Αρχίζει και γίνεται σαφές ότι η κυβέρνηση δεν έχει κοινωνικά περιθώρια για να στήσει τον δικό της προεκλογικό μηχανισμό. Παρότι θα υπάρχει περιθώριο αιφνιδιασμών, ο κόσμος έχει πλέον κουραστεί. Και δεν μιλάμε για όσους ούτως ή άλλως ένιωθαν αποστροφή για τους τακτικισμούς και τον διχαστικό λόγο, αλλά και για εκείνους, όσοι απέμειναν, που, χωρίς να έχουν άμεσο συμφέρον, έδειχναν σχετική ανοχή.
Η τραγωδία στο Μάτι επιτάχυνε την κοινωνική απομόνωση της κυβέρνησης. Και αυτό συνέβη λίγο πριν από την έξοδο από το μνημόνιο, τις φιέστες και την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Δεδομένου ότι με δυσκολία μπορούν πλέον να κυκλοφορούν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που το αποφεύγουν, είναι πολύ πιθανόν να έχουμε ολοένα και πιο ακραία φαινόμενα φραστικής οξύτητας. Ολα αυτά τα ενορχηστρωμένα «επεισόδια» με τους «χρήσιμους», που βγαίνουν προς τα έξω ως κυματοθραύστες, πρόσωπα θλιβερά και ήδη τσαλακωμένα, ώστε να κάνουν τη βρώμικη δουλειά χωρίς να ραγίζει η εικόνα του πρωθυπουργού ή όποιων πρωτοκλασάτων… Αλλά και αυτό φαίνεται ότι ανήκει στο παρελθόν. Σήμερα, ο καβγάς για τις φραστικές ακρότητες κρατάει δυο-τρεις μέρες το πολύ, και αυτό που μένει είναι μια τεράστια κόπωση και αίσθημα αποστροφής, τόσο βαθύ, που δημιουργεί πια ένα ισχυρό ανάχωμα.
Εχει μεγάλο ενδιαφέρον να δει κανείς πόσο μπορεί να διασωθεί η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα. Η κυβέρνηση κατηγορεί την αντιπολίτευση ότι συστηματικά βάλλει κατά του προσώπου του πρωθυπουργού ώστε να πλήξει τη δημόσια εικόνα του. Είναι αλήθεια πως στη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, παρά τα ευτράπελα, σοβαρά ή όχι, που προκαλούσε η παρουσία του ή ο λόγος του, είχε σχετικά διατηρηθεί αλώβητο σε σχέση με την καταστροφή της τελευταίας τριετίας. Σήμερα, οι διάφοροι «χρήσιμοι», τύπου Πολάκη και Αυλωνίτου, δεν μπορούν να αναχαιτίσουν την απαίτηση της κοινής γνώμης, να βγει ο ίδιος ο πρωθυπουργός και να αναλάβει ευθύνες χωρίς προπαγανδιστικό και διχαστικό λόγο. Πράγμα αντικειμενικά δύσκολο.
Η τραγωδία στο Μάτι δεν δείχνει μόνο την κοινωνική απομόνωση της κυβέρνησης. Δείχνει και τη λήξη της περιόδου χάριτος στο πρόσωπο του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα. Οι θεατρινισμοί δεν έχουν πλέον ακροατήριο. Ή τουλάχιστον δεν έχουν το ακροατήριο εκείνο που μπορεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ με τον αυστηρό, πλέον, πυρήνα του δίνει νέο ενδιαφέρον στην πολιτική ζωή.