Απόφαση δικαίωσης για την οικογένεια της άτυχης Μυρτούς, που υπήρξε θύμα βάναυσης εγκληματικής επίθεσης με βιασμό πριν από δέκα χρόνια στην Πάρο, εξέδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Το ανώτατο δικαστήριο δέχθηκε το αίτημα της μητέρας της, Μαρίας Κοτρώτσου, που ζητούσε αποζημίωση από το δημόσιο για την άτυχη Μυρτώ, για την ηθική βλάβη που έχει υποστεί, αλλά και μηνιαία πρόσοδο, που να καλύπτει τις ανάγκες της για όσο χρόνο διαρκέσει η δύσκολη ζωή της.
Η Μυρτώ Παπαδομιχελάκη είχε δεχθεί σκληρή εγκληματική επίθεση και είχε βιαστεί το 2012 από έναν νεαρό πακιστανικής καταγωγής στην περιοχή Χρυσή Άμμος στην Πάρο. Εκτοτε έμεινε καθολικά ανάπηρη, αναπηρία 100%, και η μητέρα της ανέλαβε το βαρύ, από κάθε άποψη φορτίο να μπορέσει να βοηθήσει το παιδί της για να έχει μία αξιοπρεπή ζωή, όσο αυτό είναι δυνατόν.
Το Α’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με πρόεδρο την αντιπρόεδρο του ΣτΕ Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου, που διακρίνεται πέραν των νομικών της γνώσεων για την ευαισθησία της σε κοινωνικά θέματα, δικαίωσε τη μητέρα της άτυχης Μυρτούς και επιδίκασε αποζημίωση από το δημόσιο.
Το ύψος της αποζημίωσης και για την ηθική βλάβη που θα καταβληθεί εφ άπαξ, αλλά και για τη μηνιαία πρόσοδο, θα προσδιοριστεί με λεπτομέρειες από τα Διοικητικά Δικαστήρια, όπου και η υπόθεση αυτή θα οδηγηθεί σύμφωνα με τον νόμο.
Το σκεπτικό της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει μεγάλη αξία, όχι μόνον για την περίπτωση της άτυχης κοπέλας, αλλά γενικότερα για τους πολίτες που πέφτουν θύματα εγκληματικών ενεργειών. Και τούτο, διότι από το ανώτατο δικαστήριο, κρίθηκε, ότι η ασφάλεια των πολιτών, είναι βασικό τους δικαίωμα, προστατεύεται από το Σύνταγμα και το κράτος έχει υποχρέωση να το διασφαλίζει.
Με αυτό το πλαίσιο, κρίθηκε, ότι η παράλειψη των αρμοδίων οργάνων να εμποδίσουν την παράνομη είσοδο στη χώρα μας του πακιστανικής καταγωγής νεαρού που βίασε και άφησε ανάπηρη τη Μυρτώ, γεννά υποχρέωση αποζημίωσης. Η υποχρέωση για αποζημίωση, κατά την απόφαση, ενισχύεται, και από το γεγονός ότι ο δράστης του φοβερού εγκλήματος, όφειλε να έχει απελαθεί, ως παράνομος στη χώρα μας. Παράλληλα, κρίθηκε ότι η παράλειψη των αστυνομικών δυνάμεων να εξασφαλίζουν συνθήκες ασφάλειας για τους πολίτες, ώστε να μην εκτίθενται σε βαριές εγκληματικές ενέργειες και να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους και η σωματική τους ακεραιότητα, δημιουργεί και πάλι υποχρεώσεις για το κράτος, που οφείλει να καλύπτει από οικονομικής πλευράς τα θύματα των εγκληματικών δράσεων.
Ειδικότερα, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι «η είσοδος στη χώρα αλλοδαπών/υπηκόων τρίτης χώρας και η περαιτέρω διαμονή τους – η οποία μπορεί να είναι και μακρά – δεν είναι ελεύθερη ούτε ανεξέλεγκτη, αλλά διέπεται από κανονιστικό καθεστώς (του ν. 3386/2005) που επιβάλλει σ’ αυτούς την υποχρέωση εφοδιασμού τους με διαβατήριο/ταξιδιωτικό έγγραφο, θεώρηση εισόδου και άδεια διαμονής για συγκεκριμένο σκοπό (για εργασία, ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα, σπουδές ή άλλο νόμιμο σκοπό) και καθιδρύει δεσμία αρμοδιότητα των αστυνομικών οργάνων για την έκδοση πράξεως απελάσεως σε περίπτωση, μεταξύ άλλων, που ο αλλοδαπός έχει παραβιάσει τις σχετικές διατάξεις, μετά δε την έναρξη ισχύος του ν. 3907/2011 πράξεως επιστροφής για τους παρανόμως διαμένοντες».
Παράλληλα, οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι «οι ρυθμίσεις του ν. 3386/2005 αποσκοπούν όχι μόνον στην προστασία του γενικού (Δημόσιου) συμφέροντος (της διασφαλίσεως της δημόσιας τάξεως, ασφάλειας, κοινωνικής ειρήνης, δημόσιας υγείας), αλλά και στην προστασία του συμφέροντος των ιδιωτών με την αποτροπή της προσβολής των συνταγματικώς προστατευόμενων έννομων αγαθών (της ζωής, της υγείας, της σωματικής ακεραιότητας, της τιμής, της υπολήψεως, της προσωπικής ελευθερίας, της γενετήσιας ελευθερίας, της περιουσίας, της ιδιοκτησίας τους) από τη συμπεριφορά των παρανόμως εισελθόντων, διαμενόντων και εργαζόμενων στη χώρα αλλοδαπών».
Μάλιστα, υπογραμμίζουν οι σύμβουλοι: «Όσο τα αστυνομικά όργανα παραβιάζουν τις υποχρεώσεις τους και δεν εκδίδουν κατ’ ενάσκηση της δεσμίας αρμοδιότητάς τους πράξη απελάσεως ή μετά τις 26.1.2011 πράξη επιστροφής για τους παρανόμως διαμένοντες, δημιουργείται η βεβαιότητα σε όποιον αλλοδαπό εισήλθε λάθρα, διαμένει παρανόμως στη χώρα και επιθυμεί να συμπεριφερθεί παρανόμως και να προσβάλει κάποιο έννομο αγαθό ότι ποτέ δεν θα τιμωρηθεί, αφού η ταυτότητά του δεν είναι γνωστή στις ελληνικές αρχές ούτε έχουν ληφθεί τα δακτυλικά αποτυπώματά του.
Και καταλήγουν: «Συνεπώς, υπάρχει γενικώς και αφηρημένως αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης αυτής παραλείψεως των οργάνων του Δημοσίου και της ζημίας (λ.χ. βλάβης του σώματος ή της υγείας ή θανατώσεως) τρίτου προσώπου, η οποία προκαλείται όταν ο παρανόμως εισελθών και διαμένων στην Ελλάδα υπήκοος τρίτης χώρας προσβάλει απολύτως προστατευόμενο έννομο αγαθό».