Ενας μόνο τρόπος υπάρχει να σωθεί η Βουλή από τους καθ’ έξιν και εξ ιδεολογίας τραμπουκισμούς της Χ.Α. Και δεν είναι η πιστή εφαρμογή του κανονισμού ή η θέσπιση ειδικών, αυστηρότερων διατάξεων. Είναι οι εκλογές. Οποτε κι αν γίνουν. Είναι δηλαδή η διορθωτική ψήφος του ίδιου του λαού, και συγκεκριμένα του τμήματός του που σαγηνεύτηκε μία, δύο, πέντε φορές από τα αδολφίδια. Και συνέχισε να τα καλύπτει και να νομιμοποιεί τη βία τους, τον πνευματικό τους πρωτογονισμό και τη λατρεία τους για το μίσος (και το φονικό μίσος), ψηφίζοντάς τα ακόμα κι όταν είχε κάθε δυνατότητα να κατανοήσει ότι ο εμπορευματικός υπερπατριωτισμός τους είναι το άλλοθι του φιλοναζισμού τους. Οτι το πάθος τους για την αρχαία Ελλάδα είναι το κίβδηλο πάθος του Χίτλερ και των χιτλεροειδών εν γένει για την αρχαία Ελλάδα. Από αυτόν τον δανείστηκαν. Μ’ αυτόν ταυτίζονται. Αυτός τους οδηγεί. Ποιος Λεωνίδας…
Δεν χωρούν αυταπάτες όμως. Καθόλου φρόνιμο δεν είναι να πιστεύουμε πως οι ψηφοφόροι της Χ.Α., όσοι την ανέδειξαν τρίτο κόμμα, θα δουν ξαφνικά το φως. Δεν παρασύρθηκαν όταν διάλεγαν για πολλοστή φορά το χρυσαυγίτικο σκοτάδι. Αυτό δεν σημαίνει ότι ταυτίζονται όλοι τους με τη Χ.Α. στα πάντα, ότι συμμερίζονται δηλαδή και τους ναζιστικούς χαιρετισμούς των στελεχών ή ότι πολύ θα ήθελαν να φωτογραφηθούν κι αυτοί μπροστά στο Αουσβιτς με βλέμμα νοσταλγίας. Μολαταύτα, ψήφισαν το μιχαλολιάκειο μόρφωμα όχι «για να προβοκάρουν το σύστημα» γενικώς και αορίστως, αλλά για να το προβοκάρουν ειδικά με τον τρόπο της άκρας αντιδημοκρατικότητας, της φανατικής μισαλλοδοξίας, της ξενοφαγίας· όπου «ξένοι» δεν είναι μόνο οι πρόσφυγες και οι μετανάστες αλλά και οι Ελληνες με διαφορετική θρησκεία ή γλώσσα, Εβραίοι, Πομάκοι, Ρομά, μουσουλμάνοι και καθολικοί των νησιών.
Πιο λιανά, οι ενενήντα –μπορεί και παραπάνω– στους εκατό ψηφοφόρους της Χ.Α. θεωρούν «κωλότουρκο» –και όχι βέβαια Ελληνα πολίτη με ίσα δικαιώματα– όχι μόνο τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, αλλά όλους τους μουσουλμάνους βουλευτές, με όποιο κόμμα κι αν έχουν εκλεγεί, και γενικά όλους τους μουσουλμάνους της Θράκης. Και θα ’θελαν να τους εκδιώξουν. Ετσι γίνεται με τους «καθαρούς». Το μυαλό τους, όσο διαθέτουν, το στοιχειώνει ο πόθος εκκαθάρισης των «ρυπαρών».