Στις πολιτικές εξελίξεις, συχνά εστιάζουμε σε εσωκομματικές προεκτάσεις ή και προσωπικές έριδες, παραβλέποντας τη μεγάλη εικόνα.
Με αφορμή τη συζήτηση για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών, το τελευταίο διάστημα επικεντρωνόμαστε ως πολιτικό σύστημα, μέσα ενημέρωσης και κοινή γνώμη σε υπαρκτές ή πιθανές τριβές και εντάσεις εντός της Νέας Δημοκρατίας, ενώ η μεγάλη εικόνα είναι πως η ελληνική κοινωνία αποδεικνύεται περισσότερο ανοιχτή και σύγχρονη από ό,τι νομίζουν πολλοί, εντός και εκτός συνόρων.
Προσπερνώ την κριτική περί πολιτικών υπολογισμών με βάση μετρήσεις των κοινωνικών αντιδράσεων, θεωρώντας πως αποτελούν πλέον σύνηθες φαινόμενο στις δυτικές δημοκρατίες. Στέκομαι στο θετικό της επιλογής του συντηρητικού κόμματος της χώρας να προωθήσει τη σχετική νομοθετική πρωτοβουλία.
Θα γίνουν συζητήσεις, θα υπάρξει αντιπαράθεση στη Βουλή και τελικά ο νόμος της κεντροδεξιάς κυβέρνησης θα περάσει, πιθανώς με τις θετικές ψήφους των κομμάτων της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης.
Σε ένα τόσο ευαίσθητο συνειδησιακό ζήτημα, δεν μπορεί να επιβάλλεται «κομματική πειθαρχία».
Αυτό που είναι μάλλον αξιοπερίεργο είναι η επιμονή κάποιων στην κομματική πειθαρχία. Σε ένα τόσο ευαίσθητο συνειδησιακό ζήτημα, δεν μπορεί να επιβάλλεται «πειθαρχία».
Οι βουλευτές δεν είναι πρόβατα. Εκπροσωπούν πολίτες. Στην περίπτωση της Ν.Δ., ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων της είναι άνθρωποι συντηρητικοί που είτε είναι αντίθετοι είτε η προοπτική της σταδιακής μετακίνησης προς την αποδοχή μιας νέας πραγματικότητας δεν έχει ωριμάσει στη σκέψη τους και αντιδρούν.
Δεν είναι ακραίοι. Ελεύθεροι άνθρωποι και δημοκρατικοί πολίτες είναι, που έχουν δικαίωμα στο πιστεύω τους, όπως και στην καταγραφή της αντίθεσής τους στο Κοινοβούλιο.
Δεν απαιτούν, δεν επιβάλλουν με βίαιο ή αντιδημοκρατικό τρόπο, την άποψή τους. Δικαιούνται, όμως, να την υποστηρίξουν στην κοινωνία και στη Βουλή. Η μεγάλη εικόνα είναι ότι ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός προωθεί με δική του πρωτοβουλία τη νομιμοποίηση του γάμου των ομοφύλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία.Οπως η μεγάλη εικόνα ήταν και η εκλογή στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενός γκέι, και το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα εστίασε στις γνώσεις ή στην απειρία του, στην ιδεολογία και στις θέσεις του, και όχι στη σεξουαλική του ταυτότητα.
Οσο για το ζήτημα της παρένθετης μητέρας, είναι μάλλον ατυχής η κριτική στον πρωθυπουργό ότι, προκειμένου να ικανοποιήσει το εσωκομματικό του ακροατήριο, υποβαθμίζει ένα μείζον ζήτημα δικαιωμάτων. Το αν θα πρέπει οι γκέι να χρησιμοποιούν παρένθετη μητέρα για να κάνουν παιδιά, είναι όντως πολύ σοβαρό ζήτημα, αλλά όχι η μεγάλη εικόνα. Είναι ένα μέρος αυτής.