Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της 7.4.2024 ο εκλεκτός αρθρογράφος κ. Κώστας Ιορδανίδης, στο άρθρο του «Εσχατολογικός πόλεμος», γράφει: «Στις 23 Οκτωβρίου 2023 ο κ. Νετανιάχου μιλώντας σε Ισραηλινούς στρατιώτες ανέτρεξε στο Βιβλίο Βασιλειών Α΄ της Παλαιάς ∆ιαθήκης, όπου ο Σαμουήλ διατάσσει τον Σαούλ να αποκτείνει τους Αμαληκίτες, προαιώνιο εχθρό του Ισραήλ “από ανδρός έως γυναικός και από νηπίου έως θηλάζοντος…”».
Δεν κρίνουμε εδώ την ηθική μιας άλλης εποχής και ενός λαού ανέστιου, πλανόβιου, που διακαώς επιζητούσε ένα κομμάτι γης να ενοικίσει, εξοικίζοντας βίαια κάποιους άλλους. Εξάλλου, και στο Δευτερονόμιο της Παλαιάς Διαθήκης (20:13-7) γίνεται ξεκάθαρος λόγος για θεοκέλευστη πάταξη όλων των αλλοφύλων αρσενικών, για αλλότρια γη θεοπαράδοτη στο Ισραήλ, για εξαφάνιση κάθε εμπνέοντος πλάσματος στις δορυάλωτες πόλεις.
Οταν την άνοιξη του 334 π.Χ. ο Μ. Αλέξανδρος ξεχύθηκε στην Ασία για να επεκτείνει το βασίλειό του και το «εγώ» του, κάτω από το προσκέφαλό του είχε δύο πράγματα: την «εκ του νάρθηκος» διορθωμένη από τον Αριστοτέλη ομηρική «Ιλιάδα» και το εγχειρίδιό του (Πλουτάρχου «Αλέξανδρος», 8).
Σήμερα ο 75χρονος μειλίχιος ισχυροπαίκτης και φιλοκίνδυνος πρωθυπουργός του Ισραήλ, κ. Μπέντζαμιν Νετανιάχου, έχει και αυτός «υπό το προσκεφάλαιόν» του δύο εραστά πράγματα: την Παλαιά Διαθήκη και την «έξυπνη» βόμβα. Το πρώτο τού παρέχει όνειρα θεοστήρικτα, το δεύτερο φρικώδεις εφιάλτες.
Καταδικασμένος και αυτός να είναι ελεύθερος (όπως όλοι μας, κατά τον Ζανιάς Πολύ Σαρτρ), πρέπει τώρα να επιλέξει «πώς δει κολάζεσθαι τους αλλοφύλους». Με ποιανών αθώων παιδιών τα κρανία θα στρωθεί η λεωφόρος προς την Κόλαση. Κάποτε στρώθηκε με τα κρανία των νηπίων της σφαγής του Ηρώδη και ουδείς ηθικός αυτουργός τιμωρήθηκε ή ζήτησε συγγνώμη από τις μητέρες των παιδιών.
Οχι, δεν χρειάζεται να φτιάξουμε καινούργια Κόλαση – είμαστε η Κόλαση. Μια ματιά στον καθρέφτη δείχνει το αληθινό μας «εγώ». Εμείς λατρεύουμε τους δύο σύνναους και σύμβωμους Θεούς: ο ένας ονομάζεται Χρήμα, ο άλλος Πληροφόρηση. Εμείς καταντήσαμε τη λογική μας υπηρέτρια της απληστίας. Εμείς φτιάξαμε το στομάχι μας μεγαλύτερο από το μυαλό μας, ένα μυαλό που εφηύρε την πλέον επικίνδυνη παγκόσμια ανοησία: τη λέμε «εθνικό συμφέρον».
Οχι, δεν είμαστε το απόπτυστο σκουλήκι που προσπαθεί να γίνει πεταλούδα: το αντίθετο ισχύει – και σχεδόν τα καταφέραμε! Και όταν το σκουλήκι ρουφήξει όλη την ικμάδα της γης, πεθαίνει.
Με παντοδαπά ανθρωποκτόνα όπλα μολύναμε τη γη και τώρα ο ουρανός βήχει βόμβες και ρουκέτες (αντί αβλαβή σκουπίδια, που θα προτιμούσε ο αγαπητός μου ποιητής Γιώργος Βέης). Σήμερα ο ουρανός βήχει βόμβες στην Ουκρανία και Μέση Ανατολή, αύριο θα βήξει κάπου αλλού και μεθαύριο κάπου αλλού…
Αυτοί λοιπόν είμαστε: Φιλοπόλεμοι, φιλομόχθηροι και φιλάσωτοι. Μια στραβοτιμονιά της φύσης είμαστε. Ενα μάταιο και ανωφέλητο φυσικοχημικό φαινόμενο, άνευ τελικού αιτίου. Ενα «χαλεπώτατον άχθος χθονός».