Οι πολιτικοί συνηθίζουν να μιλούν περισσότερο από όσο χρειάζεται και πολλές φορές χωρίς να λένε απολύτως τίποτε. Κάποιες φορές μάλιστα, από την αγωνία τους να υπάρχουν στον δημόσιο διάλογο, κάνουν απανωτά λάθη για να διορθώσουν τα προηγούμενα και βρίσκονται αντιμέτωποι με τις αντιφάσεις τους. Κάπως έτσι έχει μπλέξει και ο Στέφανος Κασσελάκης με τη φλυαρία του για τις επιχειρήσεις του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα πολλά λόγια όχι μόνο δεν τον έχουν βοηθήσει να κλείσει το θέμα, αλλά κάθε φορά που λέει και μια καινούργια ιστορία, προκύπτει και κάτι πρόσθετο. Το ζητούμενο αυτή την ώρα δεν είναι αν οι επιχειρήσεις του πέραν του Ατλαντικού ήταν νόμιμες ή παράνομες και αν τα κέρδη που αποκόμισε φορολογήθηκαν ή όχι. Ως αρχηγός κόμματος έχει μια απλή υποχρέωση: να μη διαθέτει συμμετοχή σε οιαδήποτε εταιρεία του εξωτερικού. Τόσο απλά, τόσο κατηγορηματικά.
Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει πει για το θέμα πολλές διαφορετικές ιστορίες, σε σημείο που μπερδεύεται και ο ίδιος κάθε φορά που μιλάει. Εφτασε μάλιστα να χαρακτηρίσει λάθος τον νόμο του Αλέξη Τσίπρα που τον έχει φέρει σε δύσκολη θέση, αλλά ούτε και έτσι μπορεί να πετύχει κάτι. Η μόνη λύση είναι να ξεφορτωθεί με κάθε τρόπο την οιαδήποτε συμμετοχή του σε εταιρείες.
O κ. Κασσελάκης πληρώνει μεταξύ άλλων αναδρομικώς και για την εχθροπάθεια του κόμματός του, καθώς δύσκολα ξεχνιούνται οι αθλιότητες του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάποιοι τον κατηγορούν ότι δεν θέλει να το κάνει διότι έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του πως μπορεί να βρεθεί πάλι αντιμέτωπος με εσωκομματική ανταρσία και για αυτόν τον λόγο θέλει να μην καταστρέψει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Σε κάθε περίπτωση, ανθρωπίνως είναι απολύτως κατανοητή η αγωνία του και αυτό που ο ίδιος θεωρεί ως δίκιο, αλλά ως αρχηγός κόμματος είναι υποχρεωμένος να πειθαρχήσει, όσο και αν το καθυστερεί. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η αναφορά του: «…Ας μου βάλουν το πρόστιμο που προβλέπει ο νόμος και θα το πληρώσω…».
Σε αυτό το κλίμα, ο κ. Κασσελάκης πληρώνει μεταξύ άλλων αναδρομικώς και για την εχθροπάθεια του κόμματός του, καθώς δύσκολα ξεχνιούνται οι αθλιότητες του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αν ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να τις εξωραΐσει. Τις τελευταίες μέρες πάντως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, από την αγωνία του να αλλάξει την ατζέντα, προσπαθεί να παρουσιάσει διάφορες προτάσεις… ατάκτως ερριμμένες που να μοιάζουν με πρόγραμμα. Ειδικά αυτά που προτείνει για τη φορολογία και ανέλυσε προ ημερών, όχι μόνον είναι ανεφάρμοστα λόγω κόστους, αλλά είναι εντελώς χαοτικά. Αν για παράδειγμα εφαρμόζονταν οι τόσες έκτακτες εισφορές που προτείνει και γινόταν μεταφορά των μερισμάτων να ξαναφορολογηθούν στο εισόδημα, η οικονομία θα τιναζόταν στον αέρα σε λίγους μήνες και αντί για αύξηση εσόδων θα είχαμε μαύρη τρύπα. Είναι προφανές ότι το άγχος οδηγεί σε υπερβολές… ακόμη και για τον ΣΥΡΙΖΑ.