Ο Έλληνας πρωθυπουργός μεταβαίνει σήμερα στον Λευκό Οίκο για να συναντηθεί με τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, έχοντας ως κύρια όπλα του την αξιοπιστία, τη γεωγραφική θέση και τις περιφερειακές συμμαχίες της Ελλάδας, και με μοναδική, και προφανώς λογική «απαίτηση», να αναγνωριστεί η συμβολή της Ελλάδας και κατ επέκταση να διασφαλιστεί από την ηγέτιδα δύναμη της συμμαχίας στην οποία συμμετέχει, η ασφάλειά της από εξωτερικές απειλές, από όπου και αν αυτές προέρχονται.
Στο πλαίσιο της συζήτησης ο κ. Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο να παρουσιαστεί ως προβλέψιμος, ναι προβλέψιμος, εταίρος. Ως εκπρόσωπος μίας χώρας στην οποία οι ΗΠΑ μπορούν να υπολογίζουν και να στηρίζονται. Μίας χώρας που είναι σταθερό μέλος του ΝΑΤΟ, ανταποκρινόμενη με το παραπάνω στις συμμαχικές της υποχρεώσεις, και η οποία στις μεγάλες κρίσιμες στιγμές βρίσκεται πάντα στη «σωστή πλευρά της ιστορίας».
Προφανώς θα υπογραμμίσει την ελληνική ξεκάθαρη στάση στο θέμα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ρητορικά και ουσιαστικά, τονίζοντας και τους ιδιαίτερους δεσμούς που γεννά η παρουσία των αριθμητικά σημαντικών ελληνικών κοινοτήτων σε περιοχές της χώρας αυτής οι οποίες έχουν πληγεί σημαντικά από τον πόλεμο.
Είναι αναμενόμενο ότι θα προβάλλει την εμβάθυνση της αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας – Αμερικής, που επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη επικύρωση της MDCA, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η αναβάθμιση των ελληνικών μαχητικών F-16 και εξετάζεται η μελλοντική πιθανή συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα των F-35.
Στο πλαίσιο της ευρύτερης γεωστρατηγικής συνεργασίας στην Αν. Μεσόγειο θα αναδειχθεί επίσης ο ρόλος της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου με την εν εξελίξει αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης αλλά και τη λειτουργία του τριμερούς σχήματος συνεργασίας με το Ισραήλ και την Κύπρο που υποστηρίζουν οι ΗΠΑ (3+1) και το οποίο δεν στρέφεται εναντίον τρίτων χωρών.
Δεν θα προσφέρει τίποτα να επικεντρωθεί στην επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας. Αφού προβληθεί λεπτομερώς το θετικό και χρήσιμο για τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα, αποτύπωμα της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή, προφανώς συμπληρωματικά μπορεί να επισημανθεί ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει μία συνεχή επιθετική συμπεριφορά από το νατοϊκό της σύμμαχο ο οποίος ρητορικά, αλλά και με συγκεκριμένες πράξεις δεν απειλεί μόνο την Ελλάδα, αλλά στην πράξη αποσταθεροποιεί τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και δυσχεραίνει τον ρόλο και την προβολή ισχύος της Δύσης σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη περιοχή.
Την όλη στάση της Άγκυρας έναντι της Συμμαχίας, όπως και στον πόλεμο της Ουκρανίας, ας την αποτιμήσουν μόνοι τους οι Αμερικανοί.
Ωστόσο ο Ελληνας πρωθυπουργός δικαιούται να διαμηνύσει στους συνομιλητές του ότι ενέργειες – όπως οι υπερπτήσεις, με αμερικανικά F-16 τα οποία κάποιοι θέλουν να εκσυγχρονίσουν – πάνω από ελληνικά νησιά, μάλλον δεν υπηρετούν τη «συμφωνία κυρίων» που υπήρξε με τον Ταγίπ Ερντογάν στην πρόσφατη συνάντησή τους στην Κωνσταντινούπολη. Και να υπογραμμίσει ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται το ΝΑΤΟ αυτή τη στιγμή, είναι ένα «ατυχές περιστατικό» μεταξύ δυο μελών του.