Εχει περάσει περισσότερο από ένας μήνας, αλλά η εικόνα παραμένει καθαρή στη μνήμη μου: Ηταν 17 Νοεμβρίου, ανήμερα την επέτειο του Πολυτεχνείου, και το ραδιόφωνο μετέδιδε τις συνήθεις οδομαχίες στα Εξάρχεια. Χωρίς να υπολογίσουμε την «ιδιαιτερότητα» της ημέρας, είχαμε διαλέξει το συγκεκριμένο βράδυ για να συναντηθούμε με έναν παλιό φίλο. Πλησιάζοντας στην περιοχή του Συντάγματος, δεν μου έκανε τόσο εντύπωση η απόλυτη ερημιά σε δρόμους και πεζοδρόμια (αν ήμουν τουρίστας και μου έλεγαν ότι έχει επιβληθεί απαγόρευση κυκλοφορίας θα το πίστευα χωρίς δεύτερη σκέψη) όσο το γεγονός ότι η κυκλοφορία διεξαγόταν κανονικά. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι τα τελευταία χρόνια (χονδρικά, μετά το 2013, και σίγουρα πριν από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία) το βασικό «κατόρθωμα» της ελληνικής Πολιτείας ήταν να περιορίσει την ακτίνα διεξαγωγής των επεισοδίων στην περιοχή του Πολυτεχνείου.
Η υπόλοιπη πόλη μένει σχεδόν αλώβητη από τις διαδοχικές τελετουργίες καταστροφής που ακολουθούν κάθε μεγάλη συγκέντρωση στην Αθήνα.
Από αυτήν την άποψη το κέντρο θα μπορούσε να λειτουργεί «κανονικά», αλλά ποιος εχέφρων άνθρωπος θα έδινε ραντεβού στην πλατεία Συντάγματος το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου;
Πάρκαρα πιο εύκολα από κάθε άλλη φορά και κατηφόριζα την οδό Βουλής. Υψωσα το βλέμμα και μπροστά μου ανοιγόταν ένα κατάφωτο αστικό ρυάκι, με πολλά και διαφορετικά κτίρια, που κατέληγε στην Καραγεώργη Σερβίας, όχι όλα σπουδαία, αλλά το σύνολο ανέδιδε κάτι πολύ ευχάριστο. Νεοκλασικά μαζί με κάποιες χαμηλές μοντέρνες πολυκατοικίες του Μεσοπολέμου, ανώνυμα κτίρια γραφείων του ’60 και του ’70 μαζί με χαριτωμένα απομεινάρια ενδιάμεσων περιόδων.
Ο κοινός παρονομαστής δεν ήταν η καταπληκτική τους αρχιτεκτονική αλλά το γεγονός ότι ήταν «ζωντανά», όλα τα ισόγεια ήταν μισθωμένα και φωτεινά. Αρχικά αναρωτιέμαι πότε πρόλαβε να ζωντανέψει τόσο πολύ η οδός Βουλής. Μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι ο βασικός λόγος για την εντυπωσιακή αλλαγή της «ατμόσφαιρας» ήταν η λειτουργία του ξενοδοχείου Electra Metropolis στο κουφάρι του παλιού υπουργείου Παιδείας στην οδό Μητροπόλεως. Οσο το θηριώδες κτίριο βούλιαζε στο σκοτάδι και στην εγκατάλειψη, ο δρόμος παρέμενε άνισος. Από τη στιγμή που λειτούργησε, η νέα αυτή μονάδα «παρέσυρε» ολόκληρη την περιοχή. Κατ’ αναλογία η τολμηρή απόφαση της εταιρείας ηλεκτρικών ειδών «Κωτσόβολος» να επενδύσει στο άνοιγμα ενός μεγάλου καταστήματος στην οδό Κοραή βελτίωσε σημαντικά την εικόνα της πλατείας Κλαυθμώνος. Αλλά η Σταδίου δεν είναι Σύνταγμα, έχουν συσσωρευτεί προβλήματα μεγάλης κλίμακας, η εμπορική απαξίωση του δρόμου έχει βάθος και μακάρι να έφτανε η λειτουργία ενός υπερκαταστήματος για να φέρει τα πάνω κάτω. Στην ίδια κατεύθυνση η άμεση εκμίσθωση του παλιού «Παπασωτηρίου» στην οδό Πανεπιστημίου από την Book Plus υπήρξε μια απολύτως θετική εξέλιξη. Το κέντρο της Αθήνας, ή τουλάχιστον ένα μέρος του, επιβιώνει χάρη και σε γενναίους επιχειρηματίες. Είναι καλό να το ξέρουμε.