«Μέχρι να συμβεί αυτό, δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσα πράγματα κάνουμε χρησιμοποιώντας ηλεκτρικό ρεύμα. Η εργασία, εξ αποστάσεως πια, η χαλάρωση μέσω των συσκευών, κινητών, ραδιοφώνου, τηλεόρασης, και φυσικά η θέρμανση και το φαγητό εξαρτώνται από την πρόσβαση στο ηλεκτρικό ρεύμα», διαπιστώνει η Κάτια Γιαννοπούλου. Η διακοπή ρεύματος στο σπίτι της στα Μελίσσια κράτησε σχεδόν τριάντα ώρες, από τις 9 το πρωί της Τρίτης έως τις 2 το μεσημέρι της Τετάρτης. «Ευτυχώς είχαμε ξύλα για το τζάκι, αλλά έπρεπε να τα καίμε με φειδώ, γιατί δεν ξέραμε πόσο θα κρατήσει η διακοπή και δεν θα μπορούσαμε να προμηθευτούμε άλλα. Το μεσημέρι της Τρίτης αναγκάστηκα να περπατήσω μέσα στη χιονοθύελλα μέχρι το σπίτι της μητέρας μου, που είχε ρεύμα, για να πάρω φαγητό για τα παιδιά. Βέβαια, όλο αυτό είχε και κάτι θετικό: έπειτα από αρκετό καιρό βρήκαμε την ευκαιρία με τα παιδιά μου να καθίσουμε ήρεμα και χαλαρά μπροστά στο τζάκι και να συζητήσουμε για ώρες».
Λίγα στενά πιο μακριά, η οικογένεια της Γιώτας και του Δημήτρη περιμένει ακόμη να έρθει το ρεύμα. «Είναι μεσημέρι Τετάρτης, έχουμε συμπληρώσει ήδη τριάντα ώρες και συνεχίζουμε», λένε. Είναι από τους τυχερούς, γιατί το σπίτι είναι συνδεδεμένο στο δίκτυο φυσικού αερίου και μπορούν να μαγειρέψουν, ενώ το τζάκι καίει ασταμάτητα εδώ και τρεις ημέρες. «Την Τρίτη καθαρίσαμε από το χιόνι τον ηλιακό θερμοσίφωνα και έχουμε και ζεστό νερό». Λιγότερο τυχερή είναι η οικογένεια του Γιώργου Νικολάου, που επί σχεδόν δύο ημέρες τρέφεται με μπάρες δημητριακών, κέικ και σάντουιτς. «Το σπίτι έχει παγώσει, έχουμε μόνο το τζάκι στο καθιστικό, αλλά καταλαβαίνετε ότι δεν αρκεί. Το βράδυ της Τρίτης κοιμηθήκαμε όλοι μαζί στρωματσάδα μπροστά στο τζάκι. Σε άλλες συνθήκες ίσως να ήταν κάπως αστείο, αλλά τώρα πια τα νεύρα όλων μας είναι τεντωμένα. Το αυτοκίνητο είναι θαμμένο στο χιόνι, δεν μπορούμε να μετακινηθούμε ούτε για προμήθειες, αλλά τουλάχιστον φορτίσαμε τα κινητά για μια ώρα ανάγκης», λέει και παρακαλεί να ολοκληρώσουμε τη συνομιλία για να κάνει οικονομία στην μπαταρία. Λίγο πριν κλείσουμε, αναφέρει ότι έχουν προσπαθήσει επανειλημμένα να επικοινωνήσουν με τον ΔΕΔΔΗΕ, αλλά ένα ηχογραφημένο μήνυμα τους πληροφορεί κάθε φορά ότι η κλήση τους δεν μπορεί να απαντηθεί.
Την έλλειψη ενημέρωσης βρίσκει εξοργιστική η Ελένη Χατζή, κάτοικος Αμαρουσίου. «Στην αρχή είπαμε ότι είναι λογικό με τέτοια κακοκαιρία να δημιουργηθούν προβλήματα. Είχαμε και προμήθειες, ήμασταν αποφασισμένοι να κάνουμε υπομονή. Αλλά είναι πια σχεδόν σαράντα ώρες που είμαστε χωρίς ρεύμα και δεν υπάρχει καμία ενημέρωση για το πότε θα επανέλθει η ηλεκτροδότηση! Στον ΔΕΔΔΗΕ δεν απαντάει κανείς τα τηλέφωνα, στον δήμο δεν γνωρίζουν τίποτα, ούτε στο Διαδίκτυο αναφέρεται κάτι, έστω μια εκτίμηση. Ευτυχώς η μητέρα μου, που ζει στο διπλανό διαμέρισμα, πήγε για λίγες ημέρες στην αδελφή της που μένει σε άλλη περιοχή». Καταφύγιο σε συγγενικό σπίτι αναγκάστηκε να αναζητήσει έπειτα από το πρώτο εικοσιτετράωρο χωρίς ρεύμα και η οικογένεια της Χριστίνας Σπυροπούλου. «Την πρώτη ημέρα ήταν κάπως σαν περιπέτεια. Βγάλαμε τα τρόφιμα από το ψυγείο στο χιονισμένο μπαλκόνι, πήγα και αγόρασα γκαζάκι για να ζεστάνω τα φαγητά που είχαμε. Τα παιδιά μου είναι πρόσκοποι, οπότε επιστράτευσαν όλες τις γνώσεις επιβίωσης, φόρεσαν φακούς κεφαλής όταν έπεσε το σκοτάδι και επέδειξαν μεγάλη αντοχή στο κρύο. Είχαμε πρόβλημα όμως με την τηλεκπαίδευση, οπότε το πρωί της Τετάρτης μαζέψαμε ρούχα, βιβλία, συσκευές και πήγαμε σε ένα κοντινό συγγενικό σπίτι, ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να κάνουν μάθημα και επίσης να φάνε το μεσημέρι. Κουβαλήσαμε επίσης τα υπόλοιπα τρόφιμα, γιατί δεν γινόταν να μείνουν άλλο στο μπαλκόνι, κυρίως τα είδη κατάψυξης. Εκεί θα κοιμηθούμε και το βράδυ αν δεν έρθει το ρεύμα».