Λίγες εβδομάδες πριν από τη μεγάλη αναμέτρηση των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η πολιτική σκηνή μοιάζει να είναι ταυτόχρονα σε μεγάλη ρευστότητα, αλλά και σταθερή. Να το πούμε αλλιώς: ο κατακερματισμός της πολιτικής έχει φθάσει σε σημείο που, ενώ όλα είναι πιθανά, η έλλειψη δυναμισμού από οποιαδήποτε πλευρά οδηγεί σε μια ιδιότυπη ισορροπία ετερόκλητων δυνάμεων. Αυτό λειτουργεί υπέρ της κυβέρνησης, η οποία συνεχίζει να διαπραγματεύεται με τους δανειστές μας τα τελευταία κεφάλαια του Μνημονίου, ενώ εμφανίζονται τα πρώτα δειλά σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας. Μένει να δούμε εάν αυτή η εικόνα θα παραμείνει έως τις εκλογές ή αν θα υπάρξουν ανατροπές.
Είναι εντυπωσιακό ότι η ανακοίνωση και μόνον από τον Σταύρο Θεοδωράκη πως δημιουργεί κόμμα –Το Ποτάμι– πριν από τις ευρωεκλογές ήταν αρκετή για να καταστήσει τον δημοσιογράφο παράγοντα της πολιτικής. Πριν παρουσιάσει πρόγραμμα, πριν εμφανίσει συνεργάτες, πριν απαντήσει σε ένα ερώτημα, η πρώτη δημοσκόπηση εμφάνισε Το Ποτάμι ως τέταρτη πολιτική δύναμη της χώρας. Αλλο ενδιαφέρον στοιχείο της έρευνας της ALCO είναι ότι Το Ποτάμι φέρεται να αποσπά ψηφοφόρους απ’ όλα τα κόμματα, πλην της Χρυσής Αυγής, με την εξής σειρά: ΔΗΜΑΡ (12,8%), ΑΝΕΛ (12,1%), ΠΑΣΟΚ (8,1%), ΣΥΡΙΖΑ (7,7%), Ν.Δ. (1,9%) και ΚΚΕ (1,1%).
Μια άμεση εκτίμηση είναι ότι πολλοί πολίτες αναζητούν κάτι καινούργιο για να αλλάξει η πολιτική και είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν κάτι νέο μόνο και μόνο επειδή έχουν θετική άποψη για την προσωπικότητα που το ιδρύει. Είναι ενδεικτικό ότι φαίνεται να προέρχονται κυρίως από την Κεντροαριστερά και την Αριστερά, αλλά και από τον ασαφή δεξιό χώρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων (ΑΝΕΛ). Η ταχύτητα με την οποία άλλαξαν προτίμηση σημαίνει είτε ότι μπορεί να φύγουν από Το Ποτάμι με την ίδια ταχύτητα είτε ότι περισσότεροι θα τους ακολουθήσουν εάν το κόμμα αρχίσει να παράγει πολιτικές ιδέες και προσελκύσει ενδιαφέροντα πρόσωπα. Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι και η πρωτοβουλία των «58» της Κεντροαριστεράς ανέπτυξε μια δυναμική στην αρχή, αλλά αποδυναμώθηκε όταν καθυστέρησε να αποκτήσει πρόσωπο και συγκεκριμένη παρουσία.
Οι πολίτες είναι σε αναζήτηση, λοιπόν. Την ίδια ώρα, εδώ και πολύ καιρό η κορυφή των δημοσκοπήσεων είναι στάσιμη, με τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται της Ν.Δ. με μικρό ποσοστό. Ενώ εμφανίζεται πρώτη, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν φαίνεται να πείθει ότι έχει τέτοια δυναμική ώστε να φέρει σε δύσκολη θέση τη Ν.Δ. στις ερχόμενες εκλογές. Η Ν.Δ. δεν χρεώνεται η ίδια την πτώση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ ώστε να αποδυναμώνεται η κυβέρνηση. Οσο η κατάσταση στην οικονομία και στην κοινωνία παραμένει σταθερή, χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις, θα παραμένει σταθερή και η πολιτική σκηνή – ίσως έως και την άνοιξη του 2015, όταν θα πρέπει να εκλεγεί νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας από μια Βουλή στην οποία φαίνεται απίθανο να υπάρξει η αναγκαία πλειοψηφία. Εως τότε, όμως, πολλά θα αλλάξουν στην πολιτική σκηνή μέσω της αναζήτησης και ζύμωσης νέων προτάσεων και σχημάτων.