Ο Amadou, ο Channel, ο Jawed έφτασαν στην Ελλάδα μόνοι, ως ασυνόδευτα ανήλικα, πριν από μερικά χρόνια, μέσω της γνωστής πλέον οδού: Τουρκία, νησιά του Αιγαίου, ηπειρωτική Ελλάδα. Εχουν αφήσει πίσω τους ο καθένας μια δύσκολη ιστορία επιβίωσης, όπου ο πόλεμος, η κακοποίηση και η απώλεια πρωταγωνιστούν. Είναι τυχεροί –από μια πλευρά– γιατί βρέθηκαν σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, τους ξενώνες της οργάνωσης The Home Project, αλλά και οι ίδιοι είναι αποφασισμένοι να αξιοποιήσουν στο έπακρο τις όποιες ευκαιρίες τούς δίνονται. Παρά το τραγικό παρελθόν, που θα μπορούσε να τους αναδείξει πρωταγωνιστές ταινίας, εκείνοι προτιμούν να μιλούν για το μέλλον, για όλα όσα προσπαθούν και για εκείνα που θέλουν να πετύχουν. Δεν θέλουν να κρυφτούν πίσω από την ταμπέλα «πρόσφυγας» και να ζουν από την ελεημοσύνη ή, ακόμα περισσότερο, εις βάρος των άλλων, θέλουν να επιτύχουν και να διακριθούν. Και οι τρεις όμως αντιμετωπίζουν την πιθανότητα, εάν δεν εγκριθεί το αίτημα ασύλου τους, παρά τα επιτεύγματά τους, να χρειαστεί να γυρίσουν πίσω από εκεί όπου έφυγαν κυνηγημένοι. Και ας έχουν αποδείξει παρά τις δυσκολίες ότι αποτελούν το δυναμικό που η Ευρώπη διακηρύττει ότι χρειάζεται. «Λες τα ελληνικά να μας χρειαστούν αν γυρίσουμε πίσω;» λένε, γελώντας συγκρατημένα.
O Amadou Diallo είναι 19 ετών και κατάγεται από τη Γουινέα. Εχει γίνει δεκτός για να σπουδάσει ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Science Po University στη Γαλλία με υποτροφία, ένα διάσημο γαλλικό πανεπιστήμιο στο οποίο έχουν φοιτήσει πολλοί Γάλλοι πρωθυπουργοί. Ομως, είναι πολύ πιθανό να μην μπορέσει να μεταβεί για τις σπουδές του τον Σεπτέμβριο, καθώς η υπόθεση του αιτήματος ασύλου που έχει καταθέσει βρίσκεται σε νομική εκκρεμότητα. Προτιμά να μιλήσει γαλλικά, αλλά και αγγλικά δεν τον πειράζει. «Και ελληνικά ξέρω», λέει περήφανος. Αλλωστε, σε λίγο κλείνει τέσσερα χρόνια εδώ.
Εφτασε στην Ελλάδα το 2017, 16 ετών, μόνος. Εμεινε λίγο καιρό στη Μόρια και έπειτα ήρθε ως ευάλωτος, καθότι ασυνόδευτος ανήλικος, στην Αθήνα. Αρχισε να πηγαίνει σχολείο, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησε ότι λόγω γλώσσας θα έμενε πολύ πίσω σε ένα ελληνικό σχολείο. Ετσι το καλοκαίρι εργάστηκε ως εποχικός υπάλληλος στην εταιρεία Aria Hotels στην εξυπηρέτηση πελατών και συγκέντρωσε χρήματα για να γραφτεί στο ελληνογαλλικό λύκειο Eugene Delacroix στην Αθήνα. «Γαλλικά ξέρω, εκεί θα αποδώσω καλύτερα», σκέφτηκε. Παρά τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει στην καθημερινότητά του σε σχέση με τους συμμαθητές του, κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και να εκλεγεί πρόεδρος της μαθητικής κοινότητας. Εκανε μεγάλη προσπάθεια για να καταφέρει να πάρει υποτροφία, που δίνεται σε ελάχιστους μη Ευρωπαίους. «Πώς αλλιώς θα μπορούσα να πάω σε αυτό το πανεπιστήμιο; Δεν έχω χρήματα να πληρώσω τις σπουδές μου», εξηγεί ο Amadou.
Ο Channel (πρόκειται για ανήλικο, οπότε απαγορεύεται η δημοσιοποίηση του πλήρους ονόματός του) από το Καμερούν έφτασε στην Ελλάδα πριν από τρία χρόνια μόνος. Σήμερα είναι 16 ετών και έχει επιλεγεί από την Ακαδημία Μπάσκετ του Παναθηναϊκού από το 2019. Φυσικά και θέλει να γίνει επαγγελματίας μπασκετμπολίστας και, όπως λένε οι καθηγητές του, έχει το ταλέντο, αλλά και τη θέληση να τα καταφέρει. Ομως, αν απορριφθεί και σε δεύτερο βαθμό το αίτημα ασύλου που έχει καταθέσει, είναι πολύ πιθανό να αναγκαστεί να επιστρέψει στον εμφύλιο στο Καμερούν, όπου σκοτώθηκαν οι γονείς του.
Ο Jawed από το Αφγανιστάν είχε γενέθλια πριν από λίγες ημέρες. Συμπλήρωσε τα 18. Φοιτά στο ACS Ελλάδας, όπου κατάφερε να κερδίσει υποτροφία με εντατική μελέτη και μεγάλη προσπάθεια. Παρότι ανήκει στη φυλή Χατζάρα, η οποία κυνηγιέται ανελέητα από τους Ταλιμπάν, το αίτημα ασύλου του απορρίφθηκε σε πρώτο βαθμό. Διαβάζει για τις εξετάσεις και παράλληλα περιμένει τα αποτελέσματα της αίτησης που έχει υποβάλει σε β΄ βαθμό για να μάθει εάν θα μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του.