Ενα επί της αρχής μοντέλο συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ στον τομέα Ερευνας και Ανάπτυξης (R&D) της αμυντικής βιομηχανίας, το οποίο στηρίζεται σε χρηματοδοτικά εργαλεία και δομές καινοτομίας που ήδη υφίστανται και στις δύο πλευρές συζήτησαν τη Δευτέρα στο Τελ Αβίβ οι υπουργοί Εθνικής Αμυνας των δύο χωρών, Νίκος Δένδιας και Γιοάβ Γκαλάντ. Από την ελληνική πλευρά εξετάζεται η χρηματοδότηση από εργαλεία τα οποία διαθέτει το υπουργείο Ανάπτυξης ήδη την τελευταία δεκαετία (δηλαδή όχι από το Ταμείο Ανάκαμψης) και αφορούν την έρευνα και την καινοτομία. Για το σκέλος της καινοτομίας από την ελληνική πλευρά προτείνεται να αναλάβει την ευθύνη ο κατεξοχήν φορέας αριστείας στον συγκεκριμένο τομέα, το Εθνικό Κέντρο Ερευνας Φυσικών Επιστημών (ΕΚΕΦΕ) «Δημόκριτος».
Ενώ σε δεύτερο χρόνο η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει και τις δυνατότητες που παρέχει η DIANA, δηλαδή ο Επιταχυντής (όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται) Αμυντικής Καινοτομίας της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας για την ανάπτυξη προηγμένων τεχνολογιών διττής χρήσης. Η εμπλοκή των εργαλείων καινοτομίας του ΝΑΤΟ, πάντως, δεν θα ακολουθήσει παρά μόνον σε επόμενη φάση και εφόσον η αρχική παραγάγει αποτελέσματα.
Από την πλευρά του Ισραήλ υπάρχουν ήδη έτοιμα χρηματοδοτικά εργαλεία, ενώ το κύριο βάρος θα αναλάβει η SIBAT, δηλαδή η διεύθυνση διεθνούς αμυντικής συνεργασίας του υπουργείου Αμυνας στο Τελ Αβίβ. Η SIBAT έχει εκτεταμένη διεθνή εμπειρία, άλλωστε οι αμυντικές βιομηχανίες του Ισραήλ έχουν έντονο εξαγωγικό χαρακτήρα και δεν περιορίζονται στην εξυπηρέτηση των αναγκών των ενόπλων δυνάμεων της χώρας (IDF).
Συζητούνται η αξιοποίηση χρηματοδοτικών εργαλείων από το υπουργείο Ανάπτυξης, η εμπλοκή του «Δημόκριτου» και από πλευράς Τελ Αβίβ της SIBAT.
Για την Ελλάδα, βεβαίως, η στόχευση είναι πολύ ευρύτερη και αντικατοπτρίζει πολύ πιο ουσιαστικές ανάγκες. Πρακτικά η πρωτοβουλία του κ. Δένδια στοχεύει στη μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα που δεν θα είναι ένας απλός «καταναλωτής» έτοιμων εξοπλιστικών, αλλά θα μπορεί να αναπτύξει και δικά της συστήματα σε εταιρική σχέση –εν προκειμένω– με μια ώριμη αμυντική βιομηχανία όπως η ισραηλινή, η οποία, ωστόσο, δεν διαθέτει το μέγεθος της αμερικανικής ή της γαλλικής, γεγονός που εκ των πραγμάτων καθιστά μια ισότιμη συνεργασία ουσιαστικά αδύνατη. Βέβαια, μέχρι να φτάσει έως εκεί η ελληνική πλευρά πρέπει να γίνουν τεράστια βήματα. Ηδη το εργαλείο των αναπτυξιακών προγραμμάτων, το οποίο διαθέτει το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, είναι ουσιαστικά αδρανές, καθώς είτε οι προτάσεις που κατατίθενται δεν μπορεί να υλοποιηθούν πρακτικά είτε η στρατιωτική γραφειοκρατία δεν μπορεί να διεκπεραιώσει λόγω της δαιδαλώδους νομοθεσίας.
Σε κάθε περίπτωση, οι συζητήσεις που είχε ο κ. Δένδιας προϋποθέτουν, κατ’ αρχάς, μια πολύ καλή συνεργασία ανάμεσα στα υπουργεία Εθνικής Αμυνας και Ανάπτυξης, αλλά και το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος». Από όλους τους υφιστάμενους φορείς ο «Δημόκριτος» είναι ο μόνος που έχει εμπειρία σε διεθνές επίπεδο.
Σημειώνεται, τέλος, ότι το Ισραήλ είναι για την Ελλάδα προτιμώμενος εταίρος για λόγους αμυντικούς και για λόγους στρατηγικούς. Το Ισραήλ έχει αναπτύξει μια αμυντική βιομηχανία η οποία είναι προσανατολισμένη στην παραγωγή οπλικών συστημάτων ποιοτικού πλεονεκτήματος που, βεβαίως, αφορούν την Ελλάδα για πρακτικούς λόγους. Επιπλέον, η ολοένα και στενότερη συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες, ειδικά στον αμυντικό πυλώνα, διασφαλίζει ότι η σχέση δεν έχει βελτιωθεί συγκυριακά, αλλά έχει προοπτικές σε βάθος χρόνου.