Η αποχώρηση του Σπύρου Λυκούδη από τη ΔΗΜΑΡ αποτελεί χρήσιμη εξέλιξη. Δεν γνωρίζω τον άνθρωπο, αλλά η μέχρι τώρα πορεία του έχει δείξει ότι πρόκειται για πολιτικό που τολμά να οικοδομεί, και δεν αναλώνεται στο να γκρεμίζει.
Οταν κάποιος αποφασίσει να ανεξαρτητοποιηθεί, το πολιτικό ήθος επιβάλλει την παραίτησή του και από τη βουλευτική έδρα, ιδιαίτερα όταν έχει εκλεγεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Και αυτό διότι στις πλείστες των περιπτώσεων δεν δύναται να υποστηρίξει ότι εκφράζει κάποιους ψηφοφόρους που τον επέλεξαν με τον «σταυρό» τους.
Ομως, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Και η περίπτωση του κ. Λυκούδη είναι μία από αυτές. Η συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας σημαίνει ότι δεν υπήρξε άμεση σχέση με τον ψηφοφόρο στις εθνικές εκλογές. Αλλά εδώ υπάρχει μια έμμεση σχέση που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι πιο ισχυρή. Ο κ. Λυκούδης ήταν γραμματέας του κόμματος κατά την ίδρυσή του, αλλά και κατά τη διάρκεια των εθνικών εκλογών του 2012. Αρα, κορυφαίος πρωταγωνιστής του όλου εγχειρήματος από την αρχή. Τα ποσοστά που έλαβε το κόμμα αντανακλούν και τη δική του συμβολή. Επιπροσθέτως, δεν αποχωρεί μόνος του. Δεν πρόκειται για μια μεμονωμένη ενέργεια με αίτια ή κίνητρα που αφορούν ένα πρόσωπο. Τον ακολουθούν όλα τα στελέχη που συγκροτούν τη Μεταρρυθμιστική Τάση και μετείχαν έως πρόσφατα στα καθοδηγητικά όργανα της ΔΗΜΑΡ. Πρόκειται για μια ομόφωνη απόφαση 26 μελών της Κεντρικής Επιτροπής, που επίσης θα υποβάλουν και τυπικά τις παραιτήσεις τους από το κόμμα. Αρα, δεν φεύγει ένας βουλευτής. Φεύγει ένα σημαντικό κομμάτι του κόμματος. Εχω, δε, την αίσθηση πως στη συγκεκριμένη συγκυρία, ο κ. Λυκούδης και οι περί αυτών –υπάρχουν και άλλοι βουλευτές, ανεξάρτητοι και εντός της ΔΗΜΑΡ, που κινούνται στο ίδιο πνεύμα– εκφράζουν και την πλειονότητα των ψηφοφόρων του κόμματος. Υπό αυτό το πρίσμα ο κ. Λυκούδης και οι υπόλοιποι δικαιούνται κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης ώστε η πολιτική κίνηση που θα δημιουργήσουν να έχει μια όσο το δυνατόν πιο δυνατή αλλά και αντιπροσωπευτική φωνή.
«Μια σειρά από σοβαρά λάθη και αδιέξοδες πολιτικές οδήγησαν το κόμμα, που με τόσες ελπίδες γεννήσαμε πριν από 4 χρόνια, στη μεγάλη εκλογική ήττα και στα σημερινά αδιέξοδα», ανέφερε ο κ. Λυκούδης. Μετά το όντως οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές, η ΔΗΜΑΡ και ο Φώτης Κουβέλης απέφυγαν την ουσιαστική αυτοκριτική, ενώ οι παλινδρομήσεις του τελευταίου σχετικά με την παραίτησή του από την ηγεσία του κόμματος επιδείνωσαν την κατάσταση. Η κίνηση του κ. Λυκούδη εντάσσεται στον προβληματισμό μιας κοινωνίας που αναζητεί διεξόδους και πολιτικές που θα προσφέρουν λύσεις. Ο ίδιος και όσοι τον ακολουθήσουν θα αποτελέσουν σημαντικό κομμάτι του παζλ της ρεαλιστικής Κεντροαριστεράς που βρίσκεται υπό εκκόλαψη εδώ και μήνες. Το ποια ακριβώς μορφή θα πάρει αυτή, αν πάρει, είναι άλλο θέμα.