Θεωρητικά όλοι είναι υπέρ της αξιολόγησης. Αλλά «όχι έτσι». Κάθε ανακοίνωση συνδικαλιστικού φορέα καταλήγει σχηματικά στο «ναι μεν θέλουμε την αξιολόγηση, αλλά η διαδικασία πρέπει να είναι διαφορετική»· προφανώς θέλουν να είναι κάτι σαν τις συνελεύσεις των δασκάλων και καθηγητών που γίνονται ώρες μαθημάτων για να υπάρχει η ευκαιρία για μια κοπάνα παραπάνω.
Ο βασικός φόβος των συνδικαλιστών είναι ότι η αξιολόγηση προσωπικού μπορεί να οδηγήσει σε απολύσεις. Η άποψή τους είναι ότι, ακόμη κι αν κάποιος είναι στούρνος, δεν δουλεύει, δεν εξυπηρετεί τους φορολογουμένους που τον πληρώνουν, πρέπει να αξιολογείται ανώδυνα· ίσως στο πόρισμα της αξιολόγησης τίθεται το ερώτημα «γιατί δεν δουλεύεις, ρε παιδάκι μου;». Εξάλλου, όπως νομολόγησαν τα ελληνικά δικαστήρια, μια θέση στο δημόσιο αποτελεί περιουσιακό στοιχείο και είναι γνωστό, από την εποχή του καπιταλισμού και δώθε, ότι με την περιουσία του κάνει καθείς ό,τι του καπνίσει.
Κάπως έτσι -δημοσιοϋπαλληλικά- βλέπει την αξιολόγησή του και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος. «Αξιολογούμαι για όλους και για όλα», είπε στην τελευταία συνδιάσκεψη (1.7.2014), αλλά θέμα ηγεσίας δεν μπορεί να τεθεί. Τι κι αν -παρά το μπάλωμα της «Ελιάς»- συρρίκνωσε το κόμμα του στο 8%; «Η συζήτηση αυτή είναι βαθιά προσβλητική και για μένα…» τόνισε. Οπως ακριβώς οι συντεχνίες είναι κατσικωμένες στα κεκτημένα τους και θεωρούν προσβλητική κάθε απόπειρα της κοινωνίας για αξιολόγηση, έτσι και ο κ. Βενιζέλος θεωρεί «προκλητική και ανιστόρητη [την] εξίσωση προσώπων με τελείως διαφορετική στάση». Ο κ. Κώστας Καραμανλής, π.χ., έφυγε από την ηγεσία του κόμματός του επειδή σμίκρυνε το ποσοστό του κατά 25%. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου έφυγε προτού καν αξιολογηθεί από τον λαό, διότι αυτό θα ήταν καλύτερο για τον τόπο. Ο κ. Κώστας Σημίτης παρέδωσε την ηγεσία -επίσης προτού αξιολογηθεί στις κάλπες- διότι πίστευε ότι αυτό θα ήταν καλύτερο για τον χώρο που εκπροσωπούσε. Ο κ. Βενιζέλος εμετρήθη σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, βρέθηκε ελλιπής, αλλά δεν αξιολογείται. Οπως είπε ο ίδιος, «αξιολογώ κι εγώ». Τους άλλους φυσικά. Ο ίδιος θεωρεί εαυτόν υπεράνω αξιολόγησης, εξ ου και δεν έκανε αυτοκριτική για το χαντάκωμα του ΠΑΣΟΚ.
Κάποιοι θα πουν ότι η μεγαλύτερη προσφορά του κ. Βενιζέλου στον τόπο είναι ότι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ σαν το κόμμα από το οποίο ξεκίνησε, δηλαδή ΚΟΔΗΣΟ. «Είναι κι αυτή μια στάσις. Νοιώθεται», που θα ’λεγε και ο ποιητής…