Οι φιλόζωοι της οργής

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ισως τα μόνα καταστήματα που αντιστέκονται στην κρίση είναι τα pet shops. Γιατί οι περισσότεροι κάτοικοι στη χώρα (κι όχι μόνο στα αστικά κέντρα) έχουν πια για συγκάτοικο ένα μικρό ζωάκι. Ναι, η λέξη «συγκάτοικος» δεν είναι εκ παραδρομής. Για πολλούς τα κατοικίδια ζώα που διατηρούν και φροντίζουν γίνονται ισότιμα μέλη της οικογένειας και σιγά σιγά μετέχουν στην καθημερινότητα των υπόλοιπων μελών της.

Παρ’ όλα αυτά απέχουμε πολύ από το να είμαστε φιλόζωοι. Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι απ’ όσους έχουν κατοικίδια δεν είναι φίλοι ούτε με τα ζώα που έχουν ούτε, πολύ περισσότερο, με τους δρόμους της περιοχής τους…

Και να ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα! Με όχημα τη φιλοζωία επιδεικνύουμε (και αποδεικνύουμε), πάλι, τον μη διαλεκτικό εαυτό μας. Θέλετε πρόσφατο παράδειγμα; Ο θόρυβος που ξεσηκώθηκε για τον σκύλο που εμφανιζόταν στο τέλος της παράστασης «Φάουστ» του Γκαίτε, που παίζεται με επιτυχία στη Στέγη Γραμμάτων, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.

Είδα την παράσταση. Γίνεται ακριβώς ένα πέρασμα μερικών δευτερολέπτων «στη σκηνή της Στέγης, επιλογίζοντας τον “Φάουστ” σε ό,τι ήθελε επακριβώς ο Γκαίτε να πει: πίσω από τον σοφό γέροντα υπάρχει ακόμη η ζωή του ζώου που θέλει να ξαναζήσει χωρίς να σκέφτεται το βάρος της ζωής, “τη γνώση”», έγραψε ο Γιώργος Βέλτσος.

Και αν το κείμενο του Βέλτσου φανεί εξειδικευμένο, να και το κείμενο ενός ανθρώπου ειδικού στα ζώα και στα περί των ζώων και των ανθρώπων που τα συνοδεύουν, του Γιώργου Φραντζεσκάκη, από την πολύ δημοφιλή στήλη του στο περιοδικό «Κ» της περασμένης Κυριακής, με τίτλο «Αλλο φιλοζωία, άλλο υστερία». «Δεν θα ρίξω όλο το φταίξιμο στους προπετείς φιλόζωους που “κατάφεραν” να απομακρύνουν τον σκύλο που έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο στην παράσταση “Φάουστ”… Με όλα όσα έχουν δει τα μάτια τους, ο καταστροφικός συνδυασμός ημιμάθειας και οργισμένης αντίδρασης δεν θα μπορούσε να είχε καταλήξει σε διαφορετικά αποτελέσματα. Δεν θα ρίξω το φταίξιμο ούτε στους συντελεστές της παράστασης, που, φοβούμενοι περισσότερες -ίσως και βίαιες- αντιδράσεις, αποφάσισαν να βγάλουν αναίτια τον σκύλο από τη σκηνή, επειδή κάποιοι κατήγγειλαν ότι “το ζώο λιμοκτονούσε και βασανιζόταν για λόγους που απαιτούσε το έργο”, χωρίς καν να μπουν στον κόπο να ανοίξουν την πρώτη ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο, ώστε να δουν με τα μάτια τους τον σωματότυπο της συγκεκριμένης φυλής: Levrier Greyhound, ψηλό, αθλητικό και λιπόσαρκο… Θα πω ότι κυρίως φταίμε εμείς: οι δημοσιογράφο του “ειδικού Τύπου”. Που έχουμε μεν κακοποιήσει συντακτικά το αμετάβατο ρήμα “επικοινωνώ”, αλλά δεν πετύχαμε και πολλά στην επικοινωνία μεταξύ των ακτιβιστών της φιλοζωίας και εκείνων που, απλώς, αγαπούν τα σκυλιά τους…». Και δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα. Τόσο απλά είναι τα πράγματα…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή