Οι ευρωεκλογές θα είναι ορόσημο για την αναδιαμόρφωση του πολιτικού χάρτη. Είτε στη δεύτερη θέση βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ είτε το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, αν το ποσοστό δεν πλησιάζει το 20%, το κυρίαρχο πολιτικό συμπέρασμα θα είναι ότι κανένα από αυτά τα δύο κόμματα δεν θα μπορεί να απειλήσει τη Ν.Δ. στις εκλογές του 2027.
Σε μια τέτοια περίπτωση, εκ των πραγμάτων θα κινηθούν διεργασίες για ενοποίηση των πολιτικών δυνάμεων που κινούνται αριστερά της Ν.Δ. Επειδή από τη Χαριλάου Τρικούπη αποκλείεται να κοιτάξουν προς την Κουμουνδούρου όσο παραμένουν πρωταγωνιστές στον ΣΥΡΙΖΑ Παππάς – Πολάκης και επειδή η Νέα Αριστερά, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δείχνει περιορισμένη απήχηση, αυτή η σύγκλιση δεν φαίνεται εφικτή.
Ανδρουλάκης και Κασσελάκης, εξάλλου, δεν έχουν κανενός είδους χημεία, με αποτέλεσμα να γίνεται εξαιρετικά δύσκολη οποιαδήποτε συνεννόηση μεταξύ τους.
Τα σενάρια για επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στην πρώτη γραμμή ώστε να συνεργαστεί με τον Γιώργο Παπανδρέου για τη συγκρότηση μιας μεγάλης δημοκρατικής παράταξης που θα νικήσει τη Δεξιά είναι σενάρια απελπισίας, ενώ ο φέρελπις Χάρης Δούκας θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι καλός δήμαρχος Αθηναίων πριν κάνει επόμενο βήμα στην πολιτική.
Αγνωστος Χ στην εξίσωση παραμένει ο Στ. Κασσελάκης που αν επιβιώσει πολιτικά των ευρωεκλογών θα έχει χρόνο να εξελιχθεί.
Συζητήσεις για τη δημιουργία νέου κόμματος στον χώρο του Κέντρου γίνονται ήδη, όπως γίνονται πάντα όταν διαπιστώνεται κενό, χωρίς κάποιο πρόσωπο να ξεχωρίζει ή κάποια ομάδα να δείχνει δυνατή και αποφασισμένη.
Με αυτά τα δεδομένα, η παντοδυναμία της Ν.Δ. δεν κινδυνεύει παρά τη φθορά της κυβέρνησης λόγω της παράλογης ακρίβειας, της ασυδοσίας μεγάλων καρτέλ, των προβλημάτων της καθημερινότητας, της στεγαστικής κρίσης, της παρακμής στο ΕΣΥ, της φορολογικής αδικίας, της όλο και χειρότερης ποιότητας ζωής όλο και περισσότερων νέων ανθρώπων.
Και επειδή δεν υπάρχει ορατός πολιτικός κίνδυνος για τη Ν.Δ., δεν αναμένονται σοβαρές βελτιωτικές αλλαγές στη διακυβέρνηση. Επομένως, η κοινωνική απογοήτευση θα μεγαλώνει, με αποτέλεσμα το πολιτικό σκηνικό να μην μπορεί να μείνει για πολύ ακίνητο.
Κάποια στιγμή, κάτι θα γίνει. Εχουν δίκιο όσοι στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι η πολιτική κατάσταση θα αλλάξει νομοτελειακά. Ομως δεν είναι βέβαιο ότι το φρούτο θα πέσει στο δικό τους στόμα.
Μπορεί να εμφανιστεί μια χαρισματική προσωπικότητα δεξιά της Ν.Δ. που θα καταπιεί τα υπάρχοντα κόμματα και θα προσελκύσει ανέστιους αντισυστημικούς ψηφοφόρους.
Μπορεί η λύση να προέλθει από το εσωτερικό της Ν.Δ. και αντί για «μετακόμιση» να προκύψει «ανακαίνιση». Ο Κυρ. Μητσοτάκης, άλλωστε, έχει πολύ μεγάλη αποδοχή στην Ε.Ε. και είναι σε θέση να αναζητήσει ρόλο στις Βρυξέλλες αν το θελήσει, ενώ στο κόμμα του υπάρχουν τουλάχιστον πέντε ξεκούραστα στελέχη με φιλοδοξίες και αντοχές.
Η κ. Αγγελική Σπανού είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας.
