Οσοι μάθαμε δυο γράμματα στην Κοζάνη της δεκαετίας του 1970, μνημονεύουμε τον Βασίλη Σαμπανόπουλο. Τυπικώς, ήταν ο διευθυντής της ιστορικής Κοβενταρείου Βιβλιοθήκης, αλλά επί της ουσίας ήταν δάσκαλος. Εσπρωχνε στο διάβασμα όσους την επισκέπτονταν· «δες αυτό (το βιβλίο) και θα με θυμηθείς…». Ανοιξε ορίζοντες σε πολλούς, που ζούσαμε σε μια απομονωμένη επαρχιακή πόλη, χωρίς (φυσικά) Διαδίκτυο και με δύο κρατικά τηλεοπτικά κανάλια της γνωστής ποιότητας.
Χθες έμαθα –και είναι σίγουρο ότι πολλοί Κοζανίτες το αγνοούν– πως ο «κ. Σαμπανόπουλος», όπως τον αποκαλούσαμε, ήταν φιλόλογος. «Φυτεύτηκε» σε αυτήν τη θέση από τον Νικόλαο Δελιαλή, μια ιστορική μορφή των γραμμάτων της πόλης, τον άνθρωπο που τη δεκαετία του 1930 οργάνωσε τη βιβλιοθήκη και το 1941 με κίνδυνο της ζωής του έκρυψε τις πολύτιμες ιστορικές συλλογές της σε ένα παρεκκλήσι, διασώζοντάς τες από τους κατακτητές. Τυπική λεπτομέρεια: Ο «Νικολάκης», όπως τον φώναζαν τότε, ήταν του Δημοτικού! Αλλοι καιροί, άλλα χρόνια; Οχι. Και στη σύγχρονη εποχή ο λογοτέχνης κ. Βασίλης Καραγιάννης ή ο καθηγητής Γλωσσολογίας κ. Κώστας Ντίνας ήταν εξαιρετικές τοποθετήσεις. Κανένα ΑΣΕΠ, κανένα σύστημα της κ. Νίκης Κεραμέως δεν μπορούσε να κάνει πιο σωστές επιλογές. Οι τοπικές κοινωνίες αξιολογούν καλύτερα…
Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά ακούγοντας την υπουργό Εσωτερικών να λέει ότι «εφεξής, θα ακολουθείται διαφορετική διαδικασία για ένα φορέα πανελλαδικής εμβέλειας, όπως το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, και διαφορετική για έναν τοπικό φορέα, όπως μια δημόσια βιβλιοθήκη σε ένα χωριό» (10,.10.2023). Σύμφωνοι! Κατανοούμε ότι το νομοσχέδιο βάζει σε τάξη τις διαδικασίες στελέχωσης των φορέων πανελλαδικής εμβέλειας, αλλά το ερώτημα είναι γιατί να ανακατεύεται το κεντρικό κράτος με την (τρόπος του λέγειν) «δημόσια βιβλιοθήκη του χωριού»; Γιατί να μην ορίζεται από την τοπική αυτοδιοίκηση;
Το νομοσχέδιο είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και οι διαδικασίες που προβλέπονται άριστες· όπως έλεγαν και οι ψηφοφόροι του 2015 «και τα μισά να υλοποιηθούν πάλι κέρδος θα ‘χουμε». Δεν παύει όμως να είναι μισή μεταρρύθμιση και σ’ αυτό δεν φταίει η κ. Κεραμέως. Είναι καλό που –όπως έγραφε χθες η «Καθημερινή»– φεύγουν οι ιδιοκτήτες βουλκανιζατέρ από τα διοικητικά συμβούλια των νοσοκομείων, αλλά ακόμη περιμένουμε τον νέο υγειονομικό χάρτη της χώρας· μισό τάγμα (160 νοματαίοι) πρέπει να διοριστεί στα διάσπαρτα νοσοκομεία. Καλές είναι οι συνεντεύξεις και καλύτερα τα τεστ δεξιοτήτων, αλλά υπάρχει λόγος να διαφεντεύονται από την Αθήνα οι 270 θέσεις σε αθλητικά κέντρα, από την Κρήτη μέχρι τον Εβρο;