Ο δημοφιλής ηθοποιός, που αυτό το καλοκαίρι θα «οργώσει» όλη την Ελλάδα ως Συρανό ντε Μπερζεράκ στην ομώνυμη ηρωική κωμωδία του Εντμόν Ροστάν, μιλάει στο «Κ».
Είστε τόσο καλό παιδί όσο φαίνεστε;
Μπα… Εχει βγει αυτή η φήμη χωρίς να καταλαβαίνω γιατί. Ολοι είμαστε και καλά και κακά παιδιά, ανάλογα με τις περιστάσεις. Το θέμα είναι να προσπαθείς να αποφεύγεις τις κακοτοπιές, ώστε να μην αναγκαστείς να βγάλεις την κακή πλευρά σου.
Το λέω γιατί από τότε που σας γνωρίζω προσπαθώ να ανακαλέσω μια εικόνα σας που να μη γελάτε και δεν μπορώ.
Αυτό είναι θέμα DNA. (Γελάει)
Ή μέρος της εικόνας σας;
Οχι, κάθε άλλο. Αλλωστε είμαι τόσα χρόνια σ’ αυτή τη δουλειά -είκοσι τέσσερα ήδη-, που ακόμα κι αν είχα προσπαθήσει να φτιάξω και να συντηρήσω μια εικόνα, θα είχαν έρθει στιγμές που θα είχε αποκαλυφθεί η αλήθεια. Ποτέ δεν είχα την αγωνία να δείξω πως είμαι διαφορετικός άνθρωπος από αυτό που είμαι.
Τι άνθρωπος είστε δηλαδή;
Ο τελευταίος που θα μπορούσε να μιλήσει για τον εαυτό του. Δεν ξέρω… Ενας άνθρωπος που ονειρεύεται, αισιοδοξεί και προσπαθεί να βλέπει τα πράγματα με χαμόγελο.
Τι σας κάνει να χάνετε το χαμόγελό σας;
Η αγένεια. Και δεν μιλώ για τα μικρά, για τους ανθρώπους που συναντούμε στην καθημερινότητά μας, αλλά για εκείνους που αποφασίζουν για τη ζωή μας. Δεν είναι τρομερή αγένεια να έχουμε ψηφίσει κάποιους ανθρώπους κι εκείνοι να μην ενδιαφέρονται για μας, για το μέλλον μας; Να μας βλέπουν μόνο ως αριθμούς;
Πού βλέπετε να πηγαίνουμε; Στα βράχια; Είστε και σ’ αυτό αισιόδοξος;
Προ κρίσης ήμουν πολύ πιο αισιόδοξος. Ενιωθα ότι τα πράγματα είναι στο χέρι μας να διορθωθούν. Το χειρότερο που έχει συμβεί τα τελευταία οκτώ χρόνια είναι ότι αποδείχθηκε πως αυτό ήταν μια ψευδαίσθηση.
Για να μιλήσω με έναν όρο της εποχής, ποιο είναι το προαπαιτούμενο για να νιώθετε καλά;
Για να είμαι ευτυχισμένος στη δουλειά μου, πρέπει ο κόσμος να έχει χαμόγελο – και στα χείλη και στην τσέπη του. Σκεφτείτε να βρεθεί ένας ηθοποιός να παίζει σε άδειο θέατρο, γιατί κανείς δεν μπορούσε να έρθει να τον δει… Και στον μικρόκοσμο στον οποίο ζω, προαπαιτούμενο είναι οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι να έχουν μεράκι και όχι δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία.
Υπάρχουν πολλοί… δημόσιοι υπάλληλοι στο χώρο σας;
Πολλοί! Είναι αυτό που από τότε που ξεκίνησα φοβόμουν να μην «κολλήσω». Είναι αντιφατικό να θέλεις να γίνεις ηθοποιός -ό,τι πιο αουτσάιντερ υπάρχει σε μια οικογένεια- κι όταν αυτό συμβεί, να δυσανασχετείς αν η πρόβα διαρκέσει λίγο παραπάνω από το προγραμματισμένο.
