Τις τελευταίες εβδομάδες στη Χαρ. Τρικούπη υπάρχει ένα διάχυτο αίσθημα χαλάρωσης. Αίσθημα το οποίο δεν οφείλεται στην πρόσφατη ολιγοήμερη πασχαλινή ανάπαυλα, αλλά στην απόφαση που πλέον έχουν άπαντες λάβει στο ΠΑΣΟΚ: Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 25ης Μαΐου θα δρομολογήσει εξελίξεις ενδοκομματικές, κυβερνητικές, ευρύτερες, παρέχοντας σε όλους την ευκαιρία να επανατοποθετήσουν τον εαυτό τους έναντι της ηγεσίας του κόμματός τους αλλά και της κυβέρνησης. Οι επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ και της «Ελιάς» στις ευρωεκλογές δεν αφορούν μόνο τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και την όποια συζήτηση για την επόμενη μέρα στη Χαρ. Τρικούπη. Πιθανή κατάρρευση του κόμματος στις ευρωεκλογές θα μπορούσε να συμπαρασύρει την κυβέρνηση, αλλά και να οδηγήσει σε γενικότερες ανακατατάξεις στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς και όχι μόνο.
Συγκεκριμένα, στη Χαρ. Τρικούπη φοβούνται ότι το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να διαμορφωθεί αρνητικά για το ΠΑΣΟΚ από δύο βασικούς παράγοντες: Ο πρώτος αφορά τη συνεχιζόμενη φθορά από την άσκηση περιοριστικής οικονομικής πολιτικής σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με τη Ν.Δ. Ωστόσο, έμπειρα στελέχη τονίζουν ότι για μια κυβέρνηση όπως αυτή, ο χρόνος τέλεσης των εκλογών δεν θα μπορούσε να είναι ιδανικότερος: Σε μια φάση όπου η χώρα εξήλθε για πρώτη φορά μετά σχεδόν τέσσερα χρόνια στις αγορές, επέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα και παρείχε μέρισμά του στις κοινωνικές ομάδες που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση, ενώ ταυτόχρονα άνοιξε «παράθυρο» για την ευνοϊκή διευθέτηση του δημοσίου χρέους. Ο δεύτερος αφορά τη λεγόμενη «χαλαρή» ψήφο η οποία θα μπορούσε να αφαιρέσει κρίσιμες ψήφους από το ΠΑΣΟΚ προς διάφορες κατευθύνσεις. Μια από αυτές είναι και το «Ποτάμι». Βασικό επιχείρημα το οποίο χρησιμοποιούν οι υποψήφιοι της «Ελιάς» κατά τις περιοδείες τους είναι ότι όσοι αμφιταλαντεύονται μεταξύ ΠΑΣΟΚ και «Ποταμιού» τάσσονται την ίδια στιγμή (τουλάχιστον δημοσκοπικά) υπέρ της κυβερνητικής σταθερότητας. Ως εκ τούτου, τονίζουν οι ίδιοι, όποιος δεν ψηφίσει «Ελιά», επιλέγοντας το «Ποτάμι», υπονομεύει ευθέως την κυβερνητική σταθερότητα.
Τα αποτελέσματα, λοιπόν, πιθανής κακής εκλογικής επίδοσης της «Ελιάς» (της τάξης του 4-5%) θα έθεταν, καταρχάς, σε κίνηση μια μηχανή ενδοκομματικών εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίες θα ξεκινούσαν από την αμφισβήτηση του κ. Βενιζέλου. Ωστόσο, η συγκεκριμένη εξέλιξη θα συνδεθεί -εκ των ων ουκ άνευ- με τη συνέχιση της κυβερνητικής συνεργασίας. Εν ολίγοις, ένα ΠΑΣΟΚ του 4% θα αποχωρούσε σχεδόν άμεσα από τη συνεργασία με τη Ν.Δ., υπό τις ασφυκτικές πιέσεις εντός και πέριξ του κόμματος. Στην καλύτερη -για τη βιωσιμότητα της κυβέρνησης- περίπτωση, τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος θα θέσουν θέμα όχι μόνο Βενιζέλου, αλλά και συνέχισης της πρωθυπουργίας από τον κ. Α. Σαμαρά. Εχοντας όλα αυτά κατά νου, ο κ. Βενιζέλος ομιλεί μεν για συνδυαστική ερμηνεία του αποτελέσματος, καθώς εκτιμά ότι στις περιφερειακές και τις δημοτικές εκλογές πολλοί προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ υποψήφιοι, θα σημειώσουν υψηλές επιδόσεις, γνωρίζει δε ότι υφίστανται κάποια κατώτατα όρια.
Οι επιδόσεις της «Ελιάς» σε συνδυασμό με εκείνες της ΔΗΜΑΡ θα οριοθετήσουν σε σημαντικό βαθμό και τις διεργασίες εντός της Κεντροαριστεράς. Ως προς τη ΔΗΜΑΡ είναι κρίσιμο αν σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος θα διασπαστεί, με μερίδα της να αναχωρεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ και μια άλλη να παραμένει ως εταίρος στη συζήτηση η οποία θα ανοίξει στην Κεντροαριστερά την επόμενη ημέρα των ευρωεκλογών.
Εκ των πραγμάτων οι επιδόσεις της «Ελιάς» θα επηρεάσουν, αν όχι θα επιβάλουν, εξελίξεις και στο «Ποτάμι». Σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που φέρουν το «Ποτάμι» στη θέση του τρίτου κόμματος με υψηλά ποσοστά, ο κ. Στ. Θεοδωράκης θα βρεθεί αίφνης στην κορυφή ενός – ακόμη απροσδιόριστου- τρίτου πόλου και θα πρέπει να προχωρήσει σε σαφείς επιλογές: Από τις πιο εύκολες, δηλαδή την επιλογή ευρωομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο έως τις πιο δύσκολες, όπως η δημιουργία κομματικού μηχανισμού και η συζήτηση με όσους θεωρούν ότι το «Ποτάμι» κινείται στον χώρο της Κεντροαριστεράς και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως το βασικό όχημα ενοποίησής της.