Απόφαση ηθικής δικαίωσης για τον άδικο χαμό ενός 29χρονου στη μεγάλη πλημμύρα στην περιοχή της Μάνδρας τον Νοέμβριο του 2017 εξέδωσε το Διοικητικό Πρωτοδικείο, αποζημιώνοντας την οικογένειά του με 270.000 ευρώ για την ψυχική οδύνη που έχει υποστεί από την αιφνίδια απώλειά του.
Η απόφαση, πέραν της ηθικής δικαίωσης μιας χαροκαμένης οικογένειας, έχει τη σημασία της, καθώς καταδικάζει το Δημόσιο για τις εγκληματικές παραλείψεις των αρμοδίων υπηρεσιών του, παραλείψεις οι οποίες κατά την απόφαση συνετέλεσαν στο να χάσει τη ζωή του ο 29χρονος, όταν ξεκίνησε ανύποπτος να πάει στη δουλειά του και παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά στη μεγάλη πλημμύρα της Δυτικής Αττικής, που κόστισε τη ζωή 24 συμπολιτών μας και προκάλεσε μεγάλες υλικές καταστροφές.
Το δικαστήριο για να φθάσει να καταλογίσει ευθύνη στο Δημόσιο προσμέτρησε τις παραλείψεις πρώτα απ’ όλα της Περιφέρειας Αττικής, η οποία είχε την ευθύνη της υλοποίησης και ολοκλήρωσης αντιπλημμυρικών έργων, αλλά δεν το έκανε, με αποτέλεσμα η Μάνδρα και οι γύρω περιοχές να πνιγούν από τα ορμητικά νερά, τον Νοέμβριο του 2017.
Εκτός από την Περιφέρεια, η απόφαση καταλογίζει ευθύνες και στην τότε ηγεσία της Πολιτικής Προστασίας, που δεν έλαβε, όπως αναφέρεται στην απόφαση, μέτρα ενημέρωσης των πολιτών ώστε να ξέρουν για την επικινδυνότητα των καιρικών φαινομένων.
Επίσης, ευθύνες αποδίδονται και στην Ελληνική Αστυνομία που δεν κινήθηκε άμεσα για να αποκλείσει τους πλημμυρισμένους δρόμους, οι οποίοι τελικά έγιναν υγρός τάφος για τους ανυποψίαστους οδηγούς.
Η δικαστική απόφαση καταδίκης του Δημοσίου μπορεί να μην είναι η πρώτη και δυστυχώς δεν θα είναι και η τελευταία, αλλά η σημασία της είναι μεγάλη καθώς αποζημιώνει έστω και στο ηθικό πεδίο την οικογένεια του αδικοχαμένου 29χρονου, σηματοδοτώντας πως το κράτος έχει ευθύνη για τις ανθρώπινες απώλειες που προκαλούνται από τις παραλείψεις των υπηρεσιών του. Με δεδομένο, μάλιστα, πως ανάλογες αστικές αξιώσεις έχουν προβληθεί και από οικογένειες που θρηνούν τους δικούς τους από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, η συγκεκριμένη δικαστική κρίση δίνει το στίγμα έστω της ηθικής δικαίωσης των θυμάτων και των οικογενειών τους, με την παράλληλη καταδίκη του Δημοσίου για όσα δεν έκανε για να σωθούν οι άνθρωποι.