Ας μου συγχωρεθεί ο προσωπικός τόνος αυτού του σημειώματος, αλλά έχω να διηγηθώ ένα παλαιότερο συμβάν, που επαναλαμβάνεται με άλλα πρόσωπα και σήμερα.
Το 2006, επί υπουργίας Τύπου του κ. Θόδωρου Ρουσόπουλου, τοποθετήθηκα άμισθο μέλος στο διοικητικό συμβούλιο του Εθνικού Οπτικοακουστικού Αρχείου. Το ΕΟΑ ήταν μια φιλόδοξη προσπάθεια να αποθησαυριστεί πολύτιμο περιεχόμενο, με πρόεδρο τον κ. Γιάννη Τζανετάκο και διευθύνοντα σύμβουλο ένα άξιο στέλεχος της αγοράς, τον κ. Γιώργο Μπολάνη. Εγιναν κάποια πράγματα (είναι στο avarchive.gr), το 2009 ήρθε το ΠΑΣΟΚ και όλο το Δ.Σ. –ως είθισται– παραιτηθήκαμε, και το 2011, στο πλαίσιο της μείωσης των κρατικών δαπανών, ο οργανισμός καταργήθηκε και το αρχείο πέρασε στην ΕΡΤ.
Δύο χρόνια μετά, εκείνη η τοποθέτηση –παραδόξως;– έγινε θέμα. Στο πλαίσιο «ηρωικού αντιμνημονιακού αγώνα», τα τρολ (πρωτίστως) του ΣΥΡΙΖΑ πυροβολούσαν κατά ριπάς. Η άμισθη θέση στο Δ.Σ. έγινε «μεγάλη διαπλοκή» και το χειρότερο είναι πως αυτό πέρασε και στα mainstream media. «Εύκολοι παντού!» έγραφε τότε διαπρεπής σκιτσογράφος και εκ του προχείρου αρθρογράφος. «Εύκολοι δημοσιογράφοι, όπως ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης, ιεροφάντης του νεοφιλελευθερισμού και δήμιος του κρατισμού, αλλά τον μισθουλάκο του, κρατικόν βεβαίως βεβαίως, τον έπαιρνε απ’ το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο» (όπως είχε γραφτεί στο διαδίκτυο, 9.10.2013).
Τα θυμήθηκα όλα αυτά εξαιτίας του πρόσφατου χαλασμού που έγινε με τον κ. Ανδρέα Παπανδρέου, εγγονό του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Συμφώνως με την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου (14.2.2024), με πλειοψηφία 39 από τους 43 δημοτικούς συμβούλους, τοποθετήθηκαν ως άμισθα μέλη του Δ.Σ. του Εθνικού Κήπου 11 συμπολίτες μας, απ’ όλες τις παρατάξεις. Εις εξ αυτών ήταν ο υιός του πρώην πρωθυπουργού. Βεβαίως υπάρχει ένα ερώτημα αν οι βλαστοί πρώην πρωθυπουργών μπορούν να αναλαμβάνουν άμισθες θέσεις του Δημοσίου –στην Ελλάδα είθισται να γίνονται κι αυτοί πρωθυπουργοί–, αλλά η ψευδής είδηση που κυκλοφόρησε από τα τρολ και την επανέλαβαν τα παραδοσιακά μέσα είναι ότι γίνεται διευθύνων σύμβουλος, κάτι που σημαίνει και «μισθουλάκο του, κρατικόν βεβαίως βεβαίως». Οπως όλα τα επιτυχημένα fake news, έτσι και «ο CEO του Εθνικού Κήπου» είχε στον πυρήνα του σπέρμα αλήθειας ζωσμένο με στρατό ψεμάτων προκειμένου να προκληθεί η «οργή του λαού»· το ξέρω, το έχω ζήσει.
Ηταν θλιβερή εκείνη η περίοδος της λάσπης στον αντισυστημικό ανεμιστήρα, αποκορύφωμα της οποίας ήταν η σκευωρία Novartis. Το κακό είναι ότι δεν τελείωσε με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνεχίζεται από τους αντιπάλους του, αυτούς που παλιότερα ονομάσαμε «συριζαΐζοντες αντισύριζα» («Καθημερινή», 14.1.2023).