Δεκατρείς νομοθετικές παρεμβάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης παρουσίασε ως τεκμήριο «παρέμβασης στη Δικαιοσύνη» ο κ. Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή, διαστρέφοντας για μία ακόμη φορά –παλιά του τέχνη κόσκινο!– το νόημα των λέξεων. Και αυτό διότι, μπορεί κάποια από αυτά τα νομοθετήματα να είναι οι γνωστές και αναίσχυντες μεταμεσονύχτιες τροπολογίες, που και η προηγούμενη κυβέρνηση δολίως περνούσε, αλλά δεν πρόκειται για παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη. Μπορεί να είναι κακοί, ψυχροί και ύποπτοι νόμοι, αλλά είναι νόμοι. Δεν είναι επαφές κυβερνητικών παραγόντων με δικαστές για την πορεία μιας υπόθεσης που αφορά την κυβέρνηση. Αυτά, ως εισαγωγή, για να μη χάσουμε τα λογικά μας και ξεχάσουμε τη γλώσσα μας.
Αυτές οι νομοθετικές πρωτοβουλίες (που δεν γνωρίζουμε καν αν είναι ύποπτες· κάποιες αποτελούν απλά ρουσφέτια προς κοινωνικές ομάδες και άλλες είναι αναγκαίες ρυθμίσεις για να ξεμπλοκάρει το παράλυτο Δημόσιο ώστε να ανταποκριθεί σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις) πέρασαν από τη Βουλή. Ορθώς ο ΣΥΡΙΖΑ τις στηλίτευε όταν ήταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης, διότι αποτελούν στρέβλωση του κοινοβουλευτικού έργου. Μέχρι και «Μαύρη Βίβλο της Ντροπής» είχε εκδώσει το 2014 χρησιμοποιώντας τη σκληρή γλώσσα που συνηθίζει. Το 154 σελίδων βιβλιαράκι αναφέρει στον υπότιτλο: «Το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης Σαμαρά μέσα από καταγεγραμμένες πράξεις μετατροπής της κοινοβουλευτικής λειτουργίας σε μηχανισμό ξεπλύματος σκανδάλων». Αν προσπεράσουμε την πομπώδη καταγγελτική γλώσσα της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου, θα διαπιστώσουμε ότι πουθενά δεν αναφέρονται «παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη». Φυσικά, διότι πρόκειται περί συνήθους (δυστυχώς) κοινοβουλευτικής διαδικασίας, την οποία μάλιστα ακολουθεί και με μεγαλύτερη θέρμη η νυν κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Τότε γιατί ο κ. Τσίπρας ξανασέρβιρε με νέο περιτύλιγμα την παρελθούσα αντιπολίτευση; Διότι η κύρια και παλιά του τέχνη είναι η αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση δεν κυβερνά· αντιπολιτεύεται τους προηγούμενους, που τώρα είναι στην αντιπολίτευση. Οπως γλαφυρά επισήμανε ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης στη Βουλή: «Η θεωρία σας είναι απλή. Ο,τι κάνετε είναι καλώς καμωμένο γιατί οι προηγούμενοι ήταν χειρότεροι και κυρίως διεφθαρμένοι. Ο κόσμος υποφέρει και πονά. Ναι, αλλά οι προηγούμενοι ήταν διεφθαρμένοι. Υπάρχει χάος στο μεταναστευτικό. Ναι, αλλά οι προηγούμενοι ήταν διεφθαρμένοι. Καθυστερεί η αξιολόγηση. Ναι, αλλά οι προηγούμενοι ήταν διεφθαρμένοι. Θα κοπούν οι συντάξεις. Ναι, αλλά οι προηγούμενοι ήταν διεφθαρμένοι. Διορίζετε ακόμη και αυτούς που θεωρούν την καριέρα χολέρα. Ναι, αλλά οι προηγούμενοι ήταν διεφθαρμένοι. Πόσο καιρό θα επικαλείστε αυτό το άλλοθι, κύριοι της κυβέρνησης; Και πόσο καιρό θα παίζετε κρυφτούλι με τα προβλήματα της χώρας;».
Το βασικό πρόβλημα με την παράθεση των νομοθετημάτων από τον κ. Τσίπρα δεν είναι ότι συνεχίζει να αντιπολιτεύεται ενώ πρέπει να κυβερνά. Ούτε καν ότι τσουβάλιασε τα πάντα για να στηλιτεύσει την προηγούμενη κυβέρνηση. Είναι πως δεν πρότεινε τίποτε για να τελειώνει αυτό το καθεστώς των επαίσχυντων τροπολογιών· υπόπτων, άσχετων, μεταμεσονύχτιων ή και τα τρία μαζί. Δεν πρότεινε καν την εφαρμογή όσων επιτάσσει το Σύνταγμα για την καλή νομοθέτηση. Απλώς έπιασε το παλιό κόσκινο της Αριστεράς: αέναη καταγγελία χωρίς πρόταση.