Μήπως, τελικά, στόχος παραμένει η έξοδος από το ευρώ και γι’ αυτό αποδέχθηκε ένα τόσο βαρύ πακέτο μέτρων, που θα κάνει τους πολίτες να δυσφορήσουν;» αναρωτήθηκε ο πρόεδρος της Ν.Δ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης για τις επιλογές του πρωθυπουργού.
Αν εξαιρέσει κανείς τη βεβαιότητα του Απόστολου Γκλέτσου, ο οποίος δήλωσε σε χθεσινή τηλεοπτική συνέντευξή του (στον ΣΚΑΪ) ότι «το Grexit έχει τελειώσει με εντολή άνωθεν», αν, δηλαδή, δεν έχει κάποιος τις… ασφαλείς πληροφορίες του κ. Γκλέτσου για να είναι σχετικά ήσυχος και ανακουφισμένος, τότε η αιχμή του κ. Μεϊμαράκη βρίσκει πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί.
Από τη σημερινή ψηφοφορία στη Βουλή της δεύτερης δέσμης των προαπαιτούμενων εξαιρούνται οι ρυθμίσεις για τη φορολόγηση των αγροτών και για τις πρόωρες συντάξεις. Βέβαια, η απάντηση είναι δεδομένη: η κυβέρνηση επιλέγει ένα ελαφρύ πακέτο μέτρων για να μη διακινδυνεύσει το όριο των 120 βουλευτών. Ομως κι εδώ πρόκειται για ένα παιχνίδι του χρόνου. Τι ακριβώς θα κάνει με τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες δεσμεύτηκε ότι θα προχωρήσει η κυβέρνηση; «Στη σύνοδο των χωρών της Ευρωζώνης παρουσιάστηκε ένας ξεκάθαρος οδικός χάρτης ως προς το τι αναμένουμε από την Αθήνα», προειδοποίησε ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βάλντις Ντομπρόβσκις. «Οι διαδικασίες τις επόμενες εβδομάδες πρέπει να επισπευσθούν και τα νομοσχέδια με τα προαπαιτούμενα πρέπει να υιοθετηθούν πολύ γρήγορα».
Η «τακτική των καθυστερήσεων», το μόνο που κατόρθωσε ήταν να αυξήσει το έλλειμμα και κατά συνέπεια το τρίτο πακέτο βοήθειας στα 86 δισ. ευρώ. Υπάρχει άλλη επιλογή για την κυβέρνηση από την υιοθέτηση των μεταρρυθμίσεων; Στην ερώτηση αυτή «απαντά» η αιχμή του κ. Μεϊμαράκη. Το σύντομο διάστημα που έχουμε διανύσει από την υπογραφή της συμφωνίας (13 Ιουλίου) έως σήμερα και παρά το γεγονός ότι άνοιξαν –υπό όρους– οι τράπεζες, δεν έχει προσφέρει καμία βεβαιότητα στην ελληνική υπόθεση. Το αντίθετο· η κυβέρνηση φαίνεται να διαχειρίζεται την υπογραφή της συμφωνίας όχι ως την τελευταία ευκαιρία για τη χώρα, αλλά ως άλλη μία πίστωση χρόνου. Αρα, μπορεί να συνομιλήσει και με τους εσωτερικούς «δαίμονες». Να προσπαθήσει, δηλαδή, να περιθωριοποιήσει το συγκροτημένο, ενδοπαραταξιακό, λόμπι της δραχμής, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να προχωρήσει σε ρήξη μαζί του.
Σε ποιο σημείο βρισκόμαστε 10 ημέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας; Λίγο καλύτερα, μικρή ανάσα, λίγο χειρότερα – οι φόβοι δεν παραμερίζονται, το μούδιασμα παραμένει και τείνει να εξελιχθεί σε μόνιμη κατάσταση. Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας δεν εξασφαλίζεται με υπογραφές εάν δεν υπάρχει κυβέρνηση πρόθυμη να φροντίσει για τις μεταρρυθμίσεις.
«Οι προσδοκίες και οι αγωνίες των δεκάδων χιλιάδων απλών ανθρώπων», για τους οποίους έδειξε να ενδιαφέρεται χθες ο πρωθυπουργός, είναι εγκλωβισμένες σε μία ακόμη προσπάθεια επικοινωνιακής χειραγώγησης. Προηγείται ο εσωκομματικός σαματάς, οι ανεξέλεγκτες μεταβλητές του κ. Βαρουφάκη και της κ. Κωνσταντοπούλου. Και οι μεταρρυθμίσεις; Μπορούν να περιμένουν.
Μπορούν; Οι έξι προηγούμενοι μήνες δίνουν την πιο αποστομωτική απάντηση: μια συμφωνία με ταμειακή, εισπρακτική, λογική, αντιφάσεις (το σκέτο κουλούρι έχει ΦΠΑ 13%, το κουλούρι με –ελληνική– σταφίδα 23%…), που οδηγεί, αναγκαστικά, σε ύφεση. Σαν να βάδιζαν οι διαπραγματευτές μας αμέριμνοι, καταναλώνοντας χρόνο, με κόκκινες ρίγες και απόλυτη αυτοπεποίθηση ότι δεν θα έρθει η ώρα του ταμείου. Και ήρθε.
Επιδόθηκε ο λογαριασμός σε κλειστές τράπεζες. Και τώρα περιφέρεται σαν καυτή πατάτα που περιμένει από τον Παύλο Χαϊκάλη να τη δροσίσει και τον Απόστολο Γκλέτσο να την ξορκίσει.