Το περιστατικό άγριου bullying τριών μαθητών εις βάρος 14χρονου στην Αγία Παρασκευή στις αρχές της χρονιάς, και οι απειλές εναντίον της οικογένειάς του επειδή ειδοποίησε την αστυνομία, δυστυχώς δεν θα είναι το τελευταίο. Σε όλες τις σχετικές περιπτώσεις η κοινωνία συγκλονίζεται και όλοι επιχειρούν να αποδώσουν ευθύνες ερμηνεύοντας τα αίτια της εφηβικής βίας. Ομως, το πρόβλημα είναι σύνθετο, πολλά μπορούν να διαφοροποιήσουν τη γενεσιουργό αιτία ώστε ένα παιδί να χάσει την αθωότητά του, να γίνει κακοποιητικό, βίαιο, παραβατικό.
Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε ότι ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα, ωστόσο δεν μπορεί παρά να παραδεχθούμε ότι όλα ξεκινούν από την οικογένεια. Πώς λειτουργούν οι γονείς, ποιες οι μεταξύ τους σχέσεις, πόση αγάπη προσφέρουν στο παιδί, πόσο γνωρίζουν να μεγαλώνουν έναν άνθρωπο, εάν μεταφέρουν τα προβλήματά τους στο παιδί, εάν το αφήνουν έκθετο στη βία του Διαδικτύου, είναι ζητήματα που μένουν στους κλειστούς τοίχους ενός διαμερίσματος. Μόνο οι γονείς γνωρίζουν, εάν φυσικά έχουν το νοητικό και συναισθηματικό υπόβαθρο, ώστε να κατανοήσουν τα λάθη της συμπεριφοράς τους. Και μόνο εκείνοι μπορούν να ζητήσουν τη συνδρομή ενός ειδικού, εάν φυσικά έχουν τη δύναμη να παραδεχθούν την τυχόν αποτυχία τους στον ρόλο του γονιού.
Δυστυχώς, όμως, το κυρίαρχο στοιχείο που είναι πλέον εμφανές είναι η απουσία οποιασδήποτε ουσιαστικής αυτοκριτικής. Και δεν συμβαίνει μόνο σε εκείνους που βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με ένα περιστατικό βίας με θύτη το ίδιο τους το παιδί. Οι περισσότεροι γονείς θεωρούν ότι τέτοια προβλήματα συμβαίνουν κάπου έξω, και δεν μπορεί να τους αφορούν.
Το ζήτημα είναι ποια εργαλεία διαθέτει η Πολιτεία για την αντιμετώπιση του προβλήματος της εφηβικής βίας. Η απάντηση –πολλά, λίγα, κανένα– είναι πολιτικής φύσης. Θεωρητικές προτάσεις και σχήματα έχουμε ακούσει πολλά αλλά δεν αρκούν. Το σχολείο είναι ο χώρος κοινωνικοποίησης του παιδιού. Οφείλει η Πολιτεία να θωρακίσει τους εκπαιδευτικούς με τη θεσμική πυγμή να παρεμβαίνουν σε τέτοιες περιπτώσεις, αντιμετωπίζοντας όχι μόνο το παιδί αλλά πρωτίστως τους γονείς. Διότι οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν τι συμβαίνει στο σχολείο και μπορούν να διακρίνουν συμπεριφορές παιδιών. Και ναι, δεν τις αντέχουν, τους εξοργίζουν. Αλλά πρέπει να μπορούν να τις αντιμετωπίζουν χωρίς να κινδυνεύουν να βρεθούν απειλούμενοι (και όχι μόνο με δικαστικές αγωγές)…