Είχε πειστεί ότι στα ανοιχτά περιπολούσε κάποια φρεγάτα. Δεν μπορούσε να υπολογίσει πόση απόσταση τους χώριζε. Υποπτευόταν όμως ότι οι πειρατές δεν τους είχαν οδηγήσει τόσο βαθιά μέσα στη ζούγκλα. Εάν περνούσε κι άλλος καιρός χωρίς προοπτική απελευθέρωσης και τους απέμεναν έστω και κάποιες δυνάμεις, είχαν σκεφθεί να δοκίμαζαν την ύστατη λύση: Απόδραση από το Δέλτα του Νίγηρα.
«Συμφωνήσαμε όλοι μαζί ότι εάν μας ασκούσαν σωματική βία θα το κάναμε. Πάλι καλά που δεν χρειάστηκε», λέει ο Σταύρος Πετσάκος, ένας από τους τρεις Ελληνες ναυτικούς του δεξαμενόπλοιου «Stelios K», οι οποίοι απελευθερώθηκαν πρόσφατα από τα χέρια πειρατών στη Νιγηρία μετά την καταβολή λύτρων. Ακόμη κι αν κατόρθωναν με κάποιον τρόπο να διαφύγουν από τους οπλισμένους φρουρούς τους θα έπρεπε να βρουν τον δρόμο τους, προς τη θάλασσα μέσα σε μια άγνωστη περιοχή. «Δεν θα επιβίωνε κανένας», λέει. «Ευχαριστώ όλους όσοι βοήθησαν να γυρίσουμε ασφαλείς». Οταν επαναπατρίστηκε στις 11 Δεκεμβρίου είχε χάσει 8 κιλά. Ακόμη και σήμερα λέει ότι υποφέρει από ιλίγγους.
Το «Stelios K» αναχώρησε τον Οκτώβριο από τον Πειραιά, κενό φορτίου, με πενταμελές πλήρωμα και προορισμό το Λάγος της Νιγηρίας. Οι ναυτικοί θα παρέδιδαν το πλοίο εκεί και θα επέστρεφαν αεροπορικώς στην Αθήνα. Ο κ. Πετσάκος είχε 10 χρόνια εμπειρίας σε παρόμοια «γκαζάδικα», δεν είχε ταξιδέψει όμως ξανά στη Δυτική Αφρική.
Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Ναυσιπλοΐας (IMB), μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2020 απήχθησαν 49 ναυτικοί στον Κόλπο της Γουινέας, οι οποίοι κρατήθηκαν αιχμάλωτοι έως και έξι εβδομάδες. Τα ξημερώματα της 16ης Νοεμβρίου, ο κ. Πετσάκος λέει ότι βρισκόταν στη γέφυρα του πλοίου όταν είδε από την αριστερή πλευρά να πλησιάζει με μεγάλη ταχύτητα μια βάρκα με πειρατές. Αλλη μία τους προσέγγισε από την πρύμνη. Δεν χρησιμοποίησαν γάντζους ή ανεμόσκαλες, το καράβι ήταν χαμηλό, το ρεσάλτο εύκολο. «Είχαν χατζάρες και όπλα», λέει. Υπολογίζει ότι οι πειρατές έφταναν τους 20. Οι μισοί έκαναν πλιάτσικο και έφυγαν με τα κλοπιμαία. Οι υπόλοιποι έμειναν στο καράβι επί έξι ημέρες. Σε αυτό το διάστημα κάλυπταν καθημερινά μια απόσταση 50 μιλίων. Ο κ. Πετσάκος θεωρεί ότι κύριος σκοπός των πειρατών ήταν να χρησιμοποιηθεί το «Stelios K» ως μέσον επίθεσης σε κάποιο μεγαλύτερο πλοίο που θα συναντούσαν. Οταν όμως οι πειρατές αντιλήφθηκαν την παρουσία μιας ιταλικής φρεγάτας κοντά τους, εγκατέλειψαν το δεξαμενόπλοιο, παίρνοντας τρεις ναυτικούς ως ομήρους.
«Δεν μας έδεσαν τα μάτια, ούτε ξέρω όμως πού μας πήγαν. Μας οδήγησαν μέσα στο ποτάμι το οποίο είναι γεμάτο νησίδες», λέει στην «Κ» ο κ. Πετσάκος. «Το πρώτο διήμερο μας άφησαν μέσα στη ζούγκλα και μας είχαν κάτω στο χώμα. Η υγρασία πάνω στα ρούχα μας και τα τσιμπήματα από τα κουνούπια ήταν αφόρητα. Το βράδυ περπάταγαν πάνω μας διάφορα ζωύφια». Με άλλη βάρκα τους μετέφεραν σε νέο σημείο όπου υπήρχε μια καλύβα, καλυμμένη με σακούλες σκουπιδιών στη σκεπή. Εκεί κοιμούνταν, πάνω σε σανίδες.
«Οι μέρες περνούσαν βασανιστικά, λόγω της αφόρητης ζέστης και της έλλειψης φαγητού. Στηρίζαμε ο ένας τον άλλο, προσπαθούσαμε να κρατάμε την ψυχραιμία και την ενέργειά μας γιατί δεν ήξερες τι θα ξημερώσει», λέει ο Ικαριώτης ναυτικός. Στην Ελλάδα η δικηγορική εταιρεία του Σπύρου Βλάσση είχε αναλάβει εκ μέρους της πλοιοκτήτριας «Royal Shipmanagement Inc.» τις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση των ομήρων. «Μία ημέρα είδαμε τους πειρατές να μαζεύουν και να καίνε κάποια πράγματά τους. Τότε καταλάβαμε ότι είχε έρθει η ώρα της απελευθέρωσης», λέει ο κ. Πετσάκος. Η ανταλλαγή χρημάτων και ομήρων έγινε μέσα στον ποταμό. «Πίστευα μέσα μου ότι στη γιορτή του Αγίου Σάββα θα ήμουν ελεύθερος για να μπορέσω να πω χρόνια πολλά στον γιο μου», λέει ο κ. Πετσάκος. «Η σκέψη κάθε μέρα των παιδιών μου, της γυναίκας μου και της οικογένειάς μου με έκανε να παλέψω».