Μια και αναφέρατε την οικογένεια, μιλήστε μου για τη δική σας. Οι γονείς σας τι επαγγέλλονταν;
Ηταν άνθρωποι της βιοπάλης, που έκαναν διάφορες δουλειές για να τα βγάλουμε πέρα. Αλλά ποτέ δεν μας απέτρεψαν, εμένα και τα αδέλφια μου, να ακολουθήσουμε το όνειρό μας. Από νωρίς είδαν ότι είχα ταλέντο. Βέβαια, μου έλεγαν: «Ωραία η ηθοποιία, αλλά βρες και κάτι σίγουρο!». Οταν, με τα χρόνια, απέκτησα μια οικονομική σταθερότητα και τη βεβαιότητα ότι μπορώ να ζήσω από αυτό το επάγγελμα, ηρέμησαν κι εκείνοι.
Ταλέντο αναμφίβολα έχετε. Αρκεί αυτό για να πετύχει κανείς;
Οχι. Εχω δει πολλούς ταλαντούχους να είναι άνεργοι και πολλούς ατάλαντους να έχουν πιάσει όλα τα πόστα. Πολλά πράγματα καθορίζουν την πορεία ενός καλλιτέχνη.
Οπως η τύχη;
Η τύχη είναι η μίζα για να πάρει μπροστά η μηχανή. Γι’ αυτό χρειάζεται στην αρχή. Αλλά στη συνέχεια είναι στο χέρι σου να αξιοποιήσεις τις ευκαιρίες που τυχαία θα προκύψουν, να βάλεις στη μηχανή καλή βενζίνη και όχι νοθευμένη.
Εσάς η τύχη σάς ευνόησε;
Φυσικά. Οταν τελείωσα τη σχολή, δούλευα σε ένα βιντεοκλάμπ, στην πρωινή βάρδια, και έτρεχα από οντισιόν σε οντισιόν. Τον συνάδελφο της βραδινής βάρδιας δεν τον είχα συναντήσει ποτέ. Ενα μεσημέρι, μου τηλεφώνησε ένας φίλος και μου είπε ότι ο Βαγγέλης Σειληνός εκείνη την ώρα έκανε ακρόαση νέων ηθοποιών για μια μουσικοχορευτική παράσταση, το «Καμπαρέ στόρι», στο θέατρο Ελιζέ. «Δυστυχώς δεν μπορώ να φύγω», του είπα. Και, ως διά μαγείας, εμφανίστηκε ο βραδινός υπάλληλος, που είχε βρει λίγο χρόνο και είχε περάσει από το μαγαζί για να με γνωρίσει. Ετσι κατάφερα να πάω στην οντισιόν και πήρα τον πρώτο μου ρόλο, τον οποίο δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ηταν σαν να είχα πάρει το Οσκαρ! Ενιωθα πως είχα κατακτήσει τον παράδεισο, μόνο και μόνο επειδή βρισκόμουν στη σκηνή. Αυτόν τον ενθουσιασμό προσπαθώ να μην αφήσω το χρόνο να μου τον στερήσει…
H τηλεόραση πιστεύετε ότι σας έκανε καλό;
Ναι, γιατί δεν την αντιμετώπισα με λαιμαργία. Εχουν περάσει δεκαεπτά χρόνια από τα «Εγκλήματα» και σε αυτό το διάστημα έχω κάνει μόνο πέντε σειρές. Απλώς έτυχε να έχουν επιτυχία και να προβάλλονται σε πολλές επαναλήψεις, γι’ αυτό σας φαίνεται, ίσως, ότι έχω μεγαλύτερη τηλεοπτική «θητεία». Αλλά, γενικά, δεν πιστεύω ότι η τηλεόραση κάνει κακό σε έναν ηθοποιό. Αυτό συμβαίνει μόνο όταν τον πιάνει η αγωνία να «υπάρχει» διαρκώς, για να τον μάθει ο κόσμος, και σταματά να είναι επιλεκτικός.
Στον Βασίλη που βλέπετε στις επαναλήψεις των «Εγκλημάτων» κάνετε κριτική;
Οχι. Είναι τόσο διαφορετικός από τον σημερινό Βασίλη, που του δίνω πολλά ελαφρυντικά. Στο παίξιμό του ζηλεύω το πάθος του, το οποίο οδηγούσε και σε λάθη, τον έκανε να χάνει το μέτρο.
Πόσο μεγάλο βάρος είναι για έναν ηθοποιό το να περιμένουν από εκείνον να «βγάλει» γέλιο;
Εξαρτάται από τον ηθοποιό και την ιδιοσυγκρασία του. Ποτέ δεν είχα αυτή την αγωνία. Σκοπός μου, ακόμα και στην κωμωδία, είναι να νιώσει το κοινό ότι υποφέρω, ότι περνάω ένα δράμα και, στην καλύτερη περίπτωση, να γελάσουν μ’ αυτό. Θέλω να ξεχάσουν ότι είμαι ο Βασίλης και να με δουν ως το χαρακτήρα τον οποίο υποδύομαι.
Στην προσωπική σας ζωή είστε η ψυχή της παρέας;
Μέχρι την εφηβεία μου ήμουν. Ηθελα να είμαι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Οχι πια. Ισως γιατί πάνω στη σκηνή, όποιον ρόλο και να έχεις, μεγάλο ή μικρό, αυτό έτσι κι αλλιώς συμβαίνει.
Σε ένα ρόλο τόσο πολυπαιγμένο όπως του Συρανό, ποιο είναι το δικό σας λιθαράκι;
Ηταν δύσκολη συνάντηση, μια αναμέτρηση με τον ίδιο μου τον εαυτό. Αλλά νιώθω ότι κέρδισα το στοίχημα, δεν βρήκα όρια που να μην μπορώ να ξεπεράσω. Γιατί αυτό δεν είναι το ζητούμενο για έναν ηθοποιό, να διευρύνει συνεχώς τα όριά του;
Αν στην πραγματική ζωή ήσασταν… μυταράς όπως ο Συρανό, θα μπορούσατε να κερδίσετε τη Ρωξάνη;
Τα εξωτερικά προβλήματα λύνονται εύκολα στην εποχή μας. Υπάρχουν και οι πλαστικές επεμβάσεις! Τα εσωτερικά είναι το θέμα. Aυτά θέλουν πολλή δουλειά… (Γελάει)
Ενας ρόλος-έρωτας που δεν έχει ακόμηγίνει πραγματικότητα;
Δεν λειτουργώ μ’ αυτόν τον τρόπο. Σε όλη μου την καριέρα, μόνο για τον Συρανό σκεφτόμουν έτσι και από ταπεινότητα δεν τολμούσα καν να το πω. Επρεπε να έρθει η στιγμή να νιώσω έτοιμος να στοιχηματίσω με αυτόν το ρόλο. Οπως έγινε.
info
Ο «Συρανό ντε Μπερζεράκ» θα ξεκινήσει την καλοκαιρινή περιοδεία του στις 21 και 22 Ιουνίου από το Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη».
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας.
Παίζουν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Δήμητρα Ματσούκα, Γιώργος Παπαγεωργίου, Κώστας Μπερικόπουλος, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Βαγγέλης Χατζηνικολάου, Στέλιος Ξανθουδάκης, Θάνος Κοντογιώργης, Αγγελική Τρομπούκη, Στράτος Τρογκάνης, Λάμπρος Κτεναβός, Θάνος Μπίρκος, Κωστής Μπούντας, Αλέξιος Φουσέκης.
Προπώληση: www.viva.gr