«Πόσες λίστες Λαγκάρντ και πόσους κ. Παπασταύρου μπορεί να καταναλώσει η ελληνική κοινωνία;», ήταν το ρητορικό ερώτημα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη προς τον πρωθυπουργό, στη διάρκεια της χθεσινής συζήτησης στη Βουλή για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής «για τη διερεύνηση δανειοδότησης κομμάτων και εταιρειών ΜΜΕ από τραπεζικά ιδρύματα».
Πόσο ακόμη μπορεί να αντέξει, δηλαδή, η ελληνική κοινωνία προσπάθειες αποπροσανατολισμού και απόκρυψης από τα αδιέξοδα της χώρας, ρώτησε ο κ. Μητσοτάκης. Ο κ. Τσίπρας, από την πλευρά του, επιμένει: «Ποιο θράσος και ποια εγκληματική βούληση επέτρεψε την ανατροφοδότηση χρεοκοπημένων πολιτικών κομμάτων και ΜΜΕ;». Η χθεσινή παράσταση δεν ήταν παρά ακόμη μία παραλλαγή στο ίδιο θέμα. Το παρελθόν επιστρατεύεται ξανά για να συσκοτίσει το παρόν. Από τη μια, η ρομφαία των αποκαλύψεων και, από την άλλη, μια κοινωνία που καταναλώνει σκάνδαλα και δυσώδεις συμπεριφορές, που τρέφεται με σκουπίδια, ατροφεί πνευματικά, συνθλίβεται ψυχικά και όλοι μαζί αναρωτιόμαστε «ώς πότε;». Η αξιοπιστία, ως καθαρτήριο αίτημα και εγγύηση δημοκρατίας, όσο επαναλαμβάνεται τόσο μετατοπίζεται και συρρικνώνεται.
Η διαρκής στρέβλωση της πραγματικότητας μπορεί να οδηγεί «σε αφόρητες αντιφάσεις και πολιτικό διπολισμό», όπως επισήμανε και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι ισορροπίες, όμως, είναι εξαιρετικά επισφαλείς και οι εκλογές δεν αποτελούν πανάκεια, ως διά μαγείας λύση στα προβλήματα. Τα ψεύδη της κυβέρνησης, προφανώς, μόνο έξοδο από την κρίση δεν υπόσχονται. Επιπλέον, έχει εξαντλήσει όλα τα μέσα για την αγορά πολιτικού χρόνου. Ομως, όποιος κι αν αναλάβει αυτή τη στιγμή τη διακυβέρνηση της χώρας, το πικρό ποτήρι των μέτρων δεν μπορεί να το αποφύγει. Η συνεργασία θα ήταν μια κάποια λύση, αν η κυβερνητική πλευρά δεν είχε κατεδαφίσει συστηματικά κάθε έννοια συνεννόησης και εμπιστοσύνης.
Οσο κι αν φαίνεται η κατάσταση αδιέξοδη, δεν είναι. Γιατί όποια πολιτικά τερτίπια κι αν επιστρατευτούν, μέτρα θα εφαρμοστούν και θα έχουν κόστος. Το ερώτημα είναι αν θα εφαρμοστούν σε μια κοινωνία ζωντανή, παραγωγική και εξελισσόμενη ή «παχύσαρκη» από τη σκανδαλο-υπερτροφία, εξουθενωμένη και αδρανοποιημένη.