Πιο πολύ φοβήθηκε αυτές τις ανόρεχτες εκλογές αυτός που τις κέρδισε. Πιο πολύ έμοιαζε να φορτώνει με πολιτικό βάρος την αυτοδιοικητική αναμέτρηση η κυβέρνηση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός περιόδευε για να στηρίξει υποψήφιους περιφερειάρχες. Οι πρωτοβουλίες των τελευταίων ημερών με εκλογικό αντίκτυπο είχαν πυκνώσει, όπως θα πύκνωναν αν είχαμε «κανονικές» κάλπες. Αν η κυβέρνηση δεν είχε ήδη επιβεβαιώσει δις στην αρχή του καλοκαιριού την κυριαρχία της.
Αν υπάρχει είδηση από τη χθεσινή κάλπη, δεν είναι η επιβεβαίωση της μοναξιάς του πρώτου κόμματος. Είναι μάλλον ο φόβος του μοναχικού πρώτου για το πολιτικό κόστος που αποδείχθηκε υπερβολικός. Η Θεσσαλία και τα επιμέρους αποτελέσματα στους δήμους της δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει υποτιμήσει τη θέση και την αντοχή της. Εχει υποτιμήσει και την ευχέρειά της να προχωρήσει σε αλλαγές, ακόμη και τις πιο ανώδυνες: τις αλλαγές σε πρόσωπα.
Απόδειξη, ο επόμενος περιφερειάρχης της μεγαλύτερης περιφέρειας της χώρας. Ο Νίκος Χαρδαλιάς είναι προϊόν αυτοδιόρθωσης. Η υποψηφιότητά του προέκυψε από την όψιμη συνειδητοποίηση ότι ο Μητσοτάκης δεν χρειαζόταν πια να συμβιβάζεται με επιλογές που δεν πιστεύει. Δεν είχε ανάγκη να υφίσταται τον Πατούλη, αφού τα εικαζόμενα ερείσματα του τελευταίου στην πολυθρύλητη «λαϊκή Δεξιά» ήταν αμελητέα μπροστά στα ερείσματα που έχει αναπτύξει η νεομητσοτακική Ν.Δ. Οχι μόνο η εκπαραθύρωση του Πατούλη δεν κόστισε –όπως διατυμπάνιζαν υποστηρικτές της «λαϊκής» του σαγήνης– αλλά ο αντικαταστάτης του πέτυχε σημαντικά υψηλότερη επίδοση.
Ο νικητής που προήλθε από αυτο-διόρθωση.
Θα ήταν άραγε διαφορετική η λειτουργία της κυβέρνησης, αν το σχήμα είχε συγκροτηθεί από την αρχή με το πνεύμα της επιλογής Χαρδαλιά; Θα είχε διαβάσει καλύτερα την εντολή που πήρε στις εθνικές εκλογές ο πρωθυπουργός, αν είχε στην επιλογή των προσώπων αψηφήσει τα ληγμένα στερεότυπα περί εσωκομματικών ισορροπιών;
Πάντως, παρά το βάρος των εκατό ημερών που μέτρησαν σαν χίλιες, η Ν.Δ. κατάφερε να εκμαιεύσει από την κάλπη αυτό που είχε ζητήσει: Τοπικούς άρχοντες συντονισμένους με το δικό της πολιτικό σχέδιο, ώστε να προχωρήσει χωρίς περισπασμούς στο πρόγραμμά της. Δεν πρόκειται απλώς για κυβέρνηση χωρίς αντιπολίτευση. Πρόκειται για εξουσία χωρίς πολιτικά αντίβαρα. Πράγμα που σημαίνει ότι στο εξής δεν μπορεί να φταίει κανένας άλλος.
Το αναμενόμενο αποτέλεσμα δεν είναι αιτία για πανηγυρισμούς – το μείζον είχε ήδη επιτευχθεί. Είναι, όμως, αιτία για να εξοβελιστούν τελείως οι εκλογικοί υπολογισμοί από τα μπλοκάκια του Μαξίμου. Είναι αιτία για να ξεχάσουν οι ιθύνοντες του επιτελικού κράτους ότι σε εννιά μήνες έχουμε πάλι (ευρω)εκλογές. Είναι αιτία για να λήξει, επιτέλους, η αέναη προεκλογική περίοδος. Και να αρχίσουμε να συζητάμε γι’ αυτά που όντως κάνει η κυβέρνηση και όχι για τη δυνητική αντανάκλασή τους σε κάποιο δημοσκοπικό κάτοπτρο. Ψηφίσαμε. Ξαναψηφίσαμε. Ξαναξαναψηφίσαμε. Τέλος.