Δυστυχώς, είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Η εικόνα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης να συναντάται με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να τον ενημερώνει για θέματα της αρμοδιότητάς του και μετά να εισπράττουμε ως πολίτες μια αίσθηση εθνικής συνεννόησης, ενός αρραγούς εθνικού μετώπου, αλλά και να ακούμε μια κριτική που είναι λογική. Χωρίς ακρότητες και την προβολή ανέφικτων προσδοκιών.
Στη χθεσινή μακρά συνάντηση των κ. Βενιζέλου και Τσίπρα, που πραγματοποιήθηκε μία ημέρα μετά την επίσκεψη του υπ. Εξωτερικών στην Τουρκία και πριν από τη σύγκληση του 3ου Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι συζητήθηκαν η πορεία των ελληνοτουρκικών και οι εξελίξεις στο Κυπριακό. «Ενημερώθηκα», ανέφερε, «για τους λεπτούς χειρισμούς και κατέθεσα τις δικές μας παρατηρήσεις και σκέψεις». Τι πιο φυσιολογικό σε μια Δημοκρατία. Η επανάσταση του αυτονόητου.
Καλό θα ήταν, βέβαια, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να είχε περιοδικές συναντήσεις και με τον πρωθυπουργό για την οικονομία. Αυτό προϋποθέτει να αναγνωρίσει ο τελευταίος την αξία τέτοιων επαφών και ο κ. Τσίπρας να αντιληφθεί ότι δεν είναι δυνατόν να θέλει να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό για να του ζητήσει να παραιτηθεί!
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημείωσε, ορθώς, ότι τα θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν πρέπει να εμπλέκονται με την εσωτερική αντιπαράθεση και, επιδεικνύοντας υπευθυνότητα, ουσιαστικά συστρατεύθηκε με την κυβέρνηση στη διαχείριση της έντασης που έχει προκαλέσει η παρουσία του «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ. Ζήτησε, δε, να αξιοποιηθούν όλα τα μέσα ώστε η διεθνής κοινότητα να πιέσει την Τουρκία. Προς αυτή την κατεύθυνση οφείλει και αυτός να εργασθεί στις επαφές του με κόμματα και θεσμούς της Ευρώπης και όχι μόνο.
Ο κ. Τσίπρας μίλησε για νηφαλιότητα και ανάγκη εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού στην εξωτερική πολιτική, ενώ για το Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας υπογράμμισε ότι δεν διαφωνεί με την ουσία του, αλλά με τη χρονική στιγμή που συγκαλείται, καθώς συνεχίζεται η παραβατική συμπεριφορά της Αγκυρας. Είναι μια βάσιμη κριτική που η αξιωματική αντιπολίτευση δικαιούται να ασκήσει και η κυβέρνηση να λάβει υπόψη της.
Η χώρα θα ήταν σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση αν και στο μείζον ζήτημα της οικονομίας «όλοι» είχαν από την αρχή ακολουθήσει τον δρόμο της συνεννόησης και δεν είχαν διολισθήσει στον εγκληματικό διχασμό της κοινωνίας σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς». Σε αυτό το μέτωπο, δεν υφίσταται απλώς το μακρινό ενδεχόμενο να πάει η χώρα σε πόλεμο. Την τελευταία τετραετία βρίσκεται ήδη σε εμπόλεμη κατάσταση. Παρά ταύτα, κάποιοι συνεχίζουν να επιλέγουν επικίνδυνους «τσαμπουκάδες». Είτε οι χειρισμοί αφορούν την Τουρκία είτε τις αγορές, απαιτούνται νηφαλιότητα και ρεαλιστικοί σχεδιασμοί. Οχι ανεύθυνες υπερβολές.