Η κ. ∆ιαμαντοπούλου έδωσε την ευκαιρία στις «αγαθές ψυχές» να μας υπενθυμίσουν την ύπαρξή τους. Αφορμή, η κατακλείδα στην ομιλία της στον «Κύκλο Ιδεών» που αφορούσε το μέλλον της Ευρώπης και τη μετανάστευση. «Ελπίζω η Ευρώπη σε εκατό χρόνια να μη γίνει διά της βίας σκουρόχρωμη». Δεν το είπε έτσι ξεκρέμαστα. Εξήγησε πως ο πληθυσμός της Νιγηρίας θα φτάσει τα 400 εκατομμύρια έως το 2045, περισσότερος από τον πληθυσμό ολόκληρης της Ευρώπης. Μόλις είχε επιστρέψει από ένα ταξίδι σε τρεις αφρικανικές χώρες. Χώρες φτωχές, με το 80% του πληθυσμού τους κάτω των 35 ετών, άνθρωποι που δεν έχουν τι να κάνουν. «Οι κοινωνίες μας δεν μπορούν να αφομοιώσουν μεγάλες ισλαμικές κοινότητες». Αρνηση ένταξης, ταυτοτική εμμονή είναι το αποτέλεσμα του πειράματος της πολυπολιτισμικής κοινωνίας – δικό μου το σχόλιο. Αμέσως οι θεματοφύλακες της αγαθοσύνης έβγαλαν το υποδεκάμετρο της ορθότητας: «ρατσίστρια», «ξενοφοβική», «ακροδεξιά» η Διαμαντοπούλου. Θα μπορούσε να είχε προσθέσει στην ομιλία της κάτι υπέρ του δρυμού των Εξαρχείων για να τους εξευμενίσει. Ομως δεν το σκέφτηκε. Κάποιος την απείλησε ότι την ψάχνουν «διάφοροι μελαψοί από την Κρήτη». Τουλάχιστον οι παραδοσιακοί πουριτανοί προσεύχονταν για τη σωτηρία της ψυχής σου, ετούτοι εδώ θέλουν να σε αφανίσουν, να σε φιμώσουν. Ενας ολοκληρωτισμός που μπορεί να μην έχει, τουλάχιστον έως τώρα, θεσμική κατοχύρωση, μπορεί όμως να παράγει καιρικά φαινόμενα.
Ας σοβαρευτούμε όμως. Η κ. Διαμαντοπούλου διατύπωσε ένα πρόβλημα το οποίο είναι πρόβλημα του ευρωπαϊκού παρόντος και του άμεσου μέλλοντος. Δεν είναι η μόνη. Εξέφρασε και ένα φόβο ο οποίος πλανάται πάνω από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Δεν είναι ο κομμουνισμός. Είναι ο φόβος της αλλοίωσης και της στρέβλωσης ενός τρόπου ζωής που έχει κατακτήσει η Γηραιά Ηπειρος μέσα από πολλούς αιώνες Ιστορίας. Η δημοκρατία, η ελευθερία της έκφρασης, η ανεξιθρησκία, η ισότητα των φύλων. Πόσο Ισλάμ μπορούν να αντέξουν όλ’ αυτά; Αυτό το πρόβλημα κατέθεσε η κ. Διαμαντοπούλου και καλά έκανε και το κατέθεσε. Τους σόκαρε ακόμη περισσότερο ότι ο φόβος δεν προέρχεται από κάποιον σεσημασμένο ισλαμόφοβο, αλλά από μια πολιτικό που έχει ταυτισθεί με τη σοσιαλδημοκρατία. Ο παράδεισος των «αγαθών ψυχών» είναι ένα συνονθύλευμα από ακροαριστερούς και φιλελεύθερους οι οποίοι την ίδια στιγμή μπορεί να υποστηρίζουν τη Χαμάς και τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι. Και εκεί είναι το πρόβλημα. Σαν τους δεσμώτες του πλατωνικού σπηλαίου, ταυτίζουν την πραγματικότητα με τα είδωλα που προβάλλονται στα τοιχώματα του νου τους. Ο φόβος για την ισλαμοποίηση της Ευρώπης εντείνεται από το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της αρνείται να τον αναγνωρίσει.