Αυτό που τέσσερα χρόνια τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητούσε ως δημοσκοπικό αποτέλεσμα, αποτυπώθηκε με εμφατικό τρόπο, ανεπίδεκτο αμφισβήτησης ή δεύτερης ανάγνωσης, στις χθεσινές κάλπες. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπέστη βαριά εκλογική ήττα, η οποία θα ήταν ίσως μικρότερη ή καλύτερα διαχειρίσιμη εάν η Κουμουνδούρου είχε «διαβάσει» διαφορετικά το επίμονο μήνυμα που σε όλες τις δημοσκοπήσεις έστελναν οι πολίτες. Αντ’ αυτού, η κομματική ηγεσία επέλεξε να συνεχίσει στη γραμμή απαξίωσης των δημοσκοπήσεων και στη θεωρία ότι υπάρχει ένα βουβό ποτάμι ψηφοφόρων, το οποίο δεν καταγράφεται και είναι αυτό που θα δώσει στην κάλπη ένα αποτέλεσμα διαφορετικό του δημοσκοπικού. Ηταν ίσως μια προσέγγιση βασισμένη στην εμπειρία του 2012 ή η κρυφή ελπίδα ότι αυτό που συνέβη τότε, η αποτυχία δημοσκοπικής αποτύπωσης της ραγδαίας ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, μπορούσε να επαναληφθεί το 2023.
Μια σημαντική παράμετρος της δυστοκίας του ΣΥΡΙΖΑ να ανακάμψει δημοσκοπικά είναι αναμφίβολα το ότι δεν κατάφερε μέσα σε αυτή την τετραετία να ενεργοποιήσει εκείνες τις διεργασίες που θα του επέτρεπαν να εδραιώσει τη θέση του ως ο κυρίαρχος εκφραστής της Κεντροαριστεράς, στο πλαίσιο του νέου διπολισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι είχε το όχημα της απλής αναλογικής, απέτυχε να «συνομιλήσει» με τις μικρότερες πολιτικές δυνάμεις του χώρου, να οικοδομήσει συμμαχίες ή να απορροφήσει μικρότερα σχήματα. Κάτι που θα έπρεπε να αποτελεί την αναμενόμενη λογική συνέχεια της πρωτοβουλίας για αλλαγή του εκλογικού νόμου και προκειμένου να αποκτήσει υπόσταση η εκπορευόμενη από αυτόν αναγκαιότητα για ευρύτερες συναινέσεις. Αντίθετα, έγιναν κινήσεις στην κατεύθυνση μιας αμφιλεγόμενης πολυσυλλεκτικότητας, τις οποίες τα μικρότερα κόμματα του χώρου αξιοποίησαν ακριβώς για να δικαιολογήσουν την άρνησή τους να συστρατευθούν σε ένα μέτωπο με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή για να ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους στη διεκδίκηση ψηφοφόρων από την κεντροαριστερή δεξαμενή.
Η Κουμουνδούρου ουδέποτε πέτυχε να εισπράξει φθορά από μια κυβέρνηση που διαχειρίστηκε μια σειρά από κρίσεις και, όπως έχει αναγνωρίσει ο κ. Μητσοτάκης, έκανε και λάθη.
Είναι πλέον προφανές ότι στην Κουμουνδούρου δεν κατάφεραν να αποκαταστήσουν το πλήγμα αξιοπιστίας που προκάλεσε η προεκλογική περίοδος ακατάσχετης παροχολογίας το 2015 και η περιπετειώδης διακυβέρνηση που ακολούθησε. Η προεκλογική στρατηγική του τότε έριξε βαριά σκιά στην προεκλογική περίοδο του τώρα, στη διάρκεια της οποίας αντιμετωπίστηκαν με ιδιαίτερη επιφύλαξη οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι πλέον «και ξέρει και μπορεί». Και η κρίση με επίκεντρο την τραγωδία των Τεμπών ανέδειξε κάτι ακόμη: ότι στη συνείδηση των ψηφοφόρων ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον μέρος του προβλήματος και όχι δυνητικός φορέας λύσης. Ετσι, από τη φθορά που πρόσκαιρα εισέπραξε η κυβέρνηση από τα Τέμπη, δεν κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι ψηφοφόροι έδειξαν να προσπερνούν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να κατευθύνονται προς μικρότερα κόμματα.
Καιροσκοπισμός
Και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να μιλήσει για μέτωπο προοδευτικών δυνάμεων και συμμαχίες απέναντι σε αυτό που βάφτισε «τη χειρότερη κυβέρνηση της αντιπολίτευσης» (μια ακόμη άστοχη διαπίστωση, με βάση το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα), είδε να του γυρνούν την πλάτη όλοι. Διότι η κίνησή του διαβάστηκε ως έσχατος καιροσκοπισμός και προσπάθεια διάσωσης όταν διαπιστώθηκε ότι δεν είναι τόσο ρόδινη η πορεία προς τις κάλπες και η φθορά της κυβέρνησης δεν είναι αυτή που θα ανέμενε ή θα ήλπιζε η Κουμουνδούρου.
Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί μια σειρά από αυτογκόλ στην τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου, που «θόλωσαν» ακόμη περισσότερο την εικόνα.
