η «διαβούλευση» γίνεται εν μέσω δημοτικών εκλογών και το τελευταίο που σκέφτονται οι δήμαρχοι είναι τι θα βρουν εάν επανεκλεγούν.
Το βασικότερο βέβαια είναι ότι η κυβέρνηση, επειδή δεν θέλει να μεταρρυθμίσει, κοσκινίζει ολημερίς οργανογράμματα. Θα είχαμε αποφύγει 12.000 επιπλέον λέξεις στο βαρυφορτωμένο νομικό πλαίσιο, συν τις τροπολογίες που –πάμε στοίχημα;– θα ακολουθήσουν, αν οι δημότες ήξεραν ότι με κάθε νέο δημοτικό οργανισμό θα πλήρωναν κάτι περισσότερο σε ΕΝΦΙΑ. Με την πραγματική μεταρρύθμιση, τη μεταφορά του ΕΝΦΙΑ στην τοπική αυτοδιοίκηση, κάθε δήμος θα μπορούσε να κάνει κι ένα, και δύο, και τρία ΝΠΔΔ. Οι δημότες –αν ήθελαν– θα πλήρωναν…