Ισως ακούγεται παράξενο, ειδικά όταν το λέει η ίδια. Ομως η Μάρλις Πέτερσεν, που απόψε επιστρέφει στο Μέγαρο Μουσικής για ένα γκαλά όπερας αφιερωμένο στη μνήμη του ιδρυτή του, Χρήστου Λαμπράκη, δεν είναι ακριβώς μια καλλιτέχνις φτιαγμένη για συναυλίες ποικίλου περιεχομένου: «Είμαι περισσότερο ο τύπος της τραγουδίστριας που διεισδύει σε ένα ρόλο, σε ένα χαρακτήρα, σε μια ιστορία», εξηγεί στην «Κ» η Γερμανίδα λυρική σοπράνο. Και αμέσως διευκρινίζει: «Για τη συγκεκριμένη, ξεχωριστή περίπτωση, προσπαθώ να δημιουργήσω την ιστορία. Δεν μου ζητήθηκε απλώς να ερμηνεύσω μερικές άριες, αλλά να κάνω αυτό που θέλω, έτσι επιμελήθηκα εγώ το πρόγραμμα. Θα μας συνοδεύουν οι μουσικοί της Καμεράτας, επομένως έδωσα έμφαση στην μπαρόκ μουσική. Κυρίως όμως θέλησα να πάω από το μικρό στο μεγάλο. Από μια φωνή και ένα πιάνο σε μια φωνή και μια ορχήστρα. Σαν μια ιστορία που ξεκινά με το να φυτεύεις μερικούς σπόρους και ολοκληρώνεται με ένα δέντρο. Μου φάνηκε όμορφη εικόνα για να τιμήσουμε κάποιον που δημιούργησε κάτι σαν το Μέγαρο». Μαζί με την Καμεράτα λοιπόν, υπό τη διεύθυνση του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου, μαζί με τον Ματίας Λάντεμαν στο πιάνο και τον Σέργκιου Ναστάζα στο βιολί, η Μάρλις Πέτερσεν θα ερμηνεύσει μερικές από τις αγαπημένες της arie antiche, αποσπάσματα από διάσημες όπερες του Χέντελ, άριες κοντσέρτου και τραγούδια για φωνή και πιάνο του Μότσαρτ και άλλων συνθετών, ενώ το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει και δημοφιλή προκλασικά έργα, επίσης του Χέντελ, του Πόρπορα και του Βιβάλντι. Το νήμα που τα συνδέει διαλέχτηκε προσεκτικά: «Το πρόγραμμα έχει να κάνει με το αίσθημα της αγάπης», λέει η σοπράνο, «όχι της ρομαντικής, αλλά της αγάπης για τη ζωή. Εχει να κάνει με την κατάφαση σε εμάς τους ίδιους, σε όσα μας κάνουν ανθρώπους».
Ρόλος ζωής
«Το πρόγραμμα έχει να κάνει με το αίσθημα της αγάπης, όχι της ρομαντικής, αλλά της αγάπης για τη ζωή».
Ενας από τους ρόλους, πάντως, στον οποίο η σοπράνο διείσδυσε στη διάρκεια της καριέρας της είναι η «Λούλου», από την ομώνυμη όπερα του Αλμπαν Μπεργκ. «Ηταν οπωσδήποτε ένας χαρακτηριστικός μου ρόλος, ο πιο δυνατός όλων», λέει η Μάρλις Πέτερσεν, που τον ερμήνευσε επί 18 χρόνια σε αρκετές παραγωγές, μεταξύ των οποίων και στο Μέγαρο το 2005.
Υπήρχε βέβαια ένα τίμημα: «Σίγουρα άφησε μια σκιά στην ψυχή μου, γιατί πρόκειται για την τραγική ιστορία μιας γυναίκας που οι άνδρες τής φέρθηκαν πολύ βάναυσα. Τελικά το 2015 αποφάσισα να τον εγκαταλείψω. Με τέτοιους ρόλους, όπως και με τη “Σαλώμη” ή τη Μαρσαλίν από τον “Ιππότη με το ρόδο” του Στράους, ταυτίζεσαι όσο προσπαθείς να γίνεις αυτό το πρόσωπο και να κατανοήσεις την ψυχολογία του. Στο τέλος, όταν επιστρέφεις σπίτι και κλείνεις την πόρτα, είσαι πάλι η Μάρλις Πέτερσεν. Αλλά για μερικές εβδομάδες έχεις βρεθεί σε μια εντελώς διαφορετική επικράτεια, προσπαθώντας να νιώσεις τα ίδια συναισθήματα με την ηρωίδα. Τέτοιοι ρόλοι, αν θες να παραμείνεις μέσα τους, ενέχουν κάποιον κίνδυνο. Είναι σημαντικό να τους εγκαταλείπεις».
Masterclass
Εκτός από το αποψινό γκαλά, η Μάρλις Πέτερσεν θα δώσει αύριο και ένα masterclass για όσες και όσους νέους επαγγελματίες ή σπουδαστές επιθυμούν να εμβαθύνουν στα μυστικά της μουσικής ερμηνείας. Εδώ δεν υπάρχει κάποιος κίνδυνος, αλλά ένα όριο: «Οι τραγουδιστές και οι σπουδαστές», καταλήγει η Γερμανίδα υψίφωνος, «έχουν ήδη τους δασκάλους και τα μαθήματά τους. Σε ένα masterclass με κάποιον που δεν γνωρίζουν μπορεί να τους ανοιχτεί μια πόρτα που αγνοούσαν, να ακούσουν μια συμβουλή, να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο. Το θέμα όμως είναι να διατηρήσουν την έμπνευσή τους, που είναι δική τους ευθύνη.ww Από μόνη της η τεχνική δεν είναι το πιο σημαντικό στοιχείο. Σημασία έχει και η προσωπικότητα, η στάση των σπουδαστών, το να αποκτήσουν μια πιο συνολική εικόνα του επαγγέλματος. Περιορίζει πολύ την ερμηνεία ενός τραγουδιού το να ασχολείται κανείς μόνο με τον σωστό τόνο».