Kύριε διευθυντά
Παρακολoύθησα με ενδιαφέρον, την περασμένη εβδομάδα, τα δημοσιεύματα του κ. Ηλία Μαγκλίνη για την εκδοτική διαδρομή της «Ζωής εν τάφω» του Στράτη Μυριβήλη, η οποία σήμερα είναι ένα κλασικό έργο. Θα ήθελα να προσθέσω τα εξής:
1. Οταν ο Βενιζέλος διάβασε το βιβλίο αυτό, απεφάνθη ότι είναι ανώτερο από το «Ουδέν νεώτερον». Φαντάζομαι ότι εγνωμάτευσε αντικειμενικά και όχι πατριωτικά ή κομματικά…
2. Εκτός από τους Βαλκανικούς πολέμους, τον Α΄ Π.Π. και τη Μικρά Ασία, ο Μυριβήλης πήγε και στον πόλεμο της Αλβανίας ως πολεμικός ανταποκριτής! Ηταν τότε 50 χρόνων ακριβώς. Στις 29 ∆εκεμβρίου 1940 η εφημερίδα «Ακρόπολις» με πρωτοσέλιδο δίστηλο άρθρο ανακοίνωσε την αναχώρηση του Μυριβήλη για το Μέτωπο (ενώ η εφημερίδα αυτή είχε ήδη στείλει και τον δημοσιογράφο Ευ. Θωμόπουλο). Ταυτόχρονα δημοσιεύθηκε φωτογραφία του Μυριβήλη με εξάρτυση εκστρατείας (κασκέτο, χλαίνη, σακίδιο, μπότες, ραβδί κ.λπ.). Το δημοσίευμα κλείνει με επιστολή του ιδίου του συγγραφέα, ο οποίος μεταξύ άλλων λέει ότι δεν ήθελε να μένει «χειροκροτητής του θεωρείου και φιλολογικός ζητωπόλεμος» κ.λπ., αλλά ότι είναι έτοιμος να πάει εκεί όπου η ιστορία γράφεται «με κόκκινα γράμματα στο χιόνι της Αρβανιτειάς».
3. Ως απλός αναγνώστης και τίποτ’ άλλο, θα έλεγα ότι «Η ζωή εν τάφω» είναι γραμμένη σε λογοτεχνική δημοτική (τύπου Αρβανιτειάς) και με πολλούς ιδιωματισμούς, για τα οποία έχουμε κάποιες επιφυλάξεις σήμερα, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία του έργου.
