Τι κάνατε τη νύχτα της 31ης Αυγούστου του 1997, όταν σκοτώθηκε η πριγκίπισσα Νταϊάνα μαζί με τον τότε σύντροφό της Ντόντι αλ Φαγέντ στο Παρίσι;
Εκείνη τη νύχτα έκλεινα τα 27 μου χρόνια. Το λες και «η άχρηστη πληροφορία της ημέρας», αλλά είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους: να προσπαθούν να συνδέσουν τη δική τους ασημαντότητα με ένα συμβάν που καθορίζει χιλιάδες. Ειδικά όταν πρόκειται για θάνατο, τόσο τραγικό, η σκέψη ότι εκείνες τις δύσκολες, για κάποιους άλλους, ώρες, εσύ μπορεί να ζούσες το δικό σου μικρό τετριμμένο δράμα ή μία ακόμα κοινότοπη απόλαυση, προσδίδει, ίσως με έναν παράδοξο τρόπο, κάτι ακόμα στην αίσθηση της τραγικότητας της ζωής. Τη μνήμη εκείνου του δραματικού συμβάντος επανέφερε η θέαση του πρώτου μισού της έκτης και τελευταίας σεζόν της πολυσυζητημένης τηλεοπτικής σειράς «Τhe Crown».
Τα τελευταία επεισόδια καλύπτουν γεγονότα και πρόσωπα που μας ήταν πολύ γνώριμα, κυρίως μέσω της τηλεόρασης και του Τύπου. Δεν χρειαζόταν να ανατρέξουμε σε βιβλία ή ντοκιμαντέρ για να μάθουμε κάτι γι’ αυτά. Θέλοντας και μη, πληροφορούμασταν γι’ αυτά ενώ παράλληλα έτρεχε και ο δικός μας ασήμαντος βίος.
Θυμάμαι τον σε απευθείας μετάδοση γάμο του Καρόλου με την Νταϊάνα, όντας μαθητής στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού. Η ιδέα ενός σύγχρονου παραμυθιού ξέφτισε μέσα μου πολύ πριν αποδειχθεί ότι ο γάμος αυτός ήταν προβληματικός, όταν την επαύριο της μετάδοσης, η δασκάλα μας είπε να μην εντυπωσιαζόμαστε από αυτά τα θεάματα διότι «τα έχει πληρώσει ο απλός λαός της Βρετανίας με τους φόρους του».
Οταν περίπου δέκα χρόνια μετά ήμουν φοιτητής στην Αγγλία, πάλι σε ζωντανή μετάδοση από το BBC παρακολούθησα την ιστορική συνέντευξη της «Λαίδης Ντι», όπου μιλούσε για τη βουλιμία της και τη διάλυση του «παραμυθένιου» γάμου της. Οσες προσπάθειες και αν έκαναν οι δημιουργοί του «The Crown» ώστε να δώσουν μια στόφα μυθοπλασίας στην ιστορία της Νταϊάνα, νομίζω πως έπεσαν στο κενό. Η σειρά είναι καλογυρισμένη, αλλά, επί της ουσίας, μοιάζει με την κίτρινη δημοσιογραφία των ’80s και ’90s, ειδικά όταν οι σεναριογράφοι της εμφανίζουν… τα «φαντάσματα» της Νταϊάνα και του Ντόντι να στοιχειώνουν τον Αλ Φαγέντ, τον Κάρολο και τη βασίλισσα Ελισάβετ.
Αυτό που στον μακρινό Μακμπέθ έμοιαζε όντως με φρικτό φάντασμα-τύψη συνείδησης, στη σύγχρονή μας Νταϊάνα ισοδυναμεί απλώς με αυθαιρεσία. Οταν δεν έχει κυλήσει επαρκής χρόνος, ο όποιος μύθος ξεπέφτει σε ρεπορτάζ με στοιχεία fake news.