«Ο αγώνας δεν θα σταματήσει, η σχολή μας δεν θα κλείσει», διεμήνυε στις 11 Μαρτίου 2013, μαζί με τους 20χρονους φοιτητές του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, ο τότε μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος, διαμαρτυρόμενος για το σχέδιο κατάργησης τμήματος του ΤΕΙ στη Ζάκυνθο. Ενα μήνα αργότερα, ο τότε υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος σε δημοσιογραφική συζήτηση ανέφερε ότι μητροπολίτες από όλη τη χώρα είχαν ασκήσει πιέσεις (μαζί με άλλους τοπικούς παράγοντες) για να μην καταργηθεί το τμήμα ΑΕΙ/ΤΕΙ που λειτουργούσε στην περιοχή τους. Τρία χρόνια μετά, και ενώ η πολυεπίπεδη κρίση έχει αλλάξει πολλά στην Ελλάδα, τα τμήματα ΑΕΙ/ΤΕΙ παραμένουν κραταιά στις πόλεις τους, αποδεικνύοντας ποιος επικράτησε στη διελκυστίνδα…
Τότε ο σχεδιασμός του Κ. Αρβανιτόπουλου είχε εξοργίσει μητροπολίτες, σήμερα οι προθέσεις του Νίκου Φίλη για το μάθημα των Θρησκευτικών προκαλούν τις μεγαλύτερες εντάσεις. Είναι γνωστή η «ευχή» του μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιου «να σαπίσει το χέρι του κ. Φίλη εάν υπογράψει… διάταγμα αθεΐας», όπως αυτή ερμηνεύεται στο μυαλό του κ. Αμβρόσιου, μέσω της επικείμενης μείωσης της διδασκαλίας των Θρησκευτικών στο Δημοτικό κατά μία ώρα την εβδομάδα και της αλλαγής του χαρακτήρα του μαθήματος.
Ακόμη κι αν υποδηλώνει πολλά το… σήκωμα του φρυδιού με το οποίο μητροπολίτες αντιμετωπίζουν τις γραφικότητες εντός των κόλπων της Ιεραρχίας, δεν παύει να έχει δίκαιο ο κ. Νίκος Φίλης που λέει ότι «η επίσημη Εκκλησία, η διοίκησή της, οφείλει να βάλει φραγμό, διότι αυτές οι συμπεριφορές διασύρουν την Εκκλησία και σκανδαλίζουν τους πιστούς».
Ωστόσο, από τις (ορθές) υποδείξεις Φίλη μέχρι να επιτευχθεί μια νέα, στέρεα, δομημένη, λειτουργική σχέση ανάμεσα στην Εκκλησία και την Πολιτεία, υπάρχει μακρύς δρόμος που πρέπει να διανυθεί. Οι θεσμοί της Πολιτείας και η κοινωνία οφείλουν να ξεκαθαρίσουν τι θέλουν από τη σχέση τους με την Εκκλησία. Χαρακτηριστικά, μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ενώ διαμαρτύρεται για τις παρεμβάσεις της Εκκλησίας σε κρίσιμα ζητήματα (π.χ. σύμφωνο συμβίωσης, καύση νεκρών, πολιτικός γάμος, διδασκαλία Θρησκευτικών), όταν η Εκκλησία σηκώνει το γάντι, οι ίδιοι άνθρωποι υποχωρούν από τις θέσεις τους, «συμψηφίζοντας» τη συνθηκολόγηση με το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας.
Το ίδιο κάνουν θεσμοί όπως τα ΑΕΙ (είδαμε πανεπιστημιακούς να ζητούν τη στήριξη των μητροπολιτών για να επιβιώσουν τα Τμήματά τους από το «μαχαίρι» της δημοσιονομικής λιτότητας) αλλά και η νυν κυβέρνηση (για παράδειγμα, ποιος ξεχνά ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει παρά την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ για τις τιμές αρχηγού κράτους με τις οποίες γινόταν δεκτό έως το 2014 το Αγιο Φως, στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», το Μεγάλο Σάββατο από τα Ιεροσόλυμα;). Οσο ζητάμε η Εκκλησία να σεβαστεί τα όριά μας, χωρίς οι ίδιοι να τα τηρούμε, ο μόνος λόγος επεισοδίων όπως αυτό των Φίλη – Αμβροσίου είναι για να βρίσκουν (έτοιμη) τροφή τα social media και τα ΜΜΕ.