Οσο στενεύει ο κλοιός της έρευνας του ειδικού εισαγγελέα Ρόμπερτ Μιούλερ γύρω από τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, τόσο περισσότερο αυτός αντεπιτίθεται. Τελευταία ένδειξη ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει απασφαλίσει ήταν μια σειρά tweets με τα οποία απέδιδε στην έρευνα πολιτικά κίνητρα και τη χαρακτήριζε κυνήγι μαγισσών. Αυτό έδωσε λαβή σε εικασίες περί επικείμενης απόλυσης του κ. Μιούλερ, ο οποίος διερευνά πιθανές διασυνδέσεις της Ρωσίας με το περιβάλλον του προέδρου. Η έρευνα έχει φτάσει στις επιχειρηματικές δραστηριότητες του γαμπρού του Τζάρεντ Κούσνερ, ενώ ο κ. Μιούλερ ζήτησε έγγραφα της εταιρείας του κ. Τραμπ. Είτε είχε τέτοια πρόθεση να το πράξει είτε όχι, πάντως, το ενδεχόμενο μιας άνωθεν διακοπής της έρευνας προκάλεσε τόσες αντιδράσεις, που ένας δικηγόρος του Λευκού Οίκου έσπευσε να διαψεύσει ότι ο πρόεδρος έχει αποφασίσει ή ακόμη και σκέπτεται κάτι τέτοιο. Ενα πεδίο, όμως, που ο πρόεδρος Τραμπ μπορεί να ενισχύσει τη θέση του, χωρίς να δημιουργεί θεσμικό ζήτημα, είναι η επιλογή των συνεργατών του. Και σε αυτό προχωρεί ολοταχώς, με θύματα τους ελάχιστους συνεργάτες του στην κυβέρνηση που είχαν την εκτίμηση και των δύο κομμάτων και καθησύχαζαν κάπως τη δημόσια διοίκηση – αυτό που εκείνος αποκαλεί τον «βάλτο» της Ουάσιγκτον. Οσο χάνει παλαιούς συμμάχους, τόσο προσθέτει νέους, απομακρύνοντας στην πορεία κάποιες από τις αρχικές του επιλογές που μέχρι πρότινος λειτουργούσαν ως εγγύηση εμπειρίας και… ενήλικης συμπεριφοράς στην κυβέρνηση Τραμπ.
Κάποιοι αποχωρούν από μόνοι τους, όπως ο οικονομικός σύμβουλός του και πρώην στέλεχος της Goldman Sachs Γκάρι Κον, που παραιτήθηκε μετά την ανακοίνωση δασμών σε εισαγωγές χάλυβα και ατσαλιού, αντιδρώντας στην πολιτική προστατευτισμού του προέδρου Τραμπ. Αφησε έτσι το πεδίο ελεύθερο για μία ακόμη σκληρότερη στάση των ΗΠΑ. Και βέβαια, υπάρχουν και οι απολύσεις. Πιο πρόσφατες είναι οι πληροφορίες της Washington Post ότι θέλει να απολύσει τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Χ.Ρ. Μακμάστερ, οι οποίες έρχονται στον απόηχο της ηχηρής απόλυσης, με ένα tweet, του υπουργού Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον. Αν και τάραξε τα νερά στο State Department με την επιχειρηματική λογική της περικοπής του κόστους, με την οποία προσέγγισε το διπλωματικό σώμα, ο κ. Τίλερσον ήθελε να διατηρήσει τη συμφωνία με το Ιράν, την οποία καταδικάζει ο πρόεδρος Τραμπ, ενώ ήταν προσηλωμένος στη διπλωματική επίλυση της κρίσης στην Βόρεια Κορέα την ώρα που ο πολιτικός του προϊστάμενός του φλέρταρε με μια πολεμική αντίδραση.
Αντιθέτως, ο διάδοχός του Μάικ Πομπέο θεωρείται όχι μόνον πολύ πιο επιθετικός σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά και άνθρωπος του προέδρου. Σύμφωνα με συνεργάτες του, ο πρόεδρος Τραμπ αισθάνεται δυνατός μετά τις τελευταίες αποφάσεις του και θέλει να κάνει αλλαγές που θα περιορίσουν τον κύκλο του σε πρόσωπα που μάχονται για την επιβίωση και εκτιμούν το στυλ του. Ωστόσο, ο τρόπος που πραγματοποιήθηκαν οι τελευταίες αποχωρήσεις, με τον υποδιευθυντή του FBI Αντριου Μακάμπ να απολύεται δύο 24ωρα προτού θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα και τον Ρεξ Τίλερσον να λοιδωρείται (γιατί τι άλλο είναι η διαρροή στους δημοσιογράφους ότι έμαθε για την απόλυσή του στην… τουαλέτα επειδή είχε γαστρεντερίτιδα;) δείχνει εκδικητική διάθεση.
Με αυτά τα δεδομένα, είναι να αναρωτιέται κανείς πόσο ακόμη θα αντέξουν οι εναπομείναντες ενήλικοι του επιτελείου, και δη όσοι βρίσκονται σε νευραλγικές θέσεις, όπως ο υπουργός Αμυνας Τζέιμς Μάτις.