Είναι πολλοί εκείνοι που συμπεριλαμβάνουν τη διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων ανάμεσα στους παράγοντες που οδήγησαν τη χώρα στην κρίση. Δικαίως: οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις αντί να επενδυθούν σοφά ώστε να έχουν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στην ελληνική οικονομία, ρίχτηκαν με παράνομες και νόμιμες μεθόδους στην κατανάλωση. Κονδύλια που έπρεπε να γίνουν έργα υποδομής έγιναν χοάνες του Δημοσίου, που τώρα βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό (π.χ. ΑΕΙ σε κάθε ραχούλα της ελληνικής επικράτειας)· αγροτικές επιδοτήσεις που έπρεπε να γίνουν εγγειοβελτιωτικά και επενδύσεις για τον εκσυγχρονισμό της αγροτικής παραγωγής, έγιναν ανέλεγκτο εισόδημα για την αγροτιά· προγράμματα επιμόρφωσης του εργατικού δυναμικού έγιναν ΚΕΚ και κατιτίς επιπλέον για δημοσίους υπαλλήλους και χαρτζιλίκι για κάποιους ανέργους.
Δυστυχώς, αυτή η παράδοση συνεχίζεται και σήμερα χωρίς κανείς να γκρινιάζει. Για τους Ελληνες τα κοινοτικά προγράμματα, από τα ΜΟΠ μέχρι το ΕΣΠΑ, είναι λεφτά άλλων που δεν έχει σημασία πώς τα ξοδεύουμε. Εξ ου και η άρνηση διάφορων φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα να αξιολογηθούν, με το επιχείρημα ότι η λειτουργία τους δεν βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά το ΕΣΠΑ.
Δεν είναι όμως μόνο τα τερτίπια των συνδικαλιστών για να μένουν αναξιολόγητες κρατικές δομές, λες και τα λεφτά που χρησιμοποιούν είναι του παππού τους. Ολο το πολιτικό σύστημα βλέπει τα κοινοτικά κονδύλια απλώς ως ποσά που είναι χρήσιμα μόνο για την αναπαραγωγή του πελατειακού συστήματος. Η μεταφορά του κόστους διαχείρισης της ανεργίας από τον κρατικό προϋπολογισμό στο ΕΣΠΑ με τα οκτάμηνα «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας» στους δήμους είναι η αναπαραγωγή των δοξασμένων ΚΕΚ· ασχέτως αν τώρα η κατάσταση κάνει πιο επιτακτικές τέτοιου τύπου δράσεις. Το πρόβλημα είναι ότι, οκτώ μήνες μετά, ο άνεργος θα παραμείνει άνεργος· όσο για την επιμόρφωσή τους, ας μην το συζητάμε καλύτερα…
Με τα λεφτά, λοιπόν, του ΕΣΠΑ –που δεν ελέγχει κανείς– γίνονται οι πιο απίθανες δράσεις. Ετσι, στον δικτυακό τόπο «Διαύγεια» διαβάζουμε ότι η Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (που ασχολείται μόνο με τα εικαστικά) αποφάσισε να ανεβάσει όπερα (!) στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τον Ελ Γκρέκο, δαπανώντας 405.000 ευρώ από το ΕΣΠΑ. Τι σχέση και τι εμπειρία έχει η ΑΣΚΤ με την παραγωγή ενός τόσο σύνθετου πολιτιστικού προϊόντος όπως είναι η όπερα; Καμία, αλλά στον Αξονα Προτεραιότητας «02 – Αειφόρος ανάπτυξη και βελτίωση της ποιότητας ζωής» του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Αττική», χωράνε πολλά, ακόμη και μία όπερα από έναν οργανισμό που δεν έχει σχέση με την όπερα.
Η όπερα του κ. Γιώργου Χατζηνάσιου ήταν να ανεβεί στο Μέγαρο Μουσικής 2-4 Μαΐου. Απ’ ό,τι διαβάζουμε, όμως, στις ανακοινώσεις της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών: στις 15.7.2014 έγινε πρόσκληση για την πρόσληψη χορευτών, με ημερομηνία ακρόασης 29.8.2014· στις 9.7.2014 έγινε προκήρυξη πρόχειρου μειοδοτικού διαγωνισμού για την κατασκευή σκηνικών, με χρονικό όριο για την υποβολή προτάσεων στις 24.7.2014 και χρόνο διάρκειας της σύμβασης για έξι μήνες και το ίδιο περίπου ισχύει για τα κοστούμια.
Το αστείο είναι ότι οι προσφορές πρέπει να γίνουν στον Ειδικό Λογαριασμό Καινοτομίας και Ερευνας της ΑΣΚΤ, και προφανώς η χρηματοδότηση για τα σκηνικά και κοστούμια θα είναι στο πλαίσιο της ερευνητικής δουλειάς του Ιδρύματος. Επιστημονικός υπεύθυνος του έργου είναι ο πρώην πρύτανης του Ιδρύματος Γεώργιος Χαρβαλιάς.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να ανησυχούμε για τίποτε σε αυτήν τη χώρα. Το ΕΣΠΑ απορροφάται όπως παλιά και η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει χρεοκοπία καμιά…