Α: Να σου πω, ρε αστέρι.
Β: Πες.
Α: Τα καψούλια… Μιλήσαμε;
Β: Τα ’χουμε πάρει εμείς.
Α: Ωραία, αύριο θα κατέβουμε, ε;
Β: Ε, θα κάνουμε μια βόλτα μήπως βρούμε και καμιά μάσκα, ξέρεις γιατί εγώ πήρα μάσκα. Εχεις πάρει μάσκα;
Α: Τι μάσκα;
Β: Αντιασφυξιογόνο.
Α: Οχι, δεν έχω πάρει. Θα πάρω.
Αυτός ο διάλογος είναι πρόσφατος. Δημοσιεύτηκε πριν από δύο ημέρες στην «Κ» και αφορά τηλεφωνικές συνομιλίες ανάμεσα σε νεαρούς (ηλικίας 24 έως 31 ετών), που κατηγορούνται για συμμετοχή σε επιθέσεις κατά αστυνομικών, επεισόδια σε γήπεδα, ληστείες σε βάρος οδηγών ταξί.
Σε συγγενές ή με μικρές αποκλίσεις ύφος έχουν προηγηθεί και άλλοι διάλογοι. Πολλοί, πάρα πολλοί, αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος της χώρας. Ο πλούτος των συνομιλιών που κοινοποιούνται είναι, πράγματι, αξιοθαύμαστος.
Πριν από μία εβδομάδα, περίπου, διαβάσαμε και ακούσαμε άλλη στιχομυθία. Πρωταγωνιστές αυτή τη φορά δύο δημοσιογράφοι και ένας εκδότης που συνελήφθησαν με την κατηγορία του εκβιασμού επιχειρηματιών, ΔΕΚΟ και τραπεζών: «Στις 12 Φλεβάρη η Α.Κ. συναντήθηκε με τον Π. Μ στον Φλοίσβο και η συνάντησή τους ηχογραφήθηκε. Σε αυτή τη συνάντηση ο Π. Μ. ανέφερε πως οι φίλοι του έχουν φτιάξει μία ομάδα, η οποία μπορεί να ελέγξει τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης αφενός υπέρ της κυβέρνησης και αφετέρου εναντίον των πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ. Είπε χαρακτηριστικά στην Α. Κ.: “όταν θέλουμε να γ…….με, θα λες: Αυτόν θέλει να τον γ…….με μέσα από την κυβέρνηση”».
Τον Αύγουστο του 2015 αποκαλύφθηκε το «κύκλωμα της Μυκόνου» (διακίνηση ναρκωτικών κι άλλες αξιόποινες πράξεις):
«Τι θες να μου πεις; Γ… με, ρε μ…, πες το!».
«Θα σου πω τώρα».
«Τυρόπιτες, κοτόπιτες;».
«Ναι άκου… Αύριο».
«Σπανακόπιτες;».
«Δεν έχει φούρνο εκεί κοντά».
«Ναι».
«Ε, θέλει τρεις κοτόπιτες».
Το θέμα είχε εύρος. Μεγάλο θίασο συμμετεχόντων. Ανάμεσα στα «κεφάλαια» που αλιεύσαμε είναι και «Η πρώην εστεμμένη και η κόκα»:
«Ελα, Μπούμπη».
«Το υπερ-χάι είναι εδώ. Αν δεν είσαι εδώ απόψε είναι σαν να μην είσαι στη Μύκονο. Ελα, να σου φύγει ο κ…».
Τρία χρόνια νωρίτερα (Νοέμβριος του 2013), «προκάλεσαν σοκ» οι τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ των εμπλεκομένων στην υπόθεση απάτης στον Οίκο Ναύτου. Εμπλεκόμενοι, τέσσερις υπάλληλοι του Οίκου Ναύτου, που συνελήφθησαν τη στιγμή που παραλάμβαναν χρηματικό ποσό από ιδιοκτήτη κλινικής.
Π.: Ποιος Θανάσης ρε;
Τζ.: Ο Θ. Μπ. με…
Π.: Οχι με τον Θ. Μπ.
Τζ.: Με ποιον;
Π.: Τον Θ. τον νομικό του σύμβουλο.
Τζ.: Α! το Δ…
Π.: Οχι ρε με τον Θ. σου λέω.
Τζ.: Ποιον Θ.;
Π.: Που είναι νομικός σύμβουλος στον Β.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Το 2011 ανοιχτήκαμε στον θαυμαστό κόσμο του ποδοσφαίρου με την αποκάλυψη στοιχηματικής απάτης σε 40 ποδοσφαιρικούς αγώνες. Εγκληματικές οργανώσεις στις φυλακές Κορυδαλλού ξεσκεπάζονται συστηματικά από το 2009. Ο «κ. Παναγιώτης», ο «Θείος Τζο» και ο «Σούμο», ο «Μπούμπι», ο «Μαμ», η «Λίτσα», τρομοκράτες αγκαλιά με ποινικούς, ένα πλέγμα εξουσίας εδραιωμένο με ιεραρχία, κανόνες, προστασία, εμπλοκή ανθρώπων ευρέος φάσματος. Το 2013 διάλογοι Χρυσαυγιτών, με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Συμπερασματικά: άλλα αδιανόητα, άλλα αηδιαστικά, άλλα απλώς ευτράπελα. Οπως το συνθηματικό «μανιτάρια και δύο μέρες», που είχε καθιερώσει επιχειρηματίας με τμηματάρχη του ΣΔΟΕ, όταν ήταν όλα έτοιμα για να προχωρήσει η συναλλαγή (!).
Δημόσιος βίος γεμάτος αρχικά: Α.Κ., Π. Μ., Θ.Β., Ν.Π… Δημόσιος βίος γεμάτος τελίτσες, μπιπ και υπονοούμενα, κωδικοποιημένα ονόματα και συνθηματικά. Αν καταγράψουμε πόσους «πολιτικούς σεισμούς» έχουν προκαλέσει στοιχεία που «έρχονται στο φως» σε τακτά χρονικά διαστήματα, πόσα «συγκλονιστικά» έχουν εμφανιστεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, θα νόμιζε κανείς ότι πρόκειται για το «μεγάλο ξεκαθάρισμα». Οτι αμέσως μετά τις αποκαλύψεις και την παρέμβαση της δικαιοσύνης θα έλαμπε και πάλι, φρεσκοπλυμένη, η δημοκρατία στη χώρα.
Ομως όχι. Εδώ και περίπου μια δεκαετία που πύκνωσαν οι καταγραφές –η τεχνολογία βοήθησε σε αυτό– γινόμαστε κοινωνοί μιας εξωθεσμικής κανονικότητας που εγκαθίσταται σιγά σιγά ως η μόνη κανονικότητα. Ο πάσης φύσεως υπόκοσμος απλώνεται και καταλαμβάνει έδαφος στην καθημερινότητά μας, διαλέγεται και διαπλέκεται με εκπροσώπους της εξουσίας. Δεν έχει σημασία αν κάποιος παρακολουθεί ή όχι τις συνομιλίες που δημοσιοποιούνται, αν ενδιαφέρεται ή όχι για την επικαιρότητα, αν παραμένει ή όχι απορροφημένος από τα δικά του προβλήματα που οξύνονται κι αυτά. Οι λέξεις δεν εγκλωβίζονται, διολισθαίνουν, εμπλουτίζουν ή ρημάζουν, αφαιμάζοντας από πνευματικούς και συναισθηματικούς χυμούς. Ερημώνουν, πολώνουν και διαλύουν την κοινωνία –αυτό κι αν βιώνουμε ώς το μεδούλι– αυξάνοντας τη φτώχεια. Εννοια, που δεν αφορά μόνο στατιστικά δεδομένα αλλά και ψυχικές ισορροπίες· επηρεάζουν σχέσεις, επιθυμίες, συμπεριφορές.
Οι διάλογοι δεν είναι θεατρικοί, δεν είναι ούτε εξωπραγματικοί. Μπορεί μελλοντικά να μετασχηματιστούν σε τέχνη αλλά ο ρεαλισμός της σκηνής αποδεικνύεται πολύ σχηματικός και λίγος μπροστά σε ό,τι ξεβράζει η ελληνική πραγματικότητα. Ο πρωθυπουργός σε μια από τις συναντήσεις του με τους αγρότες είπε προς εκείνον που του πρόσφερε, με νόημα, το… τελευταίο αυθεντικό μπουκάλι με τσίπουρο: «Μην ανησυχείτε! Το μόνο που δεν μπορούν να μας πάρουν είναι τον ήλιο και το τσίπουρο!». Και, μάλλον, έχει δίκιο